Ενα «Φορτηγό» πηγή του τραγουδιού

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται εφέτος από την κυκλοφορία του ιστορικού πια βινυλίου «Φορτηγό» και ο δημιουργός του, ο Διονύσης Σαββόπουλος, θα τιμήσει την επέτειο τραγουδώντας τα 12 τραγούδια του στην αίθουσα του «Παρνασσού» τις Παρασκευές 2 και 9 Δεκεμβρίου και τα Σάββατα 3 και 10 Δεκεμβρίου. Επί σκηνής θα τον συνοδεύσουν τρεις χαρισματικοί νέοι μουσικοί/τραγουδοποιοί, η Κατερίνα Πολέμη, ο Θέμος Σκανδάμης και η Εύη Μάζη, από τους οποίους ζητήσαμε να μας εξηγήσουν τι σημαίνει για αυτούς το «Φορτηγό» και πόσο τούς έχει επηρεάσει στη ζωή αλλά και στη μουσική πορεία τους.

«Το «Φορτηγό» είναι για μένα σαν ένα μικρό πανεπιστήμιο ζωής-μουσικής» λέει η Κατερίνα Πολέμη μιλώντας για τον συνδυασμό «της παιδικότητας με τη σοφία του γέρου, της απλότητας με την πολυπλοκότητα, του ουράνιου με το γήινο… Μου αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόση ομορφιά υπάρχει σ’ αυτόν τον πλανήτη, πόση διαφορετικότητα, πόσες αντιθέσεις και πόση έμπνευση μπορείς να ζήσεις και να μεταδώσεις συνδυάζοντάς τα. Αγαπώ το μπαστάρδεμα και αγαπώ τους συνδυασμούς αντιθέσεων, αλλά και το ενδιάμεσα… Εκεί που μάλλον κατοικεί η ισορροπία».

Για τον Θέμο Σκανδάμη το «Φορτηγό» είναι αυτό που τον πήρε στην καρότσα του όταν ήταν 15 χρονών και του έδειξε μια Ελλάδα τραχιά και βασανισμένη, αλλά και λυρική και παθιασμένη. «Ασπρόμαυρη σαν ταινία του Ντε Σίκα, μα και ολοζώντανη» λέει ο μουσικός. «Πιο ζωντανή από αυτήν την ψευδοέγχρωμη της τηλεόρασης που παρακολουθούσα τότε. Με μια φωνή πιο βίαιη από την καλογυαλισμένη βία της ηλεκτρικής κιθάρας του MTV της εποχής. Με τρυφερότητα παιδική και στοχαστικότητα συμβουλίου γερόντων».

Ο Σκανδάμης χαρακτηρίζει το «Φορτηγό» «ιδρυτική πράξη», σαν «διακήρυξη ελευθερίας και έναρξη επαγγέλματος ταυτόχρονα». Ζώντας σε μια Αθήνα και μια εφηβεία που «προσπαθούσε να βρει νερό, για να σβήσει μια φωτιά που αγνοούσε», το «Φορτηγό» τού έδειξε και τη φωτιά και το νερό. «Αυτό το άλμπουμ είναι το σημείο και το μέσον της φυγής ταυτόχρονα, η καρτ-ποστάλ ενός τόπου και μιας εποχής που δεν έζησα, αλλά μονίμως έχω την αίσθηση ότι βλέπω και εμένα εκεί μέσα. Είναι το μπουλούκι που περνάει από το χωριό και το σκάω μαζί του. Είναι η μαϊμού που χορεύει στο κεφάλι μου, η στάμνα μου για πάνω από ένα καλοκαίρια, και η γριά βροχή που ψιχαλίζει παραμύθια στην καρδιά μου».

Οσο για την Εύη Μάζη παραδέχεται ότι όταν ήταν μικρή είχε την εντύπωση ότι τα τραγούδια του «Φορτηγού» «ήταν τραγούδια μυστικά και συνωμοτικά, γεμάτα συμβολισμούς που τους καταλάβαινε μόνο ο μπαμπάς μου όταν τα τραγουδούσε στην κιθάρα του». Η Μάζη είχε επίσης την παιδική εντύπωση ότι μόνο ο μπαμπάς της ήξερε να τα τραγουδάει. «Μου άρεσε πολύ να τα ακούω καθηλωμένη και σοβαρή, επειδή ένιωθα μέρος ενός μυστικού, μιας συνωμοσίας που κάποια στιγμή θα αποκαλυπτόταν!» λέει. «Με έβρισκα και εμένα μέσα σ’ αυτά τα τραγούδια, μέσα σε αυτές τις εικόνες. Ενιωθα ότι μιλάνε για πιθανές πτυχές του εαυτού μου».

Για τη νεαρή μουσικό το «Φορτηγό» είναι «η πηγή του τραγουδιού». Λέει ότι εκεί συναντά τα πάντα: το παιχνίδι, το μυστήριο, την ομορφιά, τα όνειρα, την αγάπη, τον φόβο. «Και πάντα μέσα από μιαν απλότητα μοναδική. Η αίσθησή μου για τα τραγούδια αυτά δεν έχει αλλάξει ποτέ και πάντα με ξαφνιάζουν όπως τότε, σαν να τα ακούω για πρώτη φορά. Και είναι φυσικά και ένας από τους λόγους που με οδήγησαν στη μουσική και στο παιχνίδι της».

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τα 12 τραγούδια του «Φορτηγού» θα ακουστούν και τραγούδια όπως η «Θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη» και η «Αμνηστία ’64» –τα οποία μπορεί να κόπηκαν από τη λογοκρισία το 1964-1965, γράφτηκαν όμως τότε και επομένως ανήκουν στην ίδια συλλογή τραγουδιών.