Ούτε να πάει να συλλυπηθεί δεν μπορεί ο άνθρωπος, αρχίζουν οι κοροϊδίες, ότι πήγε να δει την κηδεία της αφίσας από το παιδικό του δωμάτιο. Κανείς δεν βλέπει την προοπτική από το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Κούβα. Παίρνει ιδέες, θα δώσει λύσεις. Πρώτα πρώτα παίρνει ιδέα για την ανεργία. Oλοι στο Δημόσιο, όλοι, μα όλοι, οι ταξιτζήδες, οι κουρείς, οι πωλητές στα μαγαζιά. Θα μπουν όλοι στα κρατικά μισθολόγια κι αν το 1% μείνει άνεργο, θα είναι το τεμπέλικο 1%, οι ακαμάτηδες.
Μπορούμε να φανταστούμε τον Πρωθυπουργό με μια πουράκλα (για την περίσταση) να κάνει υπολογισμούς. Πόσοι παίρνουν τώρα επίδομα ανεργίας; Πόσο είναι το επίδομα κατά μέσο όρο; Πολλαπλασιασμός (με τη βοήθεια αριθμομηχανής). Γιατί να δίνει τόσα λεφτά σε επιδόματα εφόσον μπορεί να δίνει ένα μικροποσό στον καθένα και να τον προσλάβει στη μεγάλη ταΐστρα του κράτους; Το λοιπόν, ο «κομαντάντε» έδινε μισθούς των 20 δολαρίων (τον μήνα), αλλά ο Αλέξης είναι κιμπάρης, υπολογίζει ένα πενηντάρικο για τον καθένα. Και θα έχουν όλοι δουλειά. Ευκολάκι.
Με το πενηντάρικο που θα πάρει ο δημόσιος υπάλληλος, θα κάνει επένδυση. Θα αγοράσει προφυλακτικά και θα εκπορνεύσει την κόρη του. Αρκεί να είναι μικρούλα και όλα θα πάνε καλά, ζωή και κότα. Ηξερε ο Φιδέλ τι πάει να πει πατρική αγωνία για το μέλλον και έτσι τα δικά του τα παιδιά τα εξασφάλισε. Εξανίστανται οι Αλέξηδες, η επανάσταση δεν κρίνεται από τις θαλαμηγούς, δεν κρίνεται από τα εκατομμύρια δολαρίων σε καταθέσεις. Η επανάσταση είναι ιδέα και τα οικογενειακά λάφυρα είναι αναγκαία πρακτική. Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει επαρκώς τον ακραίο πλούτο των κληρονόμων του Φιδέλ Κάστρο, κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κλοπή. Ο επαναστάτης μετατράπηκε σε λήσταρχο.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν προβληματίζεται από την κατάντια του νεανικού ειδώλου ή από την κατάντια της Κούβας. Θέλησε να υποβάλει τα σέβη του πηγαίνοντας στο νησί. Εκεί που θέλει να δει καλό, βλέπει το καλό. Αντισταθμίζει: η Κούβα διαθέτει ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στον πλανήτη, διαθέτει στην εκπαίδευση το 13% του προϋπολογισμού της και μπορεί να συναγωνιστεί τη Φινλανδία, τον Καναδά, τη Σιγκαπούρη. Τούτο προκύπτει από έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Εν ολίγοις, η κόρη του δημοσίου υπαλλήλου είναι απολύτως επαρκής μορφωτικά και ικανή για πολλές δουλειές, αλλά από αληθινές δουλειές δεν βιοπορίζεται κανείς.
Στην ανάλυση του Φιδέλ Κάστρο και του Αλέξη Τσίπρα, πάντα φταίει κάποιος άλλος. Φταίει το εμπάργκο. Για την οικονομική καταστροφή φταίνε οι Αμερικάνοι. Φταίνε και οι Σοβιετικοί –όταν κατέρρευσαν, διαλύθηκε η Κούβα. Οι άλλοι φταίνε, όχι ο ηγέτης, όχι ο επαναστάτης που παρέμενε αδιάλλακτος. Κράτησε για τον εαυτό του την περηφάνια του, κράτησε για τον λαό του την απόλυτη φτώχεια. Εντάξει, κράτησε για τον εαυτό του και μερικά εκατομμύρια δολάρια, αλλά ας μην το κάνουμε ζήτημα, τώρα πέθανε, δεδικαίωται.
Δεν θα μας ανησυχούσε η εμμονή του Πρωθυπουργού στα εφηβικά ινδάλματα, όμως μας ανησυχεί η προσήλωση σε ένα μοντέλο διπλωματίας. Η περηφάνια και η αδιαλλαξία αποτελούν πρότυπο για τον Πρωθυπουργό, κι ας γκρεμίζεται η χώρα. Ο Αλέξης Τσίπρας προτού εκλεγεί είχε την εντύπωση ότι αντιγράφοντας την πολιτική του Φιδέλ Κάστρο θα μπορούσε να πείσει τους δανειστές, θα μπορούσε να τους χειραγωγήσει. Κι αν δεν τα καταφέρει, δεν πειράζει, θα μείνει εκεί στην άκρη των Βαλκανίων, μόνος, περήφανος και κατεστραμμένος. Δηλαδή κατεστραμμένη θα είναι η χώρα, για τον ίδιο δεν ξέρουμε. Δηλαδή δεν ξέρουμε αν θαυμάζει και τη μέθοδο ατομικού πλουτισμού του κουβανού ηγέτη. Ευτυχώς ακόμη μπορούμε να σχολιάζουμε. Οσο παραμένουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα έχουμε και ανθρώπινα δικαιώματα –λεπτομέρειες, δεν ασχολείται ο Πρωθυπουργός με τα μπουντρούμια, με τις φυλακίσεις, με τους αποκλεισμούς της Κούβας. Εχει πρότυπο και αλίμονό μας…
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
