Η αθυροστομία, οι τερατολογίες, η αμετροέπεια και κάθε ανατριχιαστική παρέκβαση της άλλοτε υποδειγματικής και διαλεκτικής πολιτικής ρητορίας, χωρίς αμφιβολία, έχουν ήδη καταχωρηθεί ως δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ή πατέντα τόσο στην αντιπολιτευτική, όσο και στην κυβερνητική πορεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Έτσι, ενώ αισίως έκλεισε ο κύκλος των ακροβατικών ιστορικών αμφισβητήσεων της κατά τα άλλα συμπαθεστάτης καθηγήτριας, του ΑΠΘ κυρίας Μαρίας Ρεπούση νάσου και η αμφισβητισιακή τριάδα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, κυριολεκτικά «έβαλε ρούμπο», κέρδισε κατά κράτος τις «πρωτοτυπίες» της κυρίας Ρεπούση.
Μιλάμε ευθέως, για τους κ.κ. Κώστα Ζουράρι, Νίκο Παρασκευόπουλο και Αριστείδη Μπαλτά. Ο πρώτος περισσότερο γνωστός, για το προσωπικό μείγμα ιδεών, που ξεκινά από την γλωσσολαγνεία και τα πατερικά κείμενα (περίοδος νεο-ορθοδοξίας) για να παλινδρομεί, σε προχωρημένες κινήσεις ανατρεπτικού χριστιανοσοσιαλισμού γιατί όχι και ακροβατικές ειρωνικές αμφισβητήσεις του καλώς νοούμενου πατριωτισμού…
Μάλιστα, ο τελευταίος αυτός σταθμός των ιδεοπολιτικών του σχοινοβασιών του Κ.Ζ., ενώ θα έπρεπε να τον έχει οδηγήσει σε παραίτηση ή εκδίωξή του από τον κομματικό του προϊστάμενο Π. Καμμένο από τους ΑΝΕΛ και σε παραίτησή του, από το αξίωμα του υφυπουργού Παιδείας, απεναντίας…χρέωσε την ασύμβατη με την υπουργική του ιδιότητα αρνησιπατρία, στους δημοσιογράφους, για δήθεν παρερμηνείες των «ιστορικών» του δηλώσεων. Κρίμα, διότι το δημοσιογραφικό σώμα συνέβαλε τα μέγιστα στην προώθηση του κ. Κ.Ζ. στο στερέωμα του Star System… Επαξίως ή όχι; Αυτό ας το κρίνουν οι ψηφοφόροι του και οι αναγνώστες των εφημερίδων.
Και κλείνει η παρένθεση «Ζουράρις», με τη θλιβερή διαπίστωση, ότι ο υφυπουργός Παιδείας «μπάλωσε» κατά τον πλέον αναχρονιστικό τρόπο, που θυμίζει τα συντακτικά τσιτάτα του Αχιλλέως Τζαρτζάνου, την αρλούμπα, για τα 16 ελληνικά νησιά, με την εν αμαρτίαις πρόφαση, ότι η επαίσχυντη περί νήσων φράση του ήταν… «σχήμα καθ’ υπερβολήν!…» Έτσι, ηθώωσε εαυτόν μια και ο Πρωθυπουργός του, μάλλον τον καμαρώνει ως οπαδός των νεομπολιβαρινών…
Με τη σειρά του, ο αξιότιμος κύριος Νίκος Παρασκευόπουλος, μολονότι δεν καλύπτεται από την φενάκη του υπουργικού αξιώματος, για να ενεργεί προσεκτικότερα, κάνοντας χρήση του απλού βουλευτικού αξιώματος, κυριολεκτικά «έβαλε τρίποντο» με το παπικό συγχωροχάρτι της δυνητικής ένταξης της Χρυσής Αυγής, στις δυνάμεις του δημοκρατικού χώρου, αλλά και της πρότασής του, για την αποποινικοποίηση του καψίματος και του σχισίματος του εθνικού συμβόλου της σημαίας.
Ο ίδιος και κάποιοι υποστηρικτές του, ακολουθώντας τις εν αμαρτίαις προφάσεις του κ. Ζουράρι, έκαναν διάκριση ανάμεσα σε σημαίες δημοσίων κτιρίων και σε σημαίες… Κωκκώνη!
Τέλος, ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς, κατά τρόπο εργολαβικό, προστάτης των κάθε λογής περιθωριακών θυμίζουμε, ότι ως υπουργός Παιδείας απέδωσε τη ρύπανση όλης της πρόσοψης του ιστορικού κτιρίου του Ε.Μ. Πολυτεχνείου με φρικιαστικά γκράφιτι, στη δυσμενή ψυχική δοκιμασία των φρικιών από την πορεία της χώρας μας, στον Γολγοθά των Μνημονίων…
Λίγα μόνον ψήγματα σοβαρότητας δεν θα έβλαπταν, για να σταματήσουν επιτέλους αυτοί οι αυτοδιασυρμοί του ίδιου του ακαδημαϊκού και πολιτικού μας δυναμικού. Και κοντά στους κυρίους αυτούς, ο διασυρμός της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας και η αυτοδιαμπόμπευσή της σε κάθε διεθνές forum!
Και το χειρότερο: Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν παρόμοιες εκτροπές ως απασφαλισμένες χειροβομβίδες κατά της ίδιας της εθνικής μας υπόστασης!
