Στη ζωή των κρατών έρχονται κάποτε πολύ δύσκολες, οριακές στιγμές, στις οποίες οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν καθίστανται περίπου υπαρξιακοί. Μπροστά σε μία τέτοια στιγμή βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα.
Έπειτα από έξι χρόνια στα οποία η χώρα ζει σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου και τα οποία, είναι φανερό πια σε όλους, όχι απλώς δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, αλλά, αντιθέτως, έχουν σωρεύσει ένα εθνικό χρέος που πνίγει την Ελλάδα, έχουν οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες από τους πιο ικανούς και νέους Έλληνες και Ελληνίδες να βρουν την τύχη τους στο εξωτερικό και έχουν επίσης κάνει όποια επιχείρηση είχε τη δυνατότητα να δημιουργήσει να αναζητά σωτηρία στη Βουλγαρία ή αλλού, τώρα, ένας άλλος ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος επικρέμεται, και μάλιστα σωρευτικά, πάνω από τη χώρα.
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός έχει λάβει τους τελευταίους μήνες διαστάσεις πρωτοφανείς. Η Συνθήκη της Λωζάννης αμφισβητείται πλέον με τον πιο επίσημο και επίμονο τρόπο από την Άγκυρα, η οποία κλιμακώνει τώρα όχι μόνον τις οξύτατες λεκτικές αλλά και τις στρατιωτικές προκλήσεις της όπως με την δέσμευση της περιοχής γύρω από το Καστελόριζο για ασκήσεις υποβρυχίων, καθώς και με τις διαρκώς εντεινόμενες παραβιάσεις. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Τουρκία προετοιμάζεται να προκαλέσει, με την α ή τη β μορφή, τετελεσμένα εις βάρος της Ελλάδας και αυτή τη στιγμή μετράει διεθνείς, ευρωπαικές και, βεβαίως, ελληνικές αντιδράσεις.
Ανάμεσα στις τελευταίες, οι σημαντικότερες προέρχονται από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, μεταφέροντας προς πάσα κατεύθυνση μηνύματα κρυστάλλινης διαύγειας ως προς τρία καθοριστικά πεδία:
Πρώτον, ως προς το νομικά αβάσιμο των τουρκικών διεκδικήσεων και απειλών. Αυτή η παράμετρος έχει τύχει πολύ σημαντικής επεξεργασίας σε σχέση με το παρελθόν: ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αναφέρεται γενικώς και αορίστως στα θέματα «εθνικών δικαίων» με τον παλιό γνωστό τρόπο, αλλά, αντιθέτως, εδράζει τα όσα λέει στους διεθνείς συνομιλητές του σε πολύ ισχυρές νομικές βάσεις σε σχέση με τις θεμελιώδεις συνθήκες της Ε.Ε.και στο πώς αυτές παραβιάζονται ευθέως από τις τουρκικές απειλές όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά εξίσου και για την Ευρώπη στο σύνολό της. Οι θέσεις αυτές, που πρώτη φορά ακούγονται τόσο καλά οργανωμένες και σε τέτοιο θεσμικό επίπεδο, συνδυασμένες με την επισήμανση των τεράστιων πολιτικών κινδύνων που εγκυμονεί για την Ε.Ε.ο τουρκικός αναθεωρητισμός, έχουν, για πρώτη φορά, οδηγήσει κορυφαία ευρωπαικά όργανα να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν το ζήτημα ως πρόβλημα όχι μόνον ελληνικό αλλά, εξίσου, και ευρωπαικό – εξ ου και η πρόσφατη καίρια τοποθέτηση της Ευρωπαικής Επιτροπής.
Δεύτερον, αντίστοιχα ήταν τα όσα είπε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και προς τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα. Δεν είναι μόνον τα ήδη γνωστά, αφού ειπώθηκαν δημοσίως, μπροστά στις κάμερες, αλλά, πολύ πιο κρίσιμα είναι όσα ειπώθηκαν, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, πολύ αναλυτικότερα και ολοκληρωμένα πίσω από αυτές.
Και, τρίτον, εξίσου αν όχι ακόμα πιο σημαντικό, το μήνυμα του προέδρου προς τον ελληνικό λαό, το οποίο το έχει αυτή τη στιγμή ανάγκη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος με τις συνεχείς παρεμβάσεις του διαρκώς ενώνει τους δοκιμαζόμενους Έλληνες, το επαναλαμβάνει διαρκώς στον πιο ξεκάθαρο τόνο: δεν παραδίδουμε τίποτα σε κανέναν. Η Ελλάδα μπορεί να περνάει ότι περνάει, αλλά όποιος πιστεύει ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί αυτή τη δύσκολη εποχή εις βάρος της, θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν λαό και μία χώρα που ούτε καν τη φαντάζεται..
