Οταν είσαι πρωθυπουργός ευρωπαϊκής χώρας και εμφανίζεσαι να ταυτίζεσαι με τους προέδρους της Κολομβίας, της Βολιβίας, της Γουινέας, της Ναμίμπιας, της Νικαράγουας, του Παναμά, της Ζιμπάμπουε και της Βενεζουέλας, καταλαβαίνεις αμέσως ότι έκανες λάθος που αποφάσισες να πας στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο.
Πόσω μάλλον όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι ο μόνος ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας που μετείχε στην πένθιμη εκδήλωση, με τους προέδρους της Ρωσίας και της Κίνας –των δύο ισχυρότερων συμμάχων της Κούβας για δεκαετίες –να απουσιάζουν επιδεικτικά!
Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας, ο οποίος –όπως οι περισσότεροι νέοι της ηλικίας του στην Ελλάδα –μεγάλωσε με τη γνωστή αφίσα του Τσε Γκεβάρα στο δωμάτιό του, ήθελε να ζήσει ένα παιδικό του όνειρο.
Αλλά και να δείξει στους συντρόφους του στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και σε όλους εκείνους που παρασύρθηκαν από τις αριστερές του κορόνες και ψήφισαν την κυβέρνησή του (και τώρα είναι… κοψοχέρηδες) ότι παρά τις αλλεπάλληλες κωλοτούμπες του για χάρη της εξουσίας ο ίδιος παραμένει κατά βάθος αριστερός.
Μάλιστα συνεπαρμένος από την επαναστατική διάθεση της ομήγυρης ο κ. Τσίπρας έφτασε να παραλληλίσει την ελληνική Επανάσταση του 1821 κατά του οθωμανικού ζυγού (τετρακοσίων ετών) με τον ξεσηκωμό –με σοβιετική παρότρυνση και χρηματοδότηση –των αγροτών της Κούβας κατά του δικτάτορα Μπατίστα το 1959!
Και να συγκρίνει μάλιστα το αμερικανικό εμπάργκο προς την Αβάνα με τους… «δυνάστες της Ελλάδας, την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού».
Κανένας δεν βρέθηκε να του πει ότι οι ευρωπαίοι «δυνάστες» της Ελλάδας είναι εκείνοι που πλήρωσαν για τα καύσιμα της πανάκριβης πτήσης του πρωθυπουργικού Γκόλφστριμ στην Κούβα.
Και εκείνοι που δάνεισαν πάνω από 200 δισ. ευρώ την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια για να μη χρεοκοπήσει, με επιτόκια πολλαπλώς μικρότερα απ’ αυτά που θα μπορούσε να βρει η χώρα διεθνώς.
Είναι εκείνοι στους οποίους απευθύνεται σήμερα ο κ. Τσίπρας ελπίζοντας για ελάφρυνση του χρέους αλλά και ζητώντας στήριξη και αλληλεγγύη για τις επιθετικές δηλώσεις Ερντογάν.
Δεν θύμισε κανείς, τέλος, στον Πρωθυπουργό ότι η φτωχική Κούβα του 1959 στην οποία έγινε η επανάσταση του Κάστρο δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή Ελλάδα που παραμένει –παρά την κρίση –μια από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο.
Συμπέρασμα: Καλή και πιασάρικη η επανάσταση. Ιδιαίτερα όταν γίνεται από τη σιγουριά του καναπέ σου και την ασφάλεια του ευρώ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
