Θα γίνει η Αυστρία η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με ακροδεξιό πρόεδρο; Αυτό αποφασίζουν την Κυριακή οι ψηφοφόροι που επιλέγουν πρόεδρο σε ένα μακρόσυρτο σίριαλ που εσχάτως πήρε από κάποιες απόψεις «αμερικανικό άρωμα». Ο ανεξάρτητος Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν αντιμετωπίζει τον Νόρμπερτ Χόφερ του ακροδεξιού του FPO, τα γκάλοπ δείχνουν τη μάχη στο νήμα και η Ευρώπη παρακολουθεί κάτι που εκλαμβάνει ως συνέχεια της ψήφου για Brexit και προοίμιο των εκλογών σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία.
Η αβεβαιότητα της έκβασης έρχεται απλά να επιβεβαιώσει την εικόνα που είχε σχηματιστεί στην πρώτη, «κανονική» εκλογική μάχη την άνοιξη. Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τον Απρίλιο, οι υποψήφιοι των μεγάλων κομμάτων (που συγκυβερνούν) είχαν καταποντιστεί σε έναν πολιτικό σεισμό που είχε οδηγήσει και στην παραίτηση του καγκελαρίου.
Στο δεύτερο γύρο είχαν, απροσδόκητα, περάσει ο Μπέλεν (ανεξάρτητος προερχόμενος από τους Πράσινους) και ο Χόφερ του FPO, και τελικά για λίγες ψήφους την προεδρία κέρδισε ο Μπέλεν. Στη συνέχεια όμως το FPO προσέφυγε δικαστικά καταγγέλλοντας παρατυπίες και το Ανώτατο Δικαστήριο διαπίστωσε «προχειρότητα» στην καταμέτρηση που δυνητικά δεν θα απέκλειε ενδεχόμενο παρατυπιών, οπότε διέταξε επανάληψη του δεύτερου γύρου. Μετά από αναβολές, η οριστική κάλπη στήνεται την Κυριακή.
Η μάχη έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά που είχε η μάχη για το Brexit και ομοιότητες ακόμη και με τις κάλπες στις ΗΠΑ. Μία τάση που έρχεται ντυμένη ως «αντίθετη στο σύστημα και τις ελίτ» και κηρύσσει την επιστροφή σε έναν κόσμο πριν τη «διαβρωτική παγκοσμιοποίηση» -ο Χόφερ και το κόμμα του, το FPO έχουν ποντάρει πολύ σε κινήσεις για έξοδο της Αυστρίας από την ΕΕ, κάτι που ο υποψήφιος για την προεδρία προσπάθησε τελευταία να σχετικοποιήσει.
Η δυναμική αυτή είναι περίπλοκη, και περιγραφή της με βάση το σχήμα «αυτοί εκεί πάνω απέναντι σε εμάς εδώ κάτω» θα αγνοούσε άλλες διαστάσεις της. Όμως η περίπτωση της Αυστρίας, η οποία επιπλέον πέρυσι πέρασε (έστω και σε σχετικά μικρότερο βαθμό από ό,τι άλλες χώρες) την προσφυγική κρίση, μοιάζει τυπική της ορμής που έχουν κινήματα όπως της Λεπέν στη Γαλλία (η οποία ψηφίζει για πρόεδρο το Μάιο), του ολλανδικού PVV
