Το επταήμερο του Διόδωρου

Ευτυχώς που χάλασε ο καιρός και έχουμε βρει άλλο θέμα συζήτησης, πέρα από τα καταθλιπτικά πολιτικο-οικονομικά. Πλησιάζουμε στην αστρονομική έναρξη του χειμώνα, αλλά ξέρουμε πως μόλις φθάσουμε εκεί, θα έχουμε και το πρώτο σημάδι της άνοιξης: πάνω στο θεοσκότεινο δεκεμβριανό ηλιοστάσιο θα αρχίσει να μεγαλώνει η ημέρα.

Η σοφή φύση το κανόνισε έτσι, μέσα στη χειρότερη στιγμή να εμφανίζεται η ελπίδα, και οι αστρονόμοι το κατάλαβαν, προσάρμοσαν τα ημερολόγιά τους. Ενώ τα πολιτικοοικονομικά τα οργανώνουν οι άνθρωποι –και στη δική μας περίπτωση αποκλειστικά οι πολιτικοί, που είναι επιβεβαιωμένο πειραματικά, με εμάς πειραματόζωα, πως είναι οι πλέον άσοφοι των Ελλήνων.

Εντάξει, υπάρχουν και εξαιρέσεις –είμαι σίγουρος ότι το αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ο Κώστας Σημίτης με το καινούργιο του βιβλίο «Υπάρχει Λύση;». Το πήρα, δεν έχω προλάβει να το διαβάσω ακόμα, αλλά δεν έχω καμιά αμφιβολία πως θα είναι εξίσου σπουδαίο με τα προηγούμενα.

O Κώστας Σημίτης ανήκει σε αυτό το παγκοσμίως σπάνιο είδος της πολιτικής πανίδος που οι Γάλλοι το ονομάζουν Homme d’ Etat και οι Αγγλοι Statesman. Σε εμάς κυριαρχούν τα αρπακτικά και οι μπούφοι –μπορώ να το γράψω ελεύθερα γιατί ο Μπούφος μου σήμερα λείπει.

Ο Γιώργος Καμίνης, από την άλλη, είναι Homme de Ville, Citysman –γιατί ενώ η κυβέρνηση μας φορολογεί όλο και αγριότερα, αυτός ανακοίνωσε ότι μειώνει τα δημοτικά τέλη –οικιακά, επαγγελματικά, στις πλατείες. Χωρίς καν να είναι εκλογική χρονιά –ανήκουστο! Να ήταν ο Τραμπ ή ο Σταθάκης ή ο Τσακαλώτος, θα έλεγα ότι συμπληρώνει από την τσέπη του τον δημοτικό προϋπολογισμό· ευτυχώς, δεν είναι.

Νοικοκυρεύει τα οικονομικά του δήμου, μειώνει τις δαπάνες. Χωρίς να έχει τρόικα πάνω από το κεφάλι του. «Λογιστάκος», σαν τον Σημίτη· αυτό το φρικτό είδος πολιτικού που κάνει τους ηρωικούς κλεφταρματολούς συναδέλφους του να ανατριχιάζουν και να τραβάνε καριοφίλι.

Βεβαίως, τέτοια κουβέντα δεν θα μπορούσαν ποτέ να εκστομίσουν τύραννοι όπως οι Κάστρο, Λένιν ή Μάο. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες δεν είχαν νόημα για αυτούς, το θέμα ήταν η εξουσία στο όνομα του λαού, της πατρίδας, του σοσιαλισμού.

Τα πρώτα μελομακάρονα

Ο πρωθυπουργός πλειοδότησε σε αυταρχικό εθνικισμό, ο Παναγιώτης Καμμένος όμως ήταν συγκρατημένος: πρότεινε να συνεδριάσει η Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής στο Καστελόριζο και όχι στα Ιμια –ή και στην Πόλη, γιατί όχι; Δυστυχώς, ΝΔ, ΚΚΕ, ΠαΣοΚ, Ποτάμι διαφώνησαν –και έτσι χάσαμε την ευκαιρία να δούμε εθνική ομοψυχία ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χρυσής Αυγής. Αλλά αν ο Τσίπρας ταύτισε την «πατρίδα» με τις «ελευθερίες», όχι από καιροσκοπισμό, αλλά γιατί έτσι το καταλαβαίνει, θα το δούμε και αυτό το θέαμα αργά ή γρήγορα.

Καταχείμωνο δηλαδή χωρίς υπόσχεση για περισσότερο φως –αυτοί είναι οι πολιτικοί μας.

Αυτά –βλέπω ότι δεν θα βρέχει αλλά θα κάνει κρύο την Πέμπτη -, ό,τι πρέπει για μελομακάρονα, τσάι, και κονιάκ ίσως, ημερολόγιό μου.