Εν μέσω μιας περίπου χαοτικής κατάστασης σε όλο το φάσμα των μεγάλων θεμάτων της χώρας στα οποία ο έλεγχος έχει – ή, τουλάχιστον κοντεύει να – χαθεί, μεταξύ των οποίων… η αξιολόγηση, το χρέος, το μεταναστευτικό, τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, ο πρωθυπουργός θυμήθηκε ότι κάποτε έκανε τον αριστερό και ότι η κηδεία του Κάστρο του δίνει λαμπρή ευκαιρία να πάει για μία… επανάληψη επαναστατικής γυμναστικής μπροστά στις διεθνείς κάμερες.
Αλίμονο: σιγά μην το έχανε. Άλλωστε, μ΄ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια: και θα… αναβαπτιστεί στα νάματα του διεθνούς ξεσηκωμού και, ταυτόχρονα, θα την κάνει για τέσσερις ημέρες από την Αθήνα όπου επικρατεί πανικός στις τάξεις της κυβέρνησης, με τον υπουργό του των Οικονομικών να παίρνει τώρα τη σκυτάλη του γιαλατζί ξεσηκωμού όσο ο πρόεδρος είναι ταξίδι για δουλειές…
Φυσικά, το να πάει ο Τσίπρας να προσκυνήσει τον νεκρό Κάστρο, έχει τέτοια δραματουργική χάρη, που, τελικά, αξίζει τον κόπο: ένας πρώην δήθεν αριστερός που έχει συμβιβαστεί όσο κανείς δεν συμβιβάστηκε και που έχει «πουλήσει» όλα όσα έλεγε όσο κανείς δεν τα «πούλησε», που κάνει ότι πιο αντίθετο στην αριστερά μπορεί να γίνει και που όλος ο καημός του είναι να γίνει πιο σύστημα από το σύστημα, υποκλίνεται τώρα ευλαβικά σε έναν νεκρό επαναστάτη που όχι απλώς έγινε σύστημα, αλλά που άφησε πίσω του οικογένεια κροίσων και μια χώρα σε τεράστια κρίση, υπό καθεστώς στυγνής δικτατορίας…
Τελικά, αναρωτιέται κανείς ποιον Κάστρο πενθεί ο Τσίπρας: τον πρώτο, της επανάστασης, ή τον δεύτερο των αμύθητων περιουσιών και της χώρας του μισθού των 20 δολαρίων το μήνα;…
Την απάντηση την ξέρουμε όλοι: τον πρώτο στα λόγια, αλλά, τον δεύτερο στην πράξη…
