Ακολουθώντας το παράδειγμα Σαμαρά το 2014, ο κ.Τσίπρας θεωρεί προφανώς ότι με τον τρόπο αυτό θα εξευμενίσει μια μερίδα του εκλογικού σώματος, που εμφανίζεται εξαιρετικά δυσαρεστημένο με την πολιτική του και την αθέτηση των υποσχέσεων του. Η πρόσφατη ιστορία όμως έχει αποδείξει ότι καμιά κυβέρνηση που βρίσκεται σε αποδρομή δεν διασώθηκε με όσες παροχές κι αν εξάγγειλε.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε για μια φορά ακόμα να ακολουθήσει το συνήθη δρόμο του αιφνιδιασμού απέναντι στους ευρωπαίους και το ΔΝΤ. Με την δεύτερη αξιολόγηση να παραμένει ανοικτή, με το ΔΝΤ να απαιτεί επιπλέον μέτρα,με αρκετά θέματα,όπως το εργασιακό, να αποτελούν σημείο τριβής και να καθιστούν αμφίβολη την ολοκλήρωση της προχώρησε σε μια μονομερή κίνηση δημιουργώντας, εξ αντικειμένου ένα ακόμα σημείο σύγκρουσης.
Το μείζον θέμα του κλεισίματος της αξιολόγησης και της εισόδου της χώρας σε μια κανονικότητα,φαίνεται ότι ακυρώνεται και πάλι για ευκαιριακούς μικροκομματικούς λόγους. Αντί για ένα συνολικό σχέδιο μείωσης της φορολογίας και ανασύνταξης της οικονομίας, επικρατούν και πάλι οι λαϊκίστικες συγκυριακές μεθοδεύσεις.
Ο κ.Τσίπρας δεν μπορεί όπως φαίνεται να συνειδητοποιήσει ότι μαζί με τις αντοχές του ίδιου και του κόμματος του, μειώνονται δραματικά και οι αντοχές της κοινωνίας.Ούτε η όποια ελάφρυνση του χρέους,μετά το 2030,που επικαλείται, ούτε τα δωράκια στους συνταξιούχους πρόκειται να αλλάξουν το κλίμα και την κατάσταση στη χώρα.Αν δεν το αντιλαμβάνεται και δεν το αντέχει,προφανώς και για τον ίδιο και για την οικονομία και για την κοινωνία, οι εκλογές είναι μονόδρομος…
ΤΟ ΒΗΜΑ
