Από τον Σεπτέμβριο του 2015 είχε ξεκαθαρίσει ο Ντόναλντ Τραμπ ότι, αν εκλεγεί πρόεδρος, δεν πρόκειται να εισπράττει την προβλεπόμενη αποζημίωση. «Δεν θα τα αγγίξω» είχε διακηρύξει μιλώντας στο Νιου Χαμσάιρ για τα 400.000 δολάρια, που είναι η ετήσια αποζημίωση του προέδρου των ΗΠΑ. «Δεν θα είναι ένα δράμα για εμένα» πρόσθεσε ο πληθωρικός (στην ιδιοσυγκρασία) δισεκατομμυριούχος, πράγμα που σημαίνει ότι ο Τραμπ όχι μόνο δεν θέλει να εισπράξει τον μισθό του προέδρου, αλλά δεν τον έχει και ανάγκη.
Ολα αυτά ακούγονταν γραφικά πριν από έναν χρόνο. Εφέτος όμως, μετά την αναπάντεχη εκλογή του, ο Τραμπ επανήλθε για να επιβεβαιώσει τις περυσινές δηλώσεις του, δίχως ωστόσο να διευκρινίσει, όπως όφειλε, κάποιες λεπτομέρειες. Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS, ο εκλεγείς πρόεδρος το έπαιξε «υπεράνω»: «Μα… δεν ξέρω καν πόσα χρήματα είναι. Ξέρετε εσείς ποιος θα είναι ο μισθός μου;» ρώτησε τον δημοσιογράφο. Και προτού πάρει απάντηση πρόσθεσε: «Νομίζω πως ο νόμος με υποχρεώνει να πάρω ένα δολάριο. Θα εισπράττω ένα δολάριο ετησίως λοιπόν».
Η αλήθεια είναι ότι με προσωπική περιουσία 3,7 δισ. δολάρια που διαθέτει, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του «Forbes», τα 400.000 δολάρια ετησίως δεν είναι απαραίτητα για την αξιοπρεπή διαβίωση του νέου προέδρου. Ο Τραμπ, όμως, δεν εξήγησε στην κοινή γνώμη γιατί δεν θα εισπράττει τον μισθό που δικαιούται. Αρκέστηκε να δώσει στους Αμερικανούς το μήνυμα ότι αδιαφορεί για τα οφέλη που απορρέουν από το αξίωμά του και ότι θα είναι ένας πρόεδρος «αντισυστημικός» που θα εργαστεί για να εξαλείψει τη διαφθορά των ελίτ, δίχως να επιβαρύνει για τις υπηρεσίες του τους αμερικανούς πολίτες.
Η ιδέα της συμβολικής πληρωμής του με ένα δολάριο ετησίως, πάντως, δεν είναι διόλου επαναστατική και καινοτόμος. Οπως γράφει ο Κεντέν Περινέλ στο γαλλικό «Figaro», υπάρχει ακόμα και σελίδα ολόκληρη στη γνωστή ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia με τους ανά τον κόσμο αξιωματούχους που αρνήθηκαν να εισπράττουν την αμοιβή που δικαιούνταν. Οι πρώην κυβερνήτες της Καλιφόρνιας και της Μασαχουσέτης Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ και Μιτ Ρόμνεϊ, όπως και ο βαθύπλουτος πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των δημοσίων προσώπων που πρόσφατα είχαν αρνηθεί να εισπράττουν τη νόμιμη αποζημίωσή τους. Αλλά και από τους προέδρους των ΗΠΑ οι Χέρμπερτ Χούβερ και Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι είχαν επίσης αρνηθεί να εισπράττουν την αποζημίωσή τους.
Ασάφειες και αντιφάσεις
Στην περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ ο συμβολισμοί των έργων του είναι ασαφείς και οι συνδηλώσεις των λόγων του, σε ό,τι αφορά την προεδρική αποζημίωση, είναι αντιφατικές. Θέλει να υπονοήσει ο εκλεγμένος πρόεδρος ότι αδιαφορεί για τον μισθό του, δηλαδή ότι δεν τον συγκινούν τα χρήματα; Μα όλοι είδαν ότι ο ίδιος διέκοψε την προεκλογική αντίπαλό του Χίλαρι Κλίντον σε μία από τις τηλεοπτικές αναμετρήσεις τους για να της αντιτείνει «μα είμαι έξυπνος», όταν εκείνη τον κατηγόρησε ότι πληρώνει προκλητικά ελάχιστους φόρους. Οι «New York Times», εξάλλου, αποκάλυψαν ότι τα τελευταία 20 χρόνια ο Τραμπ χρησιμοποίησε «αμφισβητούμενες μεθόδους» για να γλιτώνει φόρους και για να ξεπεράσει τις πάμπολλες περιπτώσεις σύγκρουσης οικονομικών συμφερόντων που αντιμετώπισε.
Επιπλέον, ο Τραμπ ήταν ο μόνος υποψήφιος πρόεδρος τα τελευταία 40 χρόνια που αρνήθηκε να δημοσιεύσει τις φορολογικές του δηλώσεις προεκλογικά. «Με τέτοια συμπεριφορά στο πρόσφατο παρελθόν πώς θα καταφέρει να περάσει στην κοινή γνώμη το προφίλ ενός ανθρώπου αφιλοκερδούς και ενός πολιτικού ηγέτη ηθικά ακέραιου και προσηλωμένου στη χρηστή άσκηση του αξιώματός του;» αναρωτιέται ο συντάκτης της «Figaro». Με άλλα λόγια, είναι κάπως αντιφατικό από τη μια πλευρά να προβάλλεις ως εξυπνάδα και να επαίρεσαι για το γεγονός ότι πληρώνεις λιγότερους φόρους από αυτούς που πληρώνουν άλλοι συμπολίτες σου με ανάλογα εισοδήματα και από την άλλη να απαξιοίς να εισπράξεις 1,6 εκατ. δολάρια τα επόμενα 4 χρόνια.
Ο διεθνής Τύπος ανέλυσε και τις ψυχολογικές προεκτάσεις της απόφασης του Τραμπ να μη δεχθεί την προεδρική αποζημίωση. «Το χρήμα συνδέεται πάντοτε με την ισχύ και την εξουσία. Με την κίνησή του αυτή ο Τραμπ δεν δείχνει ότι το χρήμα δεν έχει καμία σημασία για αυτόν. Δείχνει ότι το χρήμα δεν του αρκεί πλέον» εξηγεί στη «Huffington Post» ο Τιερί Γκαλουά, ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Ψυχολογία του χρήματος». Το κυνήγι της εξουσίας εν προκειμένω έχει να κάνει με τον ναρκισσισμό του Τραμπ. «Με την τεράστια ανάγκη του για αναγνώριση, με τον πόθο του να ξεπεράσει τους άλλους, με τη διαρκή φροντίδα του να βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος» σύμφωνα με τον γάλλο ψυχολόγο.
HeliosPlus
