Τι μπορεί πραγματικά να προκαλέσει πρόωρες εκλογές; Τον Δεκέμβριο του 2014 ήταν σίγουρο ότι δεν θα βρίσκονταν οι 180 ψήφοι: στην κοινή γνώμη επικρατούσε πλέον η πεποίθηση ότι υπήρχε ένας άλλος δρόμος και μια άλλη προοπτική για τον τερματισμό της κρίσης. Οι δε ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας διακατέχονταν από δικαιολογημένη απογοήτευση, ακόμα και από οργή.
Δυο χρόνια μετά, η απογοήτευση και η οργή έχουν μεταφερθεί σχεδόν στο σύνολο του ελληνικού λαού, ο οποίος όμως δεν φαίνεται να επιθυμεί τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Καταλήγουν οι πολίτες στο συμπέρασμα ότι «όλοι το ίδιο είναι» και ότι το τούνελ είναι μακρινό και σκοτεινό.
Η Νέα Δημοκρατία παρουσιάζει μια δημοσκοπική άνοδο και μια καθολική συσπείρωση των οπαδών της, αλλά τίποτα πέραν τούτου. Αδυνατεί να προσφέρει μια ουσιαστική προοπτική ελπίδας και ουσίας –τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η συνεδρίαση της Βουλής της Πέμπτης: αυτό που κυριάρχησε ήταν η θλιβερή και προσβλητική (προς τους έλληνες πολίτες) αντιπαράθεση υπουργού ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Συνυπολογίζοντας το εκκολαπτόμενο φλερτ ΣΥΡΙΖΑ – ΠαΣοΚ, καθώς και το συνεχιζόμενο αντισυστημικό αίσθημα των πολιτών, ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να βρει ένα συγκεκριμένο σχέδιο που να πείθει τους αναποφάσιστους, να προσφέρει προοπτική και ανανέωση, έχοντας ως αρνητικό παράδειγμα την περίπτωση Εβερτ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
