Εξωστρεφές «Relic»

Η 40λεπτη performance «Relic» είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι μεταμορφώσεων που έχει γοητεύσει το κοινό σε όλα τα 18, παρακαλώ, διεθνή φεστιβάλ που έχει ταξιδέψει. Από την πλατφόρμα χορού Aerowaves το 2015 στην Biennale χορού της Λυών στο Chantiers d’Europe του Théâtre de la Ville στο Παρίσι –όπου έπαιξε στο Palais de Tokyo –έως το Dublin Dance Festival, το ιδιαίτερο πόνημα του Ευριπίδη Λασκαρίδη, ιδρυτή της ομάδας Osmosis που κατέστησε δυνατή την πραγματοποίησή του, θα κατακτήσει και τη σκηνή του Barbican στο Λονδίνο αφότου περάσει από το δικό μας Bios. Στο μεταξύ, ετοιμάζει τη νέα δουλειά του, «Titans», την οποία αναμένεται να παρουσιάσει το καλοκαίρι στην Ελλάδα μαζί με τον Δρόσο Σκότη.

Πώς αποφάσισες να έχεις συμπρωταγωνιστή στο «Titans»; «Εχει να κάνει κι αυτό με την επιθυμία. Ηξερα ότι το «Relic» ήταν σόλο από την αρχή. Οταν άρχισα να ακούω τη νέα επιθυμία μου για το «Titans», ήξερα ότι είχα να κάνω με ένα μεγάλο μέτωπο και μια σκιά. Το μέτωπο θα το είχα εγώ και η σκιά θα ήταν δίπλα μου. Τίποτε άλλο πιο βαθύ ή πιο μεγάλο. Απλώς επιθυμίες».

Γιατί οι τίτλοι των έργων αυτών είναι στα αγγλικά; «Μεγάλωσα με «Sport Billy», «Candy Candy» και «Thundercats». Οσο και αν σου ακούγεται αστείο, οι τίτλοι των έργων μου φτάνουν στο μυαλό μου σαν τίτλοι τηλεοπτικών καρτούν. Αυτό, νομίζω, γίνεται επειδή φέρνουν μια ελαφράδα στη δουλειά μου που την έχω μεγάλη ανάγκη».

Πώς προέκυψε η πρόταση από το Barbican; «Οι καλλιτεχνικοί διευθυντές του London International Mime Festival (LIMF) ήρθαν να μας δουν στην Biennale χορού της Λυών και αγάπησαν σφόδρα το «Relic». Την ίδια βραδιά μού είπαν πως ήθελαν να το φέρουν στο Λονδίνο και μέσα σε δύο ημέρες είχαν επικοινωνήσει με το Barbican για πέντε παραστάσεις. Το κτίριο αυτό είναι ένα ορόσημο για το ευρωπαϊκό θέατρο αλλά στην τελική η παράσταση είναι η ίδια όπου και αν παιχτεί».

Και η συνεργασία με τον Λέμι Πονιφάζιο; «Τον Οκτώβριο του 2015 βρέθηκα να περνάω ατέλειωτες ώρες στα υπόγεια του ιστορικού Piccolo Teatro στο Μιλάνο με την ευκαιρία μιας αντικατάστασης που κλήθηκα να κάνω στην «Οδύσσεια» του Μπομπ Γουίλσον. Είναι γνωστό πως οι πρόβες του Γουίλσον είναι μυθικές όσον αφορά την ώρα αναμονής –με κοστούμι, περούκα και φουλ μέικ απ, κατέληξα, λοιπόν, να έχω χρόνο να ψάξω διάφορα στο Internet. Ενα μεσημέρι έπεσα πάνω σε μια ανακοίνωση ότι το Pina Bausch Foundation θα έδινε υποτροφίες σε νέους δημιουργούς που θέλουν να συνεχίσουν την εξέλιξή τους θητεύοντας δίπλα σε έναν «μέντορα». Σκέφτηκα αμέσως την παράσταση «Το κόκκινο σπίτι» του Πονιφάζιο που είχα δει στη Στέγη και το πόσο με είχε συγκλονίσει. Εφτιαξα μια αίτηση μάνι-μάνι και την έστειλα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Στάθηκα τυχερός».

Τι πιστεύεις πως θα διδαχθείς δίπλα του; «Ο κόσμος του για εμένα είναι χωρίς αμφιβολία ένας άλλος κόσμος. Μιλάμε για έναν σαμοανό καλλιτέχνη βυθισμένο στην κουλτούρα του Ειρηνικού Ωκεανού και της Πολυνησίας, μακριά από το δυτικό πρόταγμα στην πολιτική και την τέχνη, έτοιμο όμως να σταθεί ισάξια με τους αναμορφωτές των παραστατικών τεχνών της Δύσης σε θεσμούς όπως η Biennale της Βενετίας ή το φεστιβάλ της Αβινιόν. Τους ερμηνευτές του τους βρίσκει και τους γαλουχεί μέσα από κοινότητες Μάορι, κοινότητες των νήσων Κιριμπάτι, ακόμη και κοινότητες Μαπούτσε της Χιλής. Πρόκειται για μια προσέγγιση στην τέχνη μέσα από κουλτούρες που είναι ακόμη γερά συνδεδεμένες με τη γη, τον ουρανό, τον ήλιο, τους προγόνους και τον πυρήνα της ύπαρξης, μακριά από τον ορθολογισμό που έχει κατακλύσει τη δυτική σκέψη και τη δυτική τέχνη».

«Relic»: Bios (Πειραιώς 84), 21 και 28 Δεκεμβρίου. Στα τέλη Ιανουαρίου η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Barbican του Λονδίνου.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016