Γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα δίνει τα ρέστα της για να κλείσει ο ΔΟΛ;
Μα γιατί οι δύο εφημερίδες του συγκροτήματος έχουν στενή σχέση με την πολιτιστική και πολιτική ιστορία του τόπου. Στον σχεδόν έναν αιώνα που κυκλοφορούν, έχουν περάσει από τις σελίδες τους μερικοί από τους μεγαλύτερους γραφιάδες της νεότερης Ελλάδας και κάποια από τα πιο φωτεινά μυαλά του τόπου. Από τον Τερζάκη, τον Βενέζη και τον Παλαμά ως τον Παπανούτσο, τον Ψαθά και τον Παλαιολόγο.
Κάθε κυβέρνηση βλέπει με δέος και φόβο ένα ισχυρό συγκρότημα Τύπου που έχει βαθιές δημοκρατικές ρίζες –στήριξε τον Ελευθέριο Βενιζέλο και πολέμησε τη βασιλεία –και έχει κύρος, επιρροή, εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες και διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα της χώρας.
Πόσω μάλλον μια κυβέρνηση που βασίζεται σε ένα περιθωριακό αριστερό κόμμα του 3%, που μέσα στις ειδικές συνθήκες χρεοκοπίας της χώρας και της υπογραφής των μνημονίων λιτότητας εκτοξεύθηκε στο 36,5% ποντάροντας στο πολιτικό άστρο και στον αδιάντροπο λαϊκισμό του κ. Τσίπρα.
Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει τη σκληρή δημοσιογραφική κριτική η κυβέρνηση Τσίπρα για την παντελή έλλειψη προγράμματος εξόδου από την κρίση, τη διοικητική της ανεπάρκεια και τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες της ήταν να απαξιώσει πολιτικά τους εκδότες και τους δημοσιογράφους. Να αναγορεύσει τα ΜΜΕ (και φυσικά τον ΔΟΛ) στον κύριο εχθρό της δημοκρατίας, στον κύριο υπεύθυνο της κακοδαιμονίας που χτύπησε τον τόπο.
Το τελειωτικό χτύπημα στα λεγόμενα «διαπλεκόμενα ΜΜΕ» θα ήταν ο νόμος-έκτρωμα του κ. Παππά για την κατάργηση όλων των τηλεοπτικών αδειών και την αντικατάστασή τους με τέσσερις άδειες επιχειρηματιών με «τη μεγαλύτερη πορτοφόλα». Μια επιχείρηση χειραγώγησης της ενημέρωσης που έπεσε στα βράχια του ΣτΕ και κόλλησε στα βοσκοτόπια του κ. Καλογρίτσα.
Παρά το ναυάγιο, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν φαίνεται να ορρωδεί προ ουδενός. Ακόμη κι αν το κλείσιμο των παλιών καναλιών θα προκαλούσε τουλάχιστον 1.500 ανέργους. Ακόμη κι αν το «λουκέτο» στον ΔΟΛ θα έριχνε στην απόγνωση 550 οικογένειες.
Μπορεί η κυβέρνηση να κάνει διευκολύνσεις για δάνεια σουπερμάρκετ αλλά δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί ρυθμίσεις για δάνεια παραδοσιακών ΜΜΕ.
Στην Ιταλία και στη Γαλλία που νοιάζονται για την πολυφωνία και τη Δημοκρατία στήριξαν τα ΜΜΕ για να αντεπεξέλθουν στην κατάρρευση της διαφημιστικής αγοράς.
Οχι πάντως στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Που θέλει να μείνει με νύχια και δόντια στην εξουσία. Και ελπίζει σε εκλογές χωρίς «Το Βήμα», «Τα Νέα» και το Mega.
Δεν πρέπει να του περάσει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
