Δεκεμβριανά (Ενα ποίημα)

Χωρίς οδηγία

μόνο να βλέπει απέναντι να παίρνουν φωτιά οι τζαμαρίες

στον Βύρωνα, τον προμαχώνα

Ετσι αρχίζει

Υστερα μασάει τα σπασμένα γυαλιά του Δεκέμβρη

Ομως εδώ το φως δεν είναι γκρίζο

Οταν ο σπουργίτης κορδώνεται

όταν φτερουγίζει για παρακεί

–ένας ελάχιστος συριγμός

όχι κελάηδισμα: πνοή, αναστεναγμός

Δεν θα ξανάρθει το πουλάκι

Η νύχτα σπαθίζοντας, ηγείται

Η νύχτα πουτάνα-τσατσά

Κι είναι τόσο σύντομο το φως

Σκοτάδι

Σινική μελάνη

Αβέβαιο ιδεόγραμμα στα χαρτιά του

Αλλά έτσι εγκαθιδρύεται έκτοτε

–από το Ιδιώνυμο του Ελευθερίου Βενιζέλου

Το σκαρίφημα να μην το περάσει για σχέδιο

Το κτίριο έχει παγιδευτεί από παντού

Πάλι απ’ την αρχή

σε παράνομη κάμαρα εκτός σχεδίου

Ο τσίγκος απάνω αποκρούει τη βροχή

Ο φόβος για τον «επόμενο γύρο»

Με την αναμμένη καύτρα καίει το παλτό του πατέρα του

Τι καπνό φουμάρει;

Κι αυτοί που τον συναναστρέφονται

μαυραγορίτες μέχρι τα γόνατα στα λάδια

και τη μούργα της Μενάνδρου

Ετσι όμως είναι όλοι αυτοί οι πεθαμένοι

χωρισμένοι ανά δύο: Ελληνες-Ελληνες

Η μοίρα τους είναι. Η βάσκανος μοίρα

Μαυρίζει ο ουρανός αλλά δεν είναι τα πουλιά

όλοι αυτοί που μαζεύτηκαν πάνω από το κεφάλι του

Προαισθήματα; Προμηνύματα; Πουλιά

Κυανοακρυλική κόλλα ιξώδους υφής

κολλάει τα μαλλιά του με μπριγιαντίνη

όπως ο χαφιές, τα φιξάρει με τον φιλέ

Ενα μπλε εθνικοφροσύνης στάζει στα μαύρα μαλλιά

Δεν ακούγεται όμως το τραγούδι. Απαγορεύεται

Κενή η σκηνή της Ιστορίας. Μαύρη

Μαύρα και τα ικριώματα στο βάθος της σκηνής

Αλλά αυτός δεν βαυκαλίζεται

όπως οι γείτονες πίσω από το τζάμι

Αντρες, γυναίκες, παιδιά

έχουν χάσει τα δόντια τους

Αντρες, γυναίκες, παιδιά

το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας του Ζωροάστρη

Ιδιες καταστάσεις από την εν Σαλαμίνη ναυμαχία

Ο Ξέρξης στο βουνό

Στον Ηριδανό αιωνόβιες χελώνες

με φορά μηδενικού διανύσματος

στο καύκαλο της Αθήνας που απλώνεται

Οι χελώνες, πολύ πριν από μένα

πολύ μετά

αφότου θα ξύνω το χώμα του Κεραμεικού με τα νύχια μου

Ανέβηκε λοιπόν η Περσεφόνη

ξυπόλυτη στα νερά

Περσεφόνη-Ελασίτισσα του Αδη

με απασφαλισμένο ρόδι στο χέρι

κάτω απ’ τη σκουριασμένη σκάλα στην Πειραιώς

Δέσποινα του σκουριασμένου πολιτισμού

στις Υπηρεσίες του Υπουργείου

όπου στεγάζομαι.

ΥΓ.: Αυτό το επετειακό ποίημα συμπεριλαμβάνεται στον Δεύτερο τόμο των Απάντων (Πτώση 2005-2016) που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο από τις εκδόσεις Περισπωμένη.