Νέο κόμμα στην Κεντροαριστερά; Ισως αργότερα. Προς το παρόν ετοιμάζεται μια πρωτοβουλία στην οποία θα συμμετάσχουν αναγνωρίσιμα πρόσωπα, θα συγκεντρωθούν υπογραφές και θα γίνουν εκδηλώσεις ώστε να δημιουργηθεί η απαραίτητη δυναμική για τον νέο ενιαίο φορέα του χώρου. Οι συζητήσεις έχουν προχωρήσει, αλλά η εικόνα που διαμορφώνεται σε αυτή την πρώιμη φάση, όπου ακόμα δεν έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις, μοιάζει με έργο αφηρημένης ζωγραφικής.
Κρυφές και φανερές στρατηγικές, τόσο συνηθισμένες στον πολύχρωμο χώρο της Κεντροαριστεράς, προκαλούν αμφιβολίες για την τελική έκβαση του εγχειρήματος, ακόμα και σε ορισμένους από τους συμμετέχοντες. Δύο είναι τα μεγάλα ερωτήματα: Θα συμμετάσχει το Ποτάμι στην προσπάθεια; Θα υπάρξει πρόσκληση και προς το ΠαΣοΚ; Πάντως, ό,τι αναδεύει τα λιμνασμένα ύδατα της Κεντροαριστεράς θεωρείται ελπιδοφόρο από ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της παράταξης.
Απόψεις και ζυμώσεις
Οι συζητήσεις δεν γίνονται σε φανταστικά μυστικά γεύματα και δείπνα. Είναι οργανωμένες και συμμετέχουν σε αυτές οι: Αννα Διαμαντοπούλου, Γιώργος Φλωρίδης, Γιάννης Ραγκούσης, Γιάννης Δατσέρης, Δημήτρης Τσιόδρας, Γιάννης Μεϊμάρογλου, κ.ά. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης συμμετείχε στην αρχή αλλά το τελευταίο διάστημα αποτραβήχτηκε καθώς έχει μια διαφορετική προσέγγιση για τον νέο φορέα, ο οποίος, κατά την άποψή του, θα πρέπει να εκφράζει τη ριζοσπαστική Αριστερά απέναντι στη ριζοσπαστική Δεξιά, αναδεικνύοντας νέα πρόσωπα και βάζοντας στο περιθώριο τον ΣΥΡΙΖΑ ως εκφραστή του παλαιού. Στις συναντήσεις παρίσταται συχνά και ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού ενδιαφέρεται πολύ για να αναγεννηθεί η προσπάθεια συνεννόησης του χώρου, η οποία ναυάγησε άδοξα το φθινόπωρο. Αποκλείει ωστόσο τη διάλυση του κόμματός του προτού λάβει σάρκα και οστά η προσπάθεια και φανεί ότι υπάρχει ακροατήριο το οποίο συγκινείται από αυτή την ιδέα. «Εφόσον δεν έχουμε εκλογές, γιατί να βιαστούμε;» διερωτάται, όπως μεταφέρουν οι συνεργάτες του. Αν όμως προχωρήσει η προσπάθεια, έχει διαβεβαιώσει ότι θα ενταχθεί κανονικά σε αυτή. «Το νέο κόμμα», μεταδίδεται ότι λέει, «χρειάζεται νέο αίμα, όχι τρεις πρώην υπουργούς». Στον ιδιόμορφο διάλογο που εξελίσσεται δημοσίως παρενέβη ο κ. Ραγκούσης επισημαίνοντας ότι «η ιδέα είναι να φτιαχτεί ένα σύγχρονο, ισχυρό προοδευτικό κόμμα, όχι των πέντε επωνύμων, αλλά των προοδευτικών πολιτών, με την έννοια ότι για όλα τα βασικά στοιχεία της συγκρότησής του θα αποφασίσουν οι πολίτες που θα πλαισιώσουν τον νέο φορέα».
Ο κ. Θεοδωράκης βρίσκεται σε δύσκολη θέση εξαιτίας των χαλαρών κομματικών δεσμών που χαρακτηρίζουν το Ποτάμι από την ίδρυσή του. Οι εκλογές μπορεί να είναι μακριά, σύμφωνα με την εκτίμησή του, αλλά τίποτα δεν εγγυάται τη συνοχή στο κόμμα του, το οποίο έχει καταρρεύσει δημοσκοπικά. Οι μελλοντικοί «άστεγοι» αναζητούν ήδη ένα κεραμίδι και όσοι δεν συνομιλούν με άλλα κόμματα, πιέζουν για τη δημιουργία νέου φορέα. Και η αλήθεια είναι ότι χωρίς το Ποτάμι μειώνονται οι πιθανότητες είτε να πεισθεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη να ρίξει τα «ξύλινα τείχη» της είτε να ευοδωθεί η προσπάθεια των υπολοίπων, αν αποφασίσουν να κινηθούν μόνοι τους.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη προς το παρόν παριστάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει τι συμβαίνει στην αυλή της. Η Φώφη Γεννηματά, αντί να κάνει φίλους και να διευρύνει την επιρροή της, δημιουργεί ή επινοεί συνεχώς εχθρούς. Η πιο πρόσφατη, μετά τη ΔΗΜΑΡ, συμμαχία που διαφήμισε η Χαρ. Τρικούπη ήταν με τον Σπύρο Βούγια! Το ευρύτερο επιτελείο της αποδίδεται σε μια υπερδραστηριότητα εκδηλώσεων και συζητήσεων για θέματα κοινωνικού και οικονομικού ενδιαφέροντος αλλά ρεύμα μαζικής επανεισδοχής ψηφοφόρων δεν δημιουργείται. Ενα μεγάλο κομμάτι της Κεντρικής Επιτροπής του ΠαΣοΚ δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του για τον τρόπο που λειτουργεί το κόμμα και για τη χαμηλή του απήχηση.
Ο φόβος της έδρας
Ωστόσο, το αγκάθι για να δημιουργηθεί κάτι νέο δεν είναι η ηγεσία του κόμματος. Είναι η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Η νομιμοφροσύνη των βουλευτών θεωρείται δεδομένη όσο η Δημοκρατική Συμπαράταξη κινείται σε ποσοστά που διασφαλίζουν την επανεκλογή τους. Πάντως, ορισμένοι είναι θορυβημένοι από τις πληροφορίες για τον νέο φορέα, η δημιουργία του οποίου αποτελεί απόφαση του Συνεδρίου του ΠαΣοΚ που η κυρία Γεννηματά επιμένει να αγνοεί (μαζί με την εκλογή αρχηγού από τη βάση) και άλλοι εκτιμούν ότι δεν υπάρχουν οι πολιτικοί και κοινωνικοί όροι για τέτοιες πρωτοβουλίες. «Στην Κεντροαριστερά», λένε, «θα επικρατήσει ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή εμείς».
Στο τρικυμισμένο επιτελείο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης υπάρχουν και ελάχιστοι διορατικοί που αναγγέλλουν συνέδριο στις αρχές του 2017, στο οποίο θα συζητηθούν, λένε, τα πάντα, το όνομα, τα σύμβολα, η φυσιογνωμία, υπό προϋποθέσεις και η εκλογή αρχηγού από τη βάση. Αν επικρατήσει γενναιοδωρία και όχι κλειστοφοβικές τάσεις, ίσως το συνέδριο να αποτελέσει τη διέξοδο για τη σύγκλιση που όλοι αναζητούν.
Φήμες και διεργασίες
Ο Βενιζέλος απέχει, ο Σημίτης παρακολουθεί, ο Γιώργος αρμενίζει
Μακριά από τη μαρμίτα της Κεντροαριστεράς παραμένει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος μέσω του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση επιμένει να μιλάει για τα μεγάλα ζητήματα της χώρας και απέχει συνειδητά από τις βασανιστικές αναζητήσεις του χώρου. Σε εκδηλώσεις που έχει οργανώσει ο Κύκλος σε όλη την Ελλάδα, όπου συγκεντρώνεται διακομματικό και πολυπληθές ακροατήριο, έχουν συζητηθεί θέματα οικονομίας, θεσμών και δημοκρατίας, παιδείας και ανάπτυξης, εξωτερικής πολιτικής. Οι εκδηλώσεις στην περιφέρεια με θέμα το ερώτημα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα;» θα συνεχιστούν και θα ολοκληρωθούν με μια μεγάλη εκδήλωση στην Αθήνα, στην οποία θα διαπιστωθεί ότι «Υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα».
Παρά τη φημολογία που προκάλεσε η διάγνωση στο νέο βιβλίο του «Υπάρχει λύση;» (Εκδόσεις Πόλις), ότι η Κεντροαριστερά χρειάζεται νέο «όχημα» για να πετύχει, ο Κώστας Σημίτης δεν βρίσκεται πίσω από την κυοφορία του νέου φορέα. Ο πρώην πρωθυπουργός ενημερώνεται για ό,τι συμβαίνει στον χώρο από τους πολλούς, καθημερινούς, συνομιλητές του, ωστόσο δεν παρεμβαίνει στις διεργασίες. Η δημοσιοποίηση της άποψής του, ότι το ΠαΣοΚ δεν ελκύει πλέον τους ψηφοφόρους επειδή αδυνατεί να εκφράσει το αίτημα της αλλαγής στη σημερινή συγκυρία, ταρακούνησε τη Χαρ. Τρικούπη προς τη λάθος κατεύθυνση: κλείστηκε βαθύτερα στο καβούκι της και τέντωσε μακρύτερα τα αγκάθια της.
Ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρείται «καμένο χαρτί» από όλους, αλλά όπως μεταδίδουν οι συνεργάτες του, ούτε ο ίδιος καίγεται να επιστρέψει στο ΠαΣοΚ. Αντιθέτως, ο Αλέκος Παπαδόπουλος και η Δημοκρατική Ευθύνη, με μέλη αξιόλογους νέους επιστήμονες, δεν αφήνουν αδιάφορο ένα κομμάτι της παράταξης, μολονότι ο πρώην υπουργός απέχει από κάθε διεργασία και έχει αφοσιωθεί στην αποκάλυψη των «ιαματικών ψεμάτων» που εμποδίζουν την ανάκαμψη και την πρόοδο της χώρας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
