«Ελευθερία ή θάνατος ήταν το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821. Patria o muerte [Πατρίδα ή θάνατος], το σύνθημα της Κουβανικής Επανάστασης το 1959»: Αλέξης Τσίπρας, πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Αν δεν είχε πίσω του τόσες χιλιάδες ώρες πτήσεις με το λίαρτζετ που κάποτε έλεγε ότι θα πουλούσε αμέσως όταν γινόταν πρωθυπουργός αλλά μετά ανακάλυψε τις χάρες του, θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σε ένα είδος τζετλαγκ στο ταξίδι για την Κούβα τα όσα είπε ο Τσιπρας στην Αβάνα μιλώντας για τον Κάστρο.
Αλλά πρώτον είναι πια βετεράνος των πολυτελών πτήσεων και, δεύτερον, το τζετλαγκ το παθαίνεις στην επιστροφή, όχι στην αναχώρηση.
Ουδέποτε άλλοτε στην ελληνική ιστορία πρωθυπουργός της χώρας πρόσβαλλε τόσο πολύ βίαια την Ελλάδα. Γιατί ουδείς ουδέποτε είχε το θράσος να προβεί σε τέτοια σύγκριση της ελληνικής επανάστασης που μέσα από το αίμα των χιλιάδων ηρώων της γεννήθηκε αυτό το κράτος, με ένα καθεστώς το οποίο, αν μη τι άλλο, είναι λίαν αμφιλεγόμενο τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Ο πρωθυπουργός θα έπρεπε, πολύ απλά, να ντρέπεται γι αυτό.
Μέχρι χθες, πρόσβαλε συστηματικά τη νοημοσύνη μας.
[Το έκανε και χθες από την Αβάνα με άλλη αποστροφή του λόγου του: «…Και μπορεί εμείς στην Ευρώπη να μη μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες που εσείς περάσατε, έχουμε όμως κι εμείς του δικούς μας δυνάστες. Την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού. Και δίνουμε και εμείς από τη μακρινή Ελλάδα, τον δικό μας αγώνα για τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια». Αυτός ο άνθρωπος, που δεν πιστεύει σε τίποτα, μιλά μετά για ανάπτυξη και επενδύσεις, για Ευρώπη και για ελευθερία… Και περιμένει, ως ο μόνος δυτικός «ηγέτης» που πήγε στην Αβάνα και που είπε αυτά που είπε, να συνομιλεί μετά με Ευρώπη και Αμερική και να του δίνει κανείς σημασία…]
Από χθες όμως, προσβάλλει βάναυσα και την πατρίδα και τους αγώνες της για ελευθερία. Κι αυτό, ξεφεύγει πια πέρα από κάθε τι που ξέραμε μέχρι τώρα.
Δεν επιτρέπεται και δεν δικαιολογείται.
Ούτε με το προφανές ότι ο αδίστακτος αυτός δημαγωγός έχει πλέον κάψει φλάτζα…
