Αλ. Παπαδόπουλος:Κοινωνία-πολιτικοί ζουν μια μεγαλειώδη παραίσθηση

Ενα κατηγορώ κατά της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, οι οποίες αντί να αφυπνίσουν τον κόσμο τον αφήνουν στη «μεγάλη παραίσθηση», είναι η συνέντευξη του Αλέκου Παπαδόπουλου στο «Βήμα της Κυριακής». Ο πρώην υπουργός δεν χαρίζεται ούτε στους Ευρωπαίους, χαρακτηρίζοντας «μεγαλειώδη απάτη» την τακτική τους να μεταθέτουν τα μέτρα για το μέλλον αντί να στηρίξουν «μια πειθαρχημένη δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική πορεία» που έχει ανάγκη η χώρα. Επισημαίνει ότι η μελλοντική περικοπή του χρέους σε παρούσα αξία δεν ξεπερνά τα 15 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν σε περίπου 8,5% του ΑΕΠ αντί για 21%. Σε ό,τι αφορά τον ίδιο ξεκαθαρίζει ότι δεν θα επανέλθει στην ενεργό πολιτική αλλά στηρίζει την Κίνηση Δημοκρατική Ευθύνη, η οποία αποτελείται από νέα πρόσωπα με άλλη αντίληψη για την πολιτική και έναν επαναστατικό ορθολογισμό που θα δημιουργήσουν νέα δεδομένα για τη χώρα.

«Η μεγαλειώδης παραίσθηση. Επειτα από επτά χρόνια κρίσης, το πολιτικό σύστημα, βεβαίως πάντα με την εξαίρεση συγκεκριμένων προσώπων, δεν άφησε σκόπιμα τον κόσμο να καταλάβει τα αίτια αυτής της καταστροφής. Τα παραμύθια αποδείχθηκαν ισχυρότερα από την κατανόηση της πραγματικότητας προκειμένου να οικοδομηθούν αναπάντεχες πολιτικές καριέρες ανθρώπων που σε άλλες εποχές δεν θα καταγράφονταν ούτε ως ασήμαντες λεπτομέρειες της Ιστορίας».

«Είπαν οι θιασώτες δημαγωγοί όλου του πολιτικού φάσματος ότι για όλα έφταιγε κάποια σκοτεινή δύναμη. Τα Μνημόνια π.χ. ήρθαν στην Ελλάδα από έναν πράκτορα του ΔΝΤ, τον Ανδρέα Γεωργίου, που «…εσκεμμένως διόγκωσε το έλλειμμα του 2009 για να καθυποταχθεί η χώρα στο διεθνές κεφάλαιο». Κανένας όμως δεν εξήγησε ως σήμερα γιατί απαιτήθηκαν πολλές δεκάδες δισ. ευρώ των λαών της ευρωζώνης για την προσαρμογή της χώρας. Αυτά άραγε κατά τους λαοπλάνους πήγαν μόνο και μόνο για να διορθωθεί ένα στατιστικό λάθος; Ευτυχώς που ο άνθρωπος απαλλάχθηκε, αλλά δυστυχώς οι ίδιοι άνθρωποι εξακολουθούν στην ίδια μυθοπλασία».

Συντάσσεστε, δηλαδή, με αυτούς που λένε ότι οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για τη μείωση του χρέους στο πρόσφατο Eurogroup είναι ένας ακόμα μύθος για να δημιουργήσει άλλη μια παραίσθηση;

«Είναι άλλο ένα στοιχείο –και μάλιστα επικίνδυνο –της παραίσθησης το γεγονός ότι μια οριακή μείωση του βάρους του χρέους που αποφάσισε το Eurogroup το έχει αναγάγει η κυβέρνηση σε μέγα εθνικό επίτευγμα. Μέγα ψεύδος, όπως μέγα ψεύδος ήταν ο ισχυρισμός παλαιότερα, άλλων κυβερνήσεων, ότι μια εσωτερική υποτίμηση από μόνη της θα έβγαζε τη χώρα από την κρίση».

«Η αγορά πολιτικού χρόνου στην οποία είναι ολοφάνερο ότι επιδίδεται η κυβέρνηση, μεταθέτοντας τη λήψη των αναγκαίων μέτρων στο μέλλον, συντρέχει και με την επιθυμία, σχεδόν καθολικά, όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων να «οικονομούν» τα πράγματα που σχετίζονται με την Ελλάδα είτε μεταθέτοντάς τα στο μέλλον είτε να ακροβατούν με διατυπώσεις νομιζόμενων και αορίστων μέτρων για πέραν, δήθεν, του 2018. Αυτό δεν είναι ψευδαίσθηση. Είναι μεγαλειώδης απάτη από πλευράς των Ευρωπαίων».

«Η πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά απορρυθμισμένη Ευρώπη θα έχει προβλήματα το 2017 λόγω και των εκλογικών αναμετρήσεων. Δεν είναι λόγος όμως αυτός να ακολουθούν μια πολιτικά ανήθικη αντιμετώπιση των διογκούμενων προβλημάτων της Ελλάδος, μεταθέτοντας τη λήψη μέτρων κυρίως μετά το 2018. Η χώρα έχει ανάγκη από πειθαρχημένη δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική πορεία που πρέπει να προσδιοριστεί από τώρα. Το παράδοξο είναι ότι εκείνοι εκ των Ευρωπαίων αλλά ενδεχομένως και των Ελλήνων που μεταθέτουν τη λήψη μέτρων μετά το 2018 για να μην αναλάβουν τώρα την ευθύνη δεν θα είναι πιθανόν σε θέση προέδρου, πρωθυπουργού ή υπουργού Οικονομικών μετά το 2018 προκειμένου να ελεγχθούν γι’ αυτήν τους την πολιτική αβελτηρία».

«Βεβαίως είναι, αλλά ως ένα σημείο. Οπως είπα, από μόνη της δεν οδηγεί πουθενά. Λένε όλοι, σχετικοί, άσχετοι και καθοδηγούμενοι, τα ίδια ψέματα και σε αυτό. Υποστηρίζουν π.χ. ότι θα μειωθεί το χρέος κατά 45 δισ. ευρώ ονομαστικά ως το 2060, το οποίο με βάση το σημερινό ΑΕΠ ισοδυναμεί με 21% ενώ η μελλοντική περικοπή σε παρούσα αξία δεν ξεπερνά τα 15 δισ. το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου 8,5% του ΑΕΠ αντί του 21%. Δεν είναι αμελητέο αλλά είναι ανεπαρκές μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος. Αλλα πράγματα χρειάζεται η χώρα. Και από άλλους ανθρώπους. Εκείνους που είναι κοντά στην εποχή τους. Και πάντως όχι από το επιβαρυμένο στο σύνολό του, αδύναμο σημερινό σύστημα, με τα υποσυστήματά του».

«Ελεημοσύνες πονόψυχου χρεοκόπου. Τα πρωτογενή πλεονάσματα επιδιώκονται από τις σοβαρές κυβερνήσεις μόνο και μόνο για να πληρώνονται οι οφειλόμενοι τόκοι προκειμένου να ανακόπτεται η δυναμική τού χρέους. Αν το μοιράσεις πρέπει ταυτόχρονα και να το δανειστείς αυξάνοντας το χρέος. Αυτά είναι ταπεινά πράγματα, φτηνιάρικα κόλπα του πολιτικού εμπορίου και προσβλητικά συγχρόνως, ανάξια μιας θεσμικής δημοκρατίας. Εκτός από τη σημερινή κυβέρνηση στο ίδιο ολίσθημα υπέπεσε και η προηγούμενη εν όψει των ευρωεκλογών. Αυτό που διανέμεται είναι μόνο το καθαρό δημοσιονομικό πλεόνασμα και αυτό εφόσον δεν υπάρχουν ανεξόφλητες υποχρεώσεις του Δημοσίου και επιστροφές ΦΠΑ, πάντως όχι το πρωτογενές. Αν θέλεις να δώσεις κάποιες επιδοτήσεις κάνε το αντρίκεια αυξάνοντας το έλλειμμα. Συμφωνώ μόνο με τη μείωση του ΦΠΑ στα πληττόμενα από το Προσφυγικό νησιά».

«Θριαμβολόγησαν πολλοί για τη μεγάλη μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου και πριν αλέκτορα φωνήσαι το θέμα επανέρχεται αναπόφευκτα απειλητικά για νέες μεγάλες περικοπές. Να καταλάβουμε κάτι. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ο λαός μας επιδότησε μέσα από τη φορολογία και τα δανεικά από το 2001 ως το 2015 με 220 δισ. ευρώ τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, που αντιστοιχούν στα δύο τρίτα του δημοσίου χρέους. Πετσοκόψαμε μισθούς και συντάξεις για να προσαρμόσουμε τα νούμερα, δεν δημιουργήσαμε παράλληλα προϋποθέσεις βιώσιμης ανάκαμψης των εισοδημάτων μέσα από διαρθρωτικές αλλαγές. Είναι κρίμα που συνεχίζουμε να αφήνουμε ακόμα το πεδίο ανοικτό για μελλοντικές συντεχνιακές διεκδικήσεις οι οποίες θα είναι το ίδιο έωλες και καταστροφικές με τις προηγούμενες».

«Η αλήθεια είναι πως στη χώρα μας από το 2010 έως τώρα έγινε μεγάλη προσαρμογή. Μόνο που δεν είναι διατηρήσιμη προσαρμογή. Ο,τι επιτεύχθηκε δεν ήταν προϊόν μια συνειδητής απόφασης του λαού μας. Το παρεμπόδισαν και το παρεμποδίζουν ακόμα οι δυνάμεις του πουπουλισμού και οι πολυάριθμοι δημαγωγοί. Μας επιβλήθηκε με βίαιο τρόπο από τους δανειστές και ψηφίστηκε από τη Βουλή είτε για να πάρουμε κάποια δόση είτε για να διατηρηθούν όλοι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί της χώρας στην εξουσία, οβιδιακώς μεταμορφούμενοι από σκληρούς αντιμνημονιακούς σε υπέρμαχους μνημονιακούς, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τα Μνημόνια. Το συμπέρασμά μου είναι πως η χώρα θέλει συθέμελες αλλαγές και ανελέητες συγκρούσεις με τα παγιωμένα συντεχνιακά συμφέροντα για να επιζήσει».

«Αν παραδείγματος χάριν υπάρχουν απρόβλεπτες και πολυμερείς απεργιακές κινητοποιήσεις στον χώρο του λιμένος Πειραιώς αμφιβάλλω αν η COSCO μείνει για πολύ στην Ελλάδα, γιατί χάνει καθημερινώς συμβόλαια λόγω μη συνεπούς παράδοσης των εμπορευμάτων στην Ευρώπη. Εύχομαι να διαψευστώ. Η Κροατία, η Αλβανία, η Ιταλία καραδοκούν υποσχόμενες λελογισμένες απεργίες. Και να μην ξεχνάμε ποτέ πώς καταστράφηκε η βιομηχανία της Πάτρας τις δεκαετίες ’70 και ’80. Αρα είναι εμφανής η ανάγκη διευθέτησης του τρόπου χρήσης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων σύμφωνα με τους κανόνες και τις αρχές που ισχύουν σε όλη την Ευρώπη. Η ρύθμιση των συνδικαλιστικών και των εργασιακών θεμάτων, η ανατροπή των σημερινών δομών στη δημόσια διοίκηση, η αλλαγή στο καθεστώς δημοσίων συμβάσεων, στην εσωτερική λειτουργία του κράτους, στην Παιδεία, στην Υγεία, στη δημογραφική πολιτική, η μείωση της φοροδιαφυγής είναι προϋποθέσεις που πρέπει να οικοδομηθούν πειθαρχημένα για να έρθει η ανάπτυξη».

«Το πιστεύω βαθιά. Να ξεκαθαρίσω ότι εγώ δεν πρόκειται να επανέλθω στην ενεργό πολιτική και κοινοβουλευτική ζωή. Ασκώ όμως το δικαίωμά μου να διατυπώνω τις απόψεις μου και να στηρίζω τη Δημοκρατική Ευθύνη ως μια νέα ελπιδοφόρα πολιτική κίνηση που ήδη είναι απλωμένη σε όλη την Ελλάδα, με μέλη που αυξάνονται καθημερινά από τον χώρο των νέων επιστημόνων, των νέων επαγγελματιών, των νέων επιχειρηματιών, εν γένει από όλο το κοινωνικό και ηλικιακό φάσμα, που επιθυμούν μέσα από μια αντίληψη πολιτικής ποιότητας και ενός επαναστατικού ορθολογισμού να δημιουργήσουν νέα δεδομένα για τη χώρα. Γι’ αυτό και δεν θέλουν να συμμετέχουν σε συγκυριακές κινήσεις μηχανιστικών συνενώσεων στον χώρο του Κέντρου. Ηδη ξεκίνησαν οι προσυνεδριακές διαδικασίες με αναπάντεχη επιτυχία, στις οποίες συμμετέχουν καινούργιοι άνθρωποι με κύρος στις τοπικές κοινωνίες και θα ολοκληρωθούν τον Μάρτιο με το συνέδριο».