Τόχουμε πει χίλιες φορές. Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι κατώτεροι των περιστάσεων – ιδιαίτερα στη σημερινή κρίσιμη διεθνή συγκυρία. Είναι κολλημένοι σε αριστερούς αναχρονισμούς και ιδεοληψίες που δεν τους επιτρέπουν να δουν ξεκάθαρα τις εξελίξεις και να ιεραρχήσουν σωστά τις προτεραιότητές τους.
Ένα από τα κολλήματα της πρώτη φορά Αριστεράς – είναι, χωρίς αμφιβολία, οι «επαναστάσεις» της Λατινικής Αμερικής. Πες τους για μπριγάδες, καμαράδα και βενσερέμος, και πάρτους τη ψυχή – δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ.Τσίπρας έχει δώσει στον ένα του γιό το όνομα Ερνέστο, προς τιμήν του Τσέ Γκεβάρα!
Εξ αιτίας αυτού του λατινοαμερικανικού κολλήματος ο κ. Τσίπρας είχε πάει- μοναδικός απ όλους του Ευρωπαίους ηγέτες αν θυμάμαι καλά – στην κηδεία του κομαντάτε Τσάβες. Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μάλιστα, προσπαθούσε να καλύψει με κάθε τρόπο τις σεξουαλικές «επιθέσεις» κατά γυναικών του πρέσβη της Βενεζουέλας στην Αθήνα – στέλνοντας κρυφά επιστολή στον Νικολά Μαδούρο για να μην πάρει έκταση το θέμα και να διευθετηθεί σιωπηρά.
Επίσης ο σημερινός Πρωθυπουργός, πίστευε πραγματικά ότι θα φέρει φτηνό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα στην Ελλάδα ενώ είχε στείλει τον κ. Παππά για να κλείσει διμερείς εμπορικές συμφωνίες με τους εκπροσώπους της μπολιβαριανής επανάστασης αλλά και να φέρει το know how του πειράματος της Βενεζουέλας (τρομάρα μας) στην Ελλάδα!
Όλα αυτά, βέβαια, πριν καταρρεύσει το καθεστώς Μαδούρο και βγει ο κόσμος στους δρόμους ζητώντας τρόφιμα και το κεφάλι του ηγέτη με τις πολύχρωμες φόρμες γυμναστικής.
Με αυτή την προϊστορία, φυσικό ήταν ο κ.Τσίπρας να στείλει από τους πρώτους μήνυμα συλλυπητήριων για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο ανακοινώνοντας συγχρόνως ότι θα παραβρεθεί (μαζί με τον Τζέρι Ανταμς του ιρλανδικού Σιν Φέιν και τον Τζέιμς Κόρμπιν των βρεταννών εργατικών) στις εκδηλώσεις πένθους για την απώλεια του «Λίδερ Μάξιμο».
Θα πείτε, εδώ πήγε στην κηδεία του ανεκδιήγητου Τσάβες δε θα πάει στο τελευταίο αντίο ενός πραγματικού επαναστάτη του 20ου αιώνα -του ινδάλματος της αντίστασης στις υποκινούμενες από την CIA δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου ;
Κανένας δεν είπε το αντίθετο. Αν και είναι καλό να γίνεται σαφές σε μια χώρα που πάσχει από πολιτικές ψευδαισθήσεις, αριστερές αυταπάτες και εικονικές συνωμοσίες, ότι στην Κούβα, μετά τον λαϊκό ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων της επανάστασης κατά του δικτάτορα Μπατίστα – με πρωταγωνιστή τον χαρισματικό Φιντέλ Κάστρο και τον θρυλικό Τσε Γκεβάρα – διατηρήθηκε για μισό αιώνα , με την στήριξη και τη χρηματοδότηση της Σοβιετικής Ένωσης, ένα σκληρό κομμουνιστικό προσωποκεντρικό ανελεύθερο καθεστώς, με φυλακίσεις και διώξεις αντιφρονούντων σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας και υποβάθμισης .
Σημαντικό ρόλο για τις στερήσεις των Κουβανών έπαιξε ασφαλώςκαι το αμερικανικό εμπάργκο κατά της Κούβας στην οποία παρά την άνθηση της ιατρικής ,της παιδείας και του αθλητισμού (όπως συνέβαινε σε όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα εκείνης της περιόδου) οι πολίτες απαγορευόταν να ταξιδέψουν εκτός συνόρων ενώ τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα τους καταπατούνταν συστηματικά.
Ωστόσο, αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση από την απόφαση του κ. Τσίπρα να πάει στην Κούβα είναι το «τάιμινγκ» του ταξιδιού. Θα λείψει από την Ελλάδα τρία ολόκληρα 24ωρα, τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η σοβαρότερη διαπραγμάτευση των τελευταίων ετών για την ολοκλήρωσητης δεύτερης αξιολόγησης και την ένταξη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα !
Μια αξιολόγηση η οποία θάπρεπε να είχε κλείσει εδώ και μήνες και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα αναβληθεί πάλι για τα τέλη Ιανουαρίου. Αν ένας Έλληνας Πρωθυπουργός, λοιπόν, επέλεγε να ταξιδέψει αυτές τις κρίσιμες μέρες εκτός Ελλάδας, θα έπρεπε να το κάνει μόνο για βρεθεί κοντά στα κέντρα των αποφάσεων στην Ευρώπη – στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες. Κι όχι βέβαιαστην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα.
Αλλά είπαμε ο κ.Τσίπρας δεν είναι κανονικός Ευρωπαίος Πρωθυπουργός.Έχει ως πυξίδα τους Μαδούρο όλου του κόσμου και ονειρεύεται να βαράει τα νταούλια για να χορεύουν οι αγορές και να φέρει τον ριζοσπαστικό τσαβισμό στην Ευρώπη!
