Το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε παλαιότερα ότι η αύξηση του βασικού μισθού (πάγια δέσμευση του κ.Τσίπρα) θα μείωνε την ανεργία διότι θα αύξανε την ζήτηση στην οικονομία.
Ώσπου υπήρξαν οι πρώτες συναντήσεις των υπουργών με τους εμπορικούς συλλόγους και τους βιοτέχνες όπου έγινε σαφές στην κυβέρνηση ότι άλλο η θεωρία κι άλλο η πραγματική οικονομία.
Ότι, δηλαδή, στο οριακό σημείο που βρίσκεται η αγορά, με 9 στις 10 επιχειρήσεις να έχουν λιγότερους από 10 εργαζομένους η αύξηση του βασικού μισθού θα ανέβαζε κατακόρυφα τα κόστη λειτουργίας τους και θα οδηγούσε σε περισσότερα λουκέτα ή σε απολύσεις εργαζομένων κι άρα θα προκαλούσε αύξηση ανεργίας αντί για μείωση…
Ωστόσο τα πυροτεχνήματα περί των οικονομικών είναι επιδημία που κουβαλάει χρόνια μαζί του ο ΣΥΡΙΖΑ κι απ ότι φαίνεται κολλάει και σ όσους εντάσσονται – εκ μεταγραφής- στις τάξεις του .
Έτσι χτες το νεοαποκτηθέν εκ του εξωτερικού στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που τοποθετήθηκε από τον Πρωθυπουργό στη θέση του υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης, ο καθηγητής Δημήτρης Παπαδημητρίου άφησε άφωνα τα στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων που τον παρακολουθούσαν όταν δήλωσε ότι «η υψηλή φορολογία δεν επηρεάζει αρνητικά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και των επιχειρήσεων» !
Σημειωτέον, ότι Δημήτρης Παπαδημητρίου είναι πρόεδρος του Levy Economics Institute και καθηγητής στο Bard College στην Νέα Υόρκη, απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών του Πανεπιστημίου Columbia και κάτοχος MA και PhD στις Οικονομικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο New School for Social Research των ΗΠΑ,όπως γραφει το βιογραφικό του.
Άρα θάπρεπε να αντιλαμβάνεται ότι το ύψος της φορολογίας παίζει σημαντικό ρόλο στην ανταγωνιστικότητα – π.χ. ότι μία επιχείρηση που πληρώνει λιγότερη εφορία ( κι έχει μεγαλύτερα κέρδη και περισσότερα διαθέσιμα χρήματα ) μπορεί να αναπτύξει γρηγορότερα νέα προϊόντα ,χωρίς να αναγκαστεί να ζητήσει πανάκριβη δανειοδότηση (με επιτόκιο 9% σήμερα) και άρα έχει τη δυνατότητα να βγει γρηγορότερα και με πιο ανταγωνιστικούς όρους στη διεθνή αγορά για να διεκδικήσει μερίδιο …
Όπως θάπρεπε να έχει αντιληφθεί ότι στην χώρα μας πέραν της τριπλάσιας φορολογίας σε σχέση με τους γείτονές μας (Βουλγαρία, Κύπρο, Τουρκία) που επιβάλλεται στα κέρδη έχουμε και το ελληνικό παράδοξο : ότι η φορολογία αλλάζει από χρονιά σε χρονιά χωρίς καμία προειδοποίηση.
Έτσι ένας επιχειρηματίας κάνει μία επένδυση θεωρώντας ότι θα πληρώσει 25% εφορία και έξι μήνες μετά κι αφού έχει ρίξει τα λεφτά του στην ελληνική αγορά μαθαίνει ότι τελικά ο φόρος είναι 29%- άρα θα πρέπει να βρει και να κόψει από κάπου αλλού που δεν το είχε προϋπολογίσει .
Αλλά ακόμη πιο εντυπωσιακό ελληνικό παράδοξο είναι ότι οι περισσότεροι υπουργοί Οικονομίας και Ανάπτυξης της χώρας μπορεί να έχουν πτυχία και θεωρητικές γνώσεις, δεν έχουν ,όμως, συνήθως ούτε καν την στοιχειώδη γνώση της αγοράς.
Πως μπορείς ,όμως, να κυβερνάς έναν τόπο και να παίρνεις αποφάσεις για τα οικονομικά όταν δεν έχεις κόψει ένα τιμολόγιο, δεν έχεις εκδώσει μια επιταγή ,δεν έχεις βγάλει μία εγγυητική επιστολή ,δεν έχεις διαπραγματευτεί ένα δάνειο από την τράπεζα ;
Δηλαδή οι υπουργοί μπορεί να έχουν ντοκτορά και διεθνείς δημοσιεύσεις αλλά δεν έχουν ποτέ τρέξει ένα περίπτερο, ένα χασάπικο, μια μικρή βιοτεχνία. Κι έτσι δεν καταλαβαίνουν «γρι» απ όσα συμβαίνουν στην πραγματική οικονομία, στην «πιάτσα», και κυβερνούν με βάση την θεωρία .
Δυστυχώς ,μ αυτά και μ αυτά, εμείς απεγνωσμένα περιμένουμε από τους υπουργούς επειγόντως λύσεις και πρωτοβουλίες για να βγει γρήγορα η χώρα στην ανάπτυξη αλλά εκείνοι αυτοσχεδιάζουν και προσπαθούν να μάθουν «στου κασίδη το κεφάλι» …
