Το ανέκδοτο για τους δασκάλους είναι γνωστό, αν και κομμάτι κυνικό και άδικο.

Ερώτηση : Ποιοi είναι οι τρεις λόγοι για να γίνεις δάσκαλος;
Απάντηση: «Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος!
Ποιο άλλο επάγγελμα έχει τρεις μήνες πληρωμένες διακοπές ; Κανένα. Συγχρόνως, όμως, υπάρχει άλλο επάγγελμα με μεγαλύτερη σπουδαιότητα για την ανατροφή, την ιεράρχηση των αξιών , το οικοδόμηση του χαρακτήρα, την θεμελίωση των πρώτων γνώσεων κάθε νέου, από αυτό του δασκάλου;
Πάμε παρακάτω. «Ανακοίνωση. Σας ενημερώνουμε ότι την Τρίτη 29/11/16 οι μαθητές των Ε’ και ΣΤ’ τάξεων δεν θα έρθουν στο σχολείο για μάθημα διότι οι εκπαιδευτικοί των τάξεων αυτών ,θα παρακολουθήσουν Σεμινάριο Σχολικού Συμβουλίου σχετικά με την Ύλη των Μαθημάτων. Οι υπόλοιπες τάξεις θα κάνουν κανονικά μάθημα. Από την Διεύθυνση»
Δηλαδή ένα σχολείο- κι είναι σαφές ότι το ίδιο θα γίνει στα περισσότερα δημόσια σχολεία ,των μεγάλων πόλεων τουλάχιστον- αποφάσισε ότι δεν θα κάνει μάθημα χτες στους μαθητές της πέμπτης και της έκτης Δημοτικού για να κάνουν οι δάσκαλοι κάποιο Σεμινάριο.
Κι εδώ αρχίζουν τα αμείλικτα ερωτήματα;
Γιατί το σεμινάριο αυτό – ακόμα κι αν είναι απολύτως απαραίτητο- να γίνει σε βάρος του μαθήματος κι όχι ένα απόγευμα ή ένα σαββατοκύριακο ; Τι παράδειγμα δίνει το σχολείο στους μαθητές όταν αποφασίζει ,στα καλά καθούμενα, να μην κάνει μάθημα; Γιατί εκείνοι να μην την κάνουν κοπάνα αφού το παράδειγμα το δίνει το ίδιο το σχολείο; Αλλά και πιο πρακτικά : τι θα κάνουν οι γονείς εάν έχουν να πάνε στη δουλειά τους με το παιδί τους που αίφνης δεν θα έχει σχολείo ;

Και βέβαια εκτός από το σεμινάριο σχολικού συμβούλου υπάρχουν κι άλλες μέρες που το σχολείο παραμένει κλειστό χωρίς να γίνεται μάθημα ,όπως π.χ. για τις εκλογές των εκπαιδευτικών.

Λες και δεν θα μπορούσαν οι εκλογές να γίνουν εκτός εκπαιδευτικού προγράμματος. Εδώ όλη η Αμερική ψηφίζει για Πρόεδρο εργάσιμες μέρες κι εμείς κλείνουμε τα σχολεία για να εκλέξουμε εκπροσώπους των δασκάλων ή σταματάμε το μετρό καταδικάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να ταλαιπωρηθούν για να πάνε στη δουλειά τους επειδή οι εργαζόμενοι θέλουν να κάνουν Γενική Συνέλευση !

Όμως, πώς θα μπορέσουμε να ανατάξουμε τη χώρα ,μετά από 7 χρόνια μνημόνια, όταν συνεχίζουμε να νοιαζόμαστε μόνο για το προσωπικό μας συμφέρον, ή το συμφέρον της ομάδας μας , ακόμη κι αν αυτό αντιστρατεύεται στο συμφέρον της κοινωνίας -το κοινό καλό;

Πως θα μπορέσει η χώρα να ανεβάσει το επίπεδο της παρεχόμενης Παιδείας όταν κλείνει τα σχολεία για ψύλλου πήδημα ενδίδοντας ακόμη στα συνδικαλιστικά τερτίπια των εκπαιδευτικών που αρνούνται να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα εκτός ωραρίου;
Επιβάλλοντας ακόμη και στα ιδιωτικά σχολεία να μην οργανώνουν εξωσχολικές εκδηλώσεις τα απογεύματα επειδή η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θέλει να τάχει καλά με τους δασκάλους!
Και να ήταν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από τα καλύτερα στον κόσμο ώστε να επιτρέπουμε στους εκπαιδευτικούς μας τέτοια πολυτελή αντιμετώπιση του σχολείου , θα ήταν ,ίσως, κατανοητό.
Όμως κάθε χρόνο το ελληνικό σχολείο βγαίνει από τα χειρότερα στον αναπτυγμένο κόσμο – μαζί με την Ινδονησία, τη Βραζιλία και το Μεξικό ενώ οι Έλληνες μαθητές έχουν σημαντικές αδυναμίες στην ανάγνωση και στα μαθηματικά και λιγότερες δεξιότητες από τους αντίστοιχους σε εκπαιδευτικά συστήματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών με αποκορύφωμα την Φινλανδία.
Εντάξει. Ο Έλληνας δάσκαλος παίρνει λιγότερα χρήματα από τον Γάλλο, τον Βρετανό ή τον Γερμανό εκπαιδευτικό. Όμως σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει και πασχίζει με νύχια και με δόντια να μαζέψει τα κομμάτια της και να σταθεί και πάλι στα πόδια της, αν όλοι μας – και κυρίως οι δάσκαλοι- δεν κάνουμε κάτι παραπάνω για να βοηθήσουμε την κατάσταση, πως θα ξεκολλήσει η ρόδα απ τη λάσπη;

Πως θα δώσουμε ένα πλεονέκτημα στα παιδιά μας να καλύψουν γρηγορότερα την απόσταση που τα χωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη ώστε να τραβήξουν τη χώρα μπροστά;