Πηγαινέλα στην κόλαση
Σαν να γύρισα από την κόλαση, ημερολόγιό μου. Κλείνουν τα «Νέα», «Το Βήμα», το in.gr, ο Βήμα FM, τα περιοδικά, όλος ο ΔΟΛ, διάβαζα τη Δευτέρα: οι εργαζόμενοι κάνουν απεργία γιατί κοντεύουν πέντε μήνες απλήρωτοι –και όπως διδάσκει η ιστορία της μακαρίτισσας «Ελευθεροτυπίας», όταν κάποια εφημερίδα δεν εκδοθεί για λίγες ημέρες, πάει, τελειώνει, κλείνει, εξαφανίζεται.
Μα αν κλείσουν «Το Βήμα» και τα «Νέα», δύο από τις ελάχιστες σοβαρές «εφημερίδες γνώμης» που έχουν απομείνει, πώς θα είναι η καθημερινότητά μου και κυρίως οι Κυριακές μου; Πώς είναι δυνατόν να εξαφανιστεί αυτός ο πλούτος ειδήσεων και απόψεων; Δεν είναι σαν να καίμε στην πυρά τα φύλλα τους που θα εκδίδονταν; Σαν να λογοκρίνουμε προληπτικά αυτά που θα έγραφαν οι δημοσιογράφοι και οι αρθρογράφοι; Και τι θα απογίνουν οι 600 τόσοι άνθρωποι που εργάζονται εκεί;
Και αν κλείσουν αυτές, ποια εφημερίδα έχει μετά σειρά; Θα απομείνουν μόνο τα κομματικά φύλλα, τα συνοπτικά τηλεοπτικά δελτία και το χάος του ίντερνετ όπου κυκλοφορούν πολλαπλασιαζόμενα με αντιγραφές με ταχύτητα κακοήθων μικροβίων ως ειδήσεις τα πλέον απίθανα ψεύδη, που μπορεί να τα καταλάβει μόνο όποιος ενημερώνεται από σοβαρούς δημοσιογραφικούς οργανισμούς;
Τι θα γράφω στις σελίδες σου, αν δεν διαβάζω «Βήμα» και «Νέα»; Να περιοριστώ στη μόνη άλλη εφημερίδα που εμπιστεύομαι, την «Καθημερινή»; Μα με αυτή μόνο θα είναι φτωχότερος ο κόσμος μου –δεν μου φτάνει η υλική φτώχεια που μου έφερε η κρίση; Πρέπει να γίνει και διανοητική; Κόλαση θα γίνει η ζωή μου.
- Την Τετάρτη, γύρισα από την κόλαση: οι τράπεζες επέτρεψαν να καταβληθεί τουλάχιστον το δώρο των Χριστουγέννων, ξανάπιασαν δουλειά συντάκτες, τεχνικό και διοικητικό προσωπικό, κυκλοφόρησαν τα «Νέα» την Τετάρτη, αλλά πήγα αργά να τα πάρω και δεν τα βρήκα σε κανένα περίπτερο (ενθαρρυντικό σημάδι), το Σάββατο θα κυκλοφορήσει και «Το Βήμα».
- Μα αφού είναι χρεοκοπημένη επιχείρηση ο ΔΟΛ, γιατί να μην κλείσει, διαβάζω εδώ και εκεί –αντιπαρέρχομαι την κρυφή χαρά αυτών που τον θεωρούν εμπόδιο στα σχέδιά τους και τον αναγορεύουν σε τερατώδες κέντρο πολιτικών μηχανορραφιών. Δεν πρέπει να κλείσει για τους ίδιους λόγους που δεν πέταξαν οι εταίροι τη χρεοκοπημένη Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη: θα αποκτούσε η Ευρώπη ξανά μαύρη τρύπα, σαν αυτήν της πρώην Γιουγκοσλαβίας πριν από 20 χρόνια. Τέτοια μαύρη τρύπα θα δημιουργηθεί στην ενημέρωση και στον πολιτισμό μας αν κλείσουν οι δύο ιστορικές εφημερίδες, με 95 χρόνια ζωής «Το Βήμα» και 85 τα «Νέα».
- Και δεν είναι υπόθεση του πρωθυπουργού το αν θα κλείσουν ή όχι, δεν δικαιούται ο Αλέξης Τσίπρας να λέει ότι «αρνήθηκε αυτή η κυβέρνηση να τους κάνει τη χάρη και να συνεχίζει να τους χαρίζει δάνεια» –δεν τα έχει δώσει η κυβέρνηση τα δάνεια, οι τράπεζες τα έχουν δώσει που ανακεφαλαιώθηκαν με χρήματα των φορολογουμένων, αυτές θα πάρουν την απόφαση για το αν ο ΔΟΛ πρέπει να κλείσει ή όχι.
Αν κλείσει, χάνουν όλα τα δάνεια που έχουν δώσει. Αν εξυγιανθεί και λειτουργήσει, κάτι θα πάρουν πίσω από τα 160 εκατομμύρια που έχουν δώσει. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για όλα τα άλλα μεγάλα μεντιακά «μαγαζιά» που όλα είναι υπερχρεωμένα –και για τούτο αναρωτήθηκα «ποιος έχει σειρά;», ημερολόγιό μου.
Οπως είναι υπερχρεωμένες όλες σχεδόν οι ελληνικές επιχειρήσεις, είτε τα δάνειά τους έχουν γίνει «κόκκινα» είτε όχι. Μόνος τρόπος να σωθούν κάποιες και μαζί τους και οι τράπεζες είναι να υπάρξει πολιτική ηρεμία και να τελειώσει η δεύτερη αξιολόγηση –το λέει ξανά και ξανά ο Γιάννης Στουρνάρας, έχει μαλλιάσει η γλώσσα του· αλλά πού να ακούσουν τα φαλακρά μυαλά των κυβερνώντων.
Είναι απασχολημένα με το τι θα λέει η «επιστολή Τσακαλώτου» προς τους θεσμούς. Πριν από δύο χρόνια τέτοια εποχή ακριβώς είχαμε το ημέιλ Χαρδούβελη για να κλείσει εκείνη η επί Αντώνη Σαμαρά τρίτη ή πέμπτη ή έκτη αξιολόγηση, δεν θυμάμαι, έχω χάσει τον λογαριασμό πια. Τώρα έχουμε την επιστολή Τσακαλώτου –για κάτι ακόμη λιγότερο: να δεσμευθεί η κυβέρνηση πως δεν θα συνεχίσει τα ψηφοθηρικά δωράκια.
Ξανά στην κόλαση;
Και ανησυχώ για το αν θα φύγει ποτέ η επιστολή, ημερολόγιό μου: όταν ο πρωθυπουργός της χώρας, μιλώντας σε ξένα παιδιά, ασυνόδευτα προσφυγάκια, τους λέει ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε ωραίοι, φιλάνθρωποι, σπουδαίοι, «έχουμε μεγάλο πλεόνασμα ψυχής ενώ οι άλλοι έχουν μόνο μεγάλα δημοσιονομικά πλεονάσματα και μη μας κουνάνε το δάχτυλο… και να είναι ευτυχισμένοι στην ψυχή τους. Οσοι δεν είναι καλά στην ψυχή τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας τους, ούτε της Ευρώπης ούτε του κόσμου».
Οταν διαβάζω τέτοια, τέτοια εμφανή επίθεση στη Γερμανία γενικά και στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ειδικότερα, αναρωτιέμαι: μήπως είμαι ακόμη στην κόλαση; Στην περυσινή καλοκαιρινή κόλαση του Grexit;
Γιατί αρχίζω να φοβάμαι πως η οριστική ρήξη Ελλάδας – κουαρτέτου έχει ήδη γίνει: διάβασα πως η Ανγκελα Μέρκελ (μετά τις συζητήσεις που είχε στις 16 Δεκεμβρίου με τον Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο) είχε δηλώσει «οι συζητήσεις μας δεν είναι πάντα εύκολες, αλλά είναι πάντα ειλικρινείς».
Οταν ύστερα από τέτοιες συναντήσεις κορυφής οι συνομιλητές δηλώνουν ότι οι συζητήσεις ήσαν «ειλικρινείς», στη διπλωματική γλώσσα σημαίνει ότι όχι μόνο δεν υπήρξε συμφωνία αλλά υπήρξε σαφής διαφωνία. Μάλιστα κατά κανόνα λένε ότι «οι συζητήσεις έγιναν σε καλό κλίμα και ήσαν ειλικρινείς» –η Μέρκελ εξήγησε πως έγιναν και σε κακό κλίμα, αφού «δεν ήσαν εύκολες». Τι χειρότερο να πει;
Μήπως μας πάει για συγκρουσιακές εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας; Εγώ δεν τις θέλω τις εκλογές, το έχω γράψει και ξαναγράψει. Θέλω η κυβέρνηση να εξαντλήσει την τετραετία, δεν αντέχουμε άλλες μείζονες πολιτικές συγκρούσεις. Αλλά δεν ξέρω αν η ίδια το θέλει, και ας λέει το αντίθετο. Αν όμως σκέπτονται εκλογές, είναι προφανές πως πολύ το θέλει να κλείσουν «Το Βήμα» και τα «Νέα» η κυβέρνηση και θα κάνει ό,τι μπορεί για να το πετύχει
- Αλλά είναι θέμα των τραπεζών το αν θα κλείσουν ή όχι ο ΔΟΛ και άλλες μεντιακές επιχειρήσεις, αν θα τις κρατήσουν στη ζωή για να πάρουν πίσω μέρος των χρημάτων των φορολογουμένων –αλλά πρέπει ίσως να το κάνουν όχι μόνο για οικονομικούς λόγους: οι μεγάλες τράπεζες ή έχουν πολιτιστικά ιδρύματα οι ίδιες (Εθνική, Πειραιώς), με σπουδαίο έργο, ή χρηματοδοτούν (Eurobank, Alpha) ιδρύματα και συλλογές. Ας συνυπολογίσουν λοιπόν, εκτός από χρηματικό, και το πολιτιστικό κεφάλαιο που αντιπροσωπεύουν τα μεγάλα μεντιακά συγκροτήματα της χώρας, με πρώτο μάλλον τον ΔΟΛ.
- Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι εύκολα, ημερολόγιό μου: όλες οι σοβαρές εφημερίδες στον κόσμο έχουν μεγάλα προβλήματα παρ’ όλο που ποτέ δεν είχαν τόσο πολλούς αναγνώστες όσους σήμερα –γιατί τις διαβάζουν από το δίκτυο πολύ περισσότεροι από όσους διάβαζαν ποτέ τις έντυπες εκδόσεις τους. Μόνο που η ψηφιακή ανάγνωση, ακόμα και όταν είναι συνδρομητική, δεν αναπληρώνει τα διαφημιστικά έσοδα που χάνουν οι εφημερίδες λόγω της μείωσης της κυκλοφορίας τους –την ιντερνετική διαφήμιση την καρπώνονται η Google, το facebook και άλλοι παρόμοιοι.
Για τούτο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (τις Σκανδιναβικές, τη Γαλλία, την Ιταλία, ίσως και σε άλλες) οι εφημερίδες επιχορηγούνται από τα κράτη. Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, μόνο οι δύο κομματικές, η «Αυγή» και ο «Ριζοσπάστης», χρηματοδοτούνται επισήμως από το κράτος, μέσω της επιχορήγησης που παίρνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.
Ανεπισήμως βεβαίως, επιχορηγούνται με διαφημίσεις από τους φορείς και τις επιχειρήσεις που ελέγχονται από το κράτος όσες είναι αρεστές στην εκάστοτε κυβέρνηση. Δεκάδες εφημερίδες με ελάχιστη κυκλοφορία και μηδαμινή εγκυρότητα έχουν εισπράξει συνολικά πολύ περισσότερα χρήματα από τα δάνεια του ΔΟΛ.
Αλλά ο ΔΟΛ πρέπει να κλείσει γιατί ήταν «φούσκα» και χρεοκόπησε –μεθυσμένο από αλαζονεία καράβι το πολιτικό σύστημα, θα μας κρατήσει ολόκληρη εποχή στην κόλαση, ημερολόγιό μου.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
