Και μη χειρότερα

Το κουτί σπίρτα που αγόρασα γράφει με ελληνικά γράμματα «ινδικής προελεύσεως». Είναι το κερασάκι στον απολογισμό του επερχόμενου έτους υπερήφανης αριστερής διακυβέρνησης. Δίπλα στα λεμόνια Αργεντινής και σκόρδα Κίνας, επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί πια ή δεν την συμφέρει να παράγει ούτε τα πιο απλά αγαθά της καθημερινότητάς μας. Απορροφημένη η κυβέρνηση στη δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση για κατάργηση, που έγινε περιορισμός, για να καταλήξει σε ρύθμιση του δημοσίου χρέους και ενώ υποτίθεται ότι από τον περασμένο Μάιο κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση που όμως παραμένει πάντα ανοιχτή, ήρθε και η ψηφοθηρική χορήγηση της δήθεν 13ης σύνταξης χωρίς συνεννόηση με την τρόικα για να τα τινάξει πάλι όλα στον αέρα. Αξιολόγηση, πιστωτική χαλάρωση, QE, επιτάχυνση της ανάπτυξης αναβλήθηκαν και πάλι επ’ αόριστον με κίνδυνο αναβίωσης του Grexit. Με μόνη θεωρούμενη διέξοδο τις εκλογές υπό καθεστώς αλληλοσπαραγμού και νέου διχασμού που μόνο τα χειρότερα επιφυλάσσει, ενώ ο εξ Ανατολών σουλτάνος είναι έτοιμος να καταβροχθίσει 18 νησιά μας, τη Θράκη και τη δύσμοιρη Κύπρο.

Ζούμε την ψευδαίσθηση του δήθεν πλεονάσματος, ενώ έχουν αυξηθεί και πάλι σε 7 δισεκατομμύρια ευρώ οι ανεξόφλητες ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου, 300.000 γέροντες μάταια αναμένουν τις συντάξεις τους και οι περισσότεροι άνεργοι δεν επιδοτούνται από κανέναν, με απώλειες 82.000 θέσεων εργασίας τον Οκτώβριο περισσότερες από προσλήψεις και τις μικρές κυρίως επιχειρήσεις να καταφεύγουν σε Βουλγαρία και Κύπρο για να προλάβουν να μη χρεοκοπήσουν. Επτά χιλιάδες έκλεισαν μόνο στις Σέρρες, εκτός 1.000 που κατέφυγαν στη γείτονα χώρα. Αλλά η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο για ρουσφετολογικούς διορισμούς στο Δημόσιο. Π.χ. 121 πάσης φύσεως δομές συνέστησε πρόσφατα σε 24 νομούς όπου προβλέπονται 352 νέες θέσεις εργασίας, ενώ στη νέα επιχειρησιακή σύμβαση διετούς διάρκειας στα τραμ και στον ηλεκτρικό προβλέπονται μισθολογικές αυξήσεις 2% – 4 %, ενώ ταυτόχρονα περικόπτονται ΕΚΑΣ και συντάξεις, αυξάνονται οι φόροι και πυκνώνουν οι τάξεις των ανέργων και των απασχολουμένων με μισθό ακόμα και 150 και 200 ευρώ χωρίς να συγκινείται σχεδόν κανείς για το διπλό αυτό σκάνδαλο: δηλαδή αυξήσεις μισθών σε προνομιούχους του Δημοσίου όπου δεν συνέβη ούτε μία απόλυση, ενώ η πραγματική ανεργία πλησιάζει πάλι το ενάμισι εκατομμύριο, με μόνη καταφυγή τους τα συσσίτια της Εκκλησίας.

Και ενώ οι φωνές ορθολογισμού κραυγάζουν ότι χωρίς νέες ξένες παραγωγικές επενδύσεις δεν θα υπάρξει ανάπτυξη, η ψευδόμενη και στο θέμα αυτό κυβέρνηση όχι μόνο δεν τις επιδιώκει, αλλά αντίθετα τις διώχνει. Τα βρόντηξαν οι Αζέροι εγκαταλείποντας τον ΔΕΣΦΑ, μας γύρισε πλάτες και ο εμίρης του Κατάρ που πήρε ακόμα και τη μυθώδη θαλαμηγό του από τη μαρίνα Ζέας. Ταυτόχρονα σκόπιμες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις δυναμιτίζουν και το πρόγραμμα των πενιχρών άλλωστε αποκρατικοποιήσεων. Μήπως γι’ αυτό αχρηστεύθηκε ο κ. Πιτσιόρλας προαγόμενος σε υφυπουργό, καθώς ήταν «επικίνδυνα» παραγωγικός ως πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ;

Ενδεικτικός δυστυχώς, ελλείψει χώρου, θλιβερός απολογισμός του λήγοντος έτους, χωρίς να αποκλείεται και το 2017 να μας επιφυλάσσει νέες δυσάρεστες εκπλήξεις. Πάντως για λόγους εορταστικής αισιοδοξίας σάς εύχομαι και μη χειρότερα.