Μια άλλη Ελλάδα…

Αυτές τις ημέρες της μεγάλης κρίσης που ζούμε εδώ, έτυχε να κυκλοφορήσουμε σε πολλά γραφεία (πολιτικά, επιχειρηματικά, τραπεζικά) και να ακούσαμε διάφορες ανεκδοτολογικές, πλην όμως λίαν διδακτικές ιστορίες περί του δημοσίου βίου της χώρας, τις οποίες συνέλεξα και σας τις παρουσιάζω ευθύς αμέσως…

Οφείλω κατ’ αρχάς να σας μεταφέρω ότι οι περισσότεροι συνομιλητές μου εξέφραζαν αγωνία για τις εκδόσεις μας και έσπευδαν να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους. Κάποιος μάλιστα μου θύμισε τις αναφορές που έκανε στο πρόσφατο παρελθόν ο άλλοτε διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της Alpha Bank Ι. Κωστόπουλος, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο, έλεγε πως δεν μπορούσε να φανταστεί την Ελλάδα χωρίς τα διακεκριμένα σήματά της. Σημείωνε χαρακτηριστικά: Τι θα είναι η Ελλάδα χωρίς την Εθνική Τράπεζα, την Alpha Bank, χωρίς «Το Βήμα» και «Τα Νέα» και χωρίς την «Καθημερινή»; Θα είναι μια άλλη Ελλάδα από την οποία ευχόταν να έχει αποσυρθεί εγκαίρως.

Πέρα όμως απ’ αυτά τα επίκαιρα ιστορικά άκουσα και διάφορες άλλες ιστορίες για σημαίνοντα πρόσωπα της σημερινής διακυβέρνησης. Ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος για παράδειγμα, φοιτητής του Ι. Στουρνάρα, έχει γράψει βιβλίο που πραγματεύεται ως λύση για το πρόβλημα του κόσμου την… παγκόσμια επανάσταση. Δεν γνωρίζω πού ακριβώς βρίσκεται αυτό το βιβλίο, πού δηλαδή το έχει καταχωνιάσει ο υπουργός Οικονομικών. Εκείνο όμως που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι…

…Ο Ευκλείδης στα χρόνια της νιότης του μυήθηκε στην παγκόσμια επανάσταση από έναν εγγλέζο τροτσκιστή ονόματι Τζόναθαν (αγνώστων λοιπών στοιχείων). Εκεί στα νιάτα του λοιπόν ξέφυγε από την αγκαλιά της δεξιάς παράδοσης του αείμνηστου στρατηγού Τσακαλώτου και κατέστη αριστεριστής.

Το ενδιαφέρον είναι ότι και ο πατέρας του Ευκλείδη, Στέφανος Τσακαλώτος, ένας από τους διακεκριμένους έλληνες ναυπηγούς, που ναυπήγησε μεταπολεμικά τα περισσότερα πλοία των τότε νεόκοπων ελλήνων εφοπλιστών του City του Λονδίνου, πήρε κι αυτός κάποια στιγμή μεταγραφή στην Αριστερά. Απλώς τα ιστορικά αυτά δεδομένα έχουν την αξία τους και μας διευκολύνουν στην εξήγηση των παρόντων. Ιδιαίτερα εξηγούν την απέχθεια του υπουργού Οικονομικών προς τις ιδιωτικοποιήσεις.

Με αφορμή τα παραπάνω θυμήθηκα τι έχει τραβήξει ο Ι. Στουρνάρας όλο αυτό το διάστημα προκειμένου να πείσει το επιτελείο του Μαξίμου για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων και των μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών. Τα πρόσωπα που υπηρετούν τα κρίσιμα αυτά πόστα μετά την αποχώρηση, λόγω υπουργοποιήσεως, του Στέργιου Πιτσιόρλα από το ΤΑΙΠΕΔ δεν αντιλαμβάνονται, βλέπετε, τα στοιχειώδη. Αντιμετωπίζουν τους πάντες ως άλλα κοράκια με νύχια γαμψά. Εξηγεί ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος πόσο κρίσιμες είναι οι επενδύσεις στον καιρό που ζούμε, αλλά ο τοίχος παραμένει τοίχος. Η καχυποψία περισσεύει και η ιδεοληψία διαφεντεύει τα πάντα…

Ο μόνος συνεννοήσιμος, μου λένε, είναι ο μέχρι πρότινος οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού, αναβαθμισθείς προσφάτως σε υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Δημήτρης Λιάκος. Τον βοηθά προφανώς η θητεία του σε χρηματιστηριακές εταιρείες την εποχή της μεγάλης οικονομικής προόδου.

Επίσης οφείλω να επισημάνω το ειλικρινές ενδιαφέρον του Προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση για την πορεία και τις εξελίξεις στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ). Ακούει το πρόβλημα με προσοχή, κατανοεί την ένταση των συνθηκών και όντως επιθυμεί να διπλώσει ο αιώνας για τα έντυπα του Οργανισμού.

Μια και αναφερθήκαμε προηγουμένως στον κ. Λιάκο, σας πληροφορώ ότι εκλήθη εσπευσμένα την Πέμπτη το βράδυ στο Μέγαρο Μαξίμου για να πει τη γνώμη του (που όπως λένε «μετράει») στην περιβόητη επιστολή την οποία υποτίθεται ότι γράφει ο κ. Τσακαλώτος προς τον ΕSM. Αυτή που θα ξεπαγώσει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, μετά τον μποναμά Τσίπρα στους συνταξιούχους. Επειδή τούτες τις γιορτινές και παγερές νύχτες δεν είναι και συνηθισμένο τα φώτα του πρωθυπουργικού γραφείου να παραμένουν ανοιχτά, έψαξα να δω τι λένε για την περιβόητη επιστολή. Εμαθα λοιπόν ότι ο κ. Τσίπρας κάλεσε όχι μόνο ολόκληρο το οικονομικό επιτελείο, αλλά και τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη ως έμπειρο και με γνωριμίες επί των ευρωπαϊκών θεμάτων. Στη σύσκεψη τέθηκε το ζήτημα αν είναι δυνατόν η επιστολή να σταλεί πριν από τα Χριστούγεννα. Μάλιστα ειπώθηκε ότι και από τον ESM την περιμένουν. Και αφού όρισαν την ημερομηνία, το πρόβλημα που παρέμενε ως αργά το βράδυ της Πέμπτης ήταν το περιεχόμενο της επιστολής. Αλλά ο κ. Τσίπρας φαινόταν αισιόδοξος. Και ξέρετε γιατί;

Οπως μου μεταφέρουν οι στενοί συνεργάτες του, πήρε νέες διαβεβαιώσεις ότι η αξιολόγηση θα κλείσει μέσα στον Φεβρουάριο. Αρχικά έλεγε ότι θα κλείσει στις 26 Ιανουαρίου, αλλά του ήρθαν φαίνεται νέες πληροφορίες. Είπε μάλιστα ότι θα κλείσει η αξιολόγηση τον Φεβρουάριο, ώστε τον Απρίλιο να πάμε στην ποσοτική χαλάρωση.

Τις προάλλες ο κ. Τσίπρας έσπευσε να διαψεύσει ότι η κυρία Μέρκελ του είπε πως «όταν χτυπάς τον Σόιμπλε είναι σαν να χτυπάς εμένα». Αυτή τη φορά πέταξε ένα «ας σώσουν τις ψυχές τους πρώτα και μετά να μιλούν», που μπορούσε να εκληφθεί ως απάντηση των δηλώσεων του κ. Σόιμπλε. Αργότερα όμως οι συνεργάτες του έλεγαν πως δεν εννοούσε τον γερμανό υπουργό Οικονομικών. Μιλούσε για τους πρόσφυγες και συνιστούσε σε χώρες όπως η Σλοβενία, η Αυστρία κ.ά. «να σώσουν τις ψυχές τους» που συχνά επικρίνουν τη χώρα μας για το Προσφυγικό. Τώρα δεν γνωρίζω πώς θα μαζέψει τα αστειάκια που έκανε ενώπιον μάλιστα δημοσιογράφων το μεσημέρι της Πέμπτης για τον κ. Σόιμπλε. Ρωτήθηκε για τις συνεχείς αρνητικές δηλώσεις του γερμανού υπουργού Οικονομικών, με την προσθήκη ότι ο κ. Σόιμπλε «τα έχει πάρει στο κρανίο» με όσα ακούει από την ελληνική κυβέρνηση. Και ο κ. Τσίπρας απάντησε χαμογελαστός: «Καλό δεν είναι αυτό; Οταν δεν γίνεται το δικό του, εκνευρίζεται». Τόμπολα που λένε και οι Εγγλέζοι.

Ερμαια της γραφειοκρατίας

Ακόμη «κλώθει» η κυβέρνηση το νέο πλαίσιο για τα «κόκκινα» δάνεια που θα απαλλάσσει από ποινικές ευθύνες τους τραπεζικούς που υπογράφουν ρυθμίσεις και «κουρέματα» επιχειρηματικών χρεών. Ετσι κρατεί υπό «ομηρεία» τραπεζικά στελέχη, που «διυλίζουν τον κώνωπα» ώσπου να βάλουν υπογραφή.

Χαρακτηριστική περίπτωση η Εθνική, η οποία εμφανίζεται δυσκίνητη στη λήψη αποφάσεων που δεν μπορούν να περιμένουν, με αποτέλεσμα διοικητικά στελέχη της, όπως ο Δ. Καποτόπουλος, όταν ενεργούν προς το συμφέρον της τράπεζας να είναι «έρμαια» των καθυστερήσεων της διοικητικής δομής, την οποία, λέγεται, δεν μπορούν ούτε να ελέγξουν ούτε να επηρεάσουν.