Αν έπρεπε να γίνει ένας πρώτος απολογισμός της θεατρικής σεζόν 2016-2017, ένας απολογισμός, ουσιαστικά, του πρώτου τριμήνου, το συμπέρασμα δεν θα ήταν ξεκάθαρο. Από τις αρχές Οκτωβρίου ως τώρα, τέλος Δεκεμβρίου, οι απόψεις ανάμεσα στους ίδιους τους ανθρώπους του θεάτρου, διϊστανται: «Δύσκολη χρονιά», λένε οι μεν. «Μια χαρά ξεκινήσαμε», λένε οι δε. Ποιος έχει δίκιο; Και οι δύο φυσικά. Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζεται ως επιτυχία; Τα γεμάτα θέατρα είναι η πρώτη, βασική, απάντηση. Οι καλές παραστάσεις, είναι η επόμενη απάντηση, αλλά εκεί πολλά μπορούν να ειπωθούν. Πώς γεμίζουν όμως τα θέατρα; Ζητούμενο είναι, συνήθως, μια παράσταση, με συγκεκριμένες προδιαγραφές, σαφήνεια ως προς τις προθέσεις και ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που διαφημίζει και σε αυτό που βλέπει τελικά ο θεατής. Δεν είναι απλό να επιτευχθεί…
Υπό αυτό το πρίσμα η χρονιά ξεκίνησε καλά, για μικρά ή μεγάλα θεάματα, σε μικρούς, μεσαίους ή μεγαλύτερους χώρους. Πρέπει ωστόσο να ληφθεί υπ΄όψιν ότι η οικονομική πολιτική των θεάτρων παίζει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της αγοράς. Σχετικές πρωτοβουλίες πριν την έναρξη της σεζόν, όπως το Εθνικό με την προαγορά εισιτηρίων και το Θέατρο του Νέου Κόσμου, ή το Θέατρο Τέχνης με τα εισιτήρια των 5 ευρώ, η μείωση, γενικά, των τιμών, οι προσφορές μέσω εφημερίδων και ραδιοφώνου, τα «δύο σε ένα», τα πακέτα –οικογενειακά ή οργανωμένα, και οι ενιαίες κάρτες για εναλλασσόμενες σκηνές συνέβαλαν καθοριστικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η Πέμπτη, μια ημέρα που από τα περισσότερα θέατρα έχει καθοριστεί με το χαμηλότερο εισιτήριο, είναι πολύ πιο γεμάτη από την
Παρασκευή.
Παρασκευή.
Με γαλλική σφραγίδα
Φέτος το κοινό έδειξε από την αρχή ότι έχει μεγάλη ανάγκη και διάθεση να γελάσει: Το «Δείπνο ηλιθίων» μια δοκιμασμένη και έξυπνη γαλλική κωμωδία, την οποία προτείνει από το θέατρο Κάππα ο Σπύρος Παπαδόπουλος κέρδισε από την πρώτη εβδομάδα το αθηναΐκό κοινό. Οπως και το επίσης γαλλικό «Ψέμα» που ο Θοδωρής Αθερίδης με τη Σμαράγδα Καρύδη παίζουν με εξαιρετική επιτυχία στο Μικρό Παλλάς. Γαλλική, πάλι, και η κωμωδία του Αλίκη «Για όνομα» που επαναλαμβάνεται για δεύτερη χρονιά με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και τη Βίκυ Σταυροπούλου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός οι τρεις αυτές θεατρικές στέγες έχουν «μόνιμο» σχεδόν οικοδεσπότη.
Γαλλική και η κοινωνική σάτιρα με οικογενειακό θέμα της Γιασμίνα Ρεζά «Ο θεός της σφαγής» που συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία και φέτος στο Αθηνών με τη σφραγίδα του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη –με τους Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Στεφανία Γουλιώτη, Λουκία Μιχαλοπούλου.
Ο Νίκος Μαστοράκης ξεκινώντας από το «Μεφίστο» στο Εθνικό και συνεχίζοντας πέρυσι με «Τα παιδιά του Ηλιου» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν έρχεται τώρα να προτείνει τώρα ένα σύγχρονο, σπονδυλωτό, γαλλικό έργο: Είναι «Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα» του Ζοέλ Πομερά, μια παράσταση που κέρδισε αμέσως το κοινό, γιατί αποδεικνύει τη σημασία της ομαδικής θεατρικής δουλειάς –Χάρης Φραγκούλης, Μαρία Καλλιμάνη, Κωνσταντίνα Τακάλου, Κλέων Γρηγοριάδης, Ιωάννα Μαυρέα, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς
Τα μικρά φαινόμενα
«Κατερίνα»: Η παράσταση που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ, συνεχίζει την ξέφρενη πορεία της, με την Λένα Παπαληγούρα να ερμηνεύει έναν ρόλο / μονόλογο που έχει πλέον ταυτιστεί μαζί της. Με συνοδοιπόρους τον Γιώργο Νανούρη, που σκέφτηκε και έστησε την παράσταση, και τον Λόλεκ, η «Κατερίνα» παίζεται τώρα στο θέατρο Βασιλάκου.
«Για την Ελένη»: Η θεατρική παράσταση για τις τελευταίες ώρες της Ελένης Παπαδάκη, πριν την εκτέλεσή της, γέμισε και πήρε και παράταση. Τόσο η συγγραφική και σκηνοθετική ματιά του Μάνου Καρατζογιάννη όσο και η εξαιρετική ερμηνεία της Μαρίας Κίτσου συνέβαλαν σ΄αυτό το ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
«Στέλλα Κοιμήσου»: Το πρώτο sold out της χρονιάς, που ολοκλήρωσε τον κύκλο του στη σκηνή Νίκος Κούρκουλος του Εθνικού Θεάτρου, είναι η παράσταση του κινηματογραφικού σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη, με αφετηρία τη «Στέλλα Βιολάντη» του Ξενόπουλου. Ρεαλιστική και με εξαιρετικές ερμηνείες, άφησε πολλούς θεατές στην αναμονή –θα επαναληφθεί του χρόνου.
«Αγριος Σπόρος»: Μια καλή παράσταση δεν χρειάζεται καμιά άλλη διαφήμιση εκτός από τον ίδιο της τον εαυτό. Σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκόττη, το έργο του Γιάννη Τσίρου με τον Τάκη Σπυριδάκη και την ομάδα Νάμα δικαιολογημένα σκίζει στο Επί Κολωνώ.
«Από πρώτο χέρι»: Η παράσταση για τα καπνά της Γεωργίας Μαυραγάνη δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Είναι το αποτέλεσμα μιας έρευνας με αυτοβιογραφικά στοιχεία, καθώς βασίζεται σε αφηγήσεις καπνεργατών και σχετικά κείμενα. Στο Θησείον.
«Ριχάρδος Β’»: Ο Αρης Σερβετλάλης στις Ροές, ένα θέατρο στο οποίο επιστρέφει με προσωπικές δουλειές, κέρδισε από νωρίς το στοίχημα, σε μια παράσταση που έχει τους δικούς της κώδικες. Σε σκηνουεσία της Εφης Μπίρμπα.
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου είναι από μόνος του ένα μεγάλο φαινόμενο: Διόλου τυχαία η συνεχιζόμενη επιτυχία με τα έργα δικής του επινόησης, σκηνοθεσίας και ερμηνείας: Πέρυσι ήταν το «Σιχτίρ ευρώ…», φέτος είναι το «Relax…Mynotis», με συνοδοιπόρο επί σκηνής τον Γιάννο Περλέγκα, στο θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου. Ο θεατρικός λόγος ενός πνευματικού ανδρός…
Σύγχρονο έργο
Η επιστροφή της Ελένης Ράντου στο θέατρο Διάνα με ένα σύγχρονο αγγλικό έργο, το «Για μια ανάσα» της Ζίνι Χάρις και τη σκηνοθετική υπογραφή του Σταμάτη Φασουλή, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα που παίχθηκε, γέμισε την πλατεία…
Η επιλογή της Κατερίνας Ευαγγελάτου να ανεβάσει το «1984» του Τζορτζ Οργουελ με τον Νίκο Κουρή, τον Αργύρη Πανταζάρα και τη Λένα Δροσάκη (στο θέατρο Βασιλάκου) ήρθε σαν λογική συνέχεια της επιτυχίας που ξεκίνησε πέρυσι με τον «Φάουστ».
«Λαμπεντούζα»: Το σχεδόν δημοσιογραφική κοψιάς θεατρικό έργο του Αντερς Λουστγκάρτεν που προτείνει το θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου κέρδισε από την αρχή το στοίχημα με την λιτή αλλά ανθρώπινη και ουσιαστική προσέγγιση ενός θέματος που απασχολεί όλο τον κόσμο πια. Εξαιρετική η
ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη.
ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη.
Κλασικές επιλογές
Με τις «Τρεις αδελφές» του Τσέχοφ (για δεύτερη σεζόν) και τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση (για τρίτη χρονιά), και τα δύο σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου, το θέατρο Πορεία επιβεβαίωσε τη σημασία του εναλλασσόμενου κλασικού ρεπερτορίου που συνεχίζεται να στέφεται με επιτυχία.
Ο Δημήτρης Καταλειφός έχει δώσει το δικό του στίγμα στο θεάτρο Εμπορικόν και φέτος με το κλασικό δράμα του Αρθουρ Μίλερ «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» συνεχίζει την επιτυχημένη του πορεία.
Στο θέατρο Οδού Κυκλάδων δύο αγαπημένοι συνεργάτες του Λευτέρη Βογιατζή, ο Γιώργος Σκεύας (που σκηνοθετεί) και η Αμαλία Μουτούση (που παίζει) ένωσαν τις δυνάμεις τους και μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές έκαναν τη «Νόρα ή το Κουκλόσπιτο» του Ιψεν μια μεγάλη θεατρική επιτυχία που ξεκίνησε πέρυσι και συνεχίζει ακάθεκτη.
Ο Σαίξπηρ φέτος είχε την τιμητική του και οι περισσότερες παραστάσεις με έργα του, ξεκινώντας από το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο Πάνθεον σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη (έχει ήδη ολοκληρωθεί) κράτησαν ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού. «Το ημέρωμα της στρίγγλας» (Βρετάνια) και ο «Αμλετ» (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά), και τα δύο σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, διάγουν ευτυχή βίο, με γεμάτη πλατεία….
Tα ελληνικά
«Η Αστροφεγγιά» του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου στη θεατρική μεταφορά του Πέτρου Ζούλια στο Χώρα και η «Δεύτερη Φωνή» των Ρέππα-Παπαθανασίου σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη (θέατρο Αποθήκη) ξεκίνησαν πιο δειλά και κέρδισαν σιγά-σιγά το κοινό τους, εν αντιθέσει με την κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Μάνα θα πάω στο Χόλυγουντ» (Ιλίσια) που συνεχίζει από πέρυσι με πολύ κόσμο. Ειδική περίπτωση το θέαμα «Σμύρνη μου αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση που γεμίζει διαρκώς το Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου….
Τελευταίες αφίξεις
Δύο μεγάλες παραγωγές, το «Ωραία μου Κυρία» στο Πάνθεον και το «Mamma Mia!» στο Ακροπόλ, φαίνεται πως ήρθαν την κατάλληλη στιγμή για το κοινό εκείνο που επιλέγει ένα πλούσιο θέαμα, με ή χωρίς μουσική. Γι’ αυτό και μπήκαν με δύναμη στο παιχνίδι. Οπως δυναμικά στο παιχνίδι μπήκε και η συνεργασία της Ρένης Πιττακή με τη Ρούλα Πατεράκη στην παράσταση «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» στη Σφενδόνη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
