Ποιος μπορεί να αρνηθεί την καταβολή του έκτακτου βοηθήματος στους χαμηλοσυνταξιούχους. Ούτε καν οι πολιτικοί μάγειροι της Νέας Δημοκρατίας, που επέλεξαν να δηλώσουν «παρών» στην προχθεσινή ψηφοφορία της Βουλής αποκαλύπτοντας την αμηχανία τους.
Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού. Οταν οι αποφάσεις λαμβάνονται εν θερμώ και τα πράγματα εξελίσσονται έτσι, χωρίς πρόγραμμα, τότε ο κίνδυνος να κυλήσει η οικονομία ξανά στον φαύλο κύκλο υποσχέσεων και παροχών, μέχρι να στηθούν κάλπες, είναι μεγάλος.
Πολύ μεγαλύτερος, όπως αποδείχθηκε, είναι ο κίνδυνος να διαρραγούν και πάλι οι σχέσεις με τους ευρωπαίους εταίρους που, είτε θέλουμε είτε όχι, μας ελέγχουν επειδή μας δανείζουν.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μόνο ένα επιχείρημα για την απόφασή του. Οτι ο προϋπολογισμός του 2016 κλείνει με πρωτογενές πλεόνασμα 7,5 δισ. ευρώ, που ισοδυναμεί με 4% του ΑΕΠ (!) –αντί στόχου 0,5% –και ταυτόχρονα βιώνει τον δημοσκοπικό κατήφορο της κυβέρνησής του.
Αν μπορούσαμε να ξεφύγουμε από αυτόν τον αμείλικτο πολιτικό κύκλο, το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα της χώρας καθ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, οι απαντήσεις είναι εύκολες. Ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε απλά να περιμένει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και να προχωρήσει στη χαλάρωση σε συμφωνία με τους θεσμούς.
‘Η να διαθέσει το πρωτοφανές, κατά κοινή ομολογία, πλεόνασμα στην εξόφληση μέρους των οφειλών του Δημοσίου στους ιδιώτες, που είναι 5,5 δισ. ευρώ.
Ακόμη, κάποιοι πρότειναν να σπεύσει να μειώσει τον δανεισμό μέσω εντόκων γραμματίων ή να προεξοφλήσει ομόλογα που λήγουν το 2018 ή το 2019 ώστε να στείλει το δικό του μήνυμα ότι προτεραιότητα είναι η μείωση του χρέους.
Ολα αυτά σε συνδυασμό με τις βραχυπρόθεσμες κινήσεις του ESM για επιμήκυνση μέρους του χρέους και κλείδωμα των επιτοκίων δανεισμού στο 1,5%, που δυστυχώς πάγωσαν, θα είχαν πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία.
Αντ’ αυτού, ακολούθησε τον δρόμο των παροχών, την πεπατημένη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από την εποχή του Ανδρέα και του «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα» μέχρι σήμερα, φροντίζοντας μόνο να διαφοροποιηθεί από τον προκάτοχό του Αντώνη Σαμαρά δίνοντας μέρισμα της επιτυχίας στους χαμηλοσυνταξιούχους, και όχι στους αστυνομικούς και τα ΜΑΤ, όπως έκανε το 2014 η ΝΔ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
