Τραμπαλίζεται το πολιτικό σύστημα, ούτε σκιά συναίνεσης λόγω κρίσης

Εξι χρόνια στο Μνημόνιο και ακόμα δεν υπάρχει ούτε σκιά συναίνεσης στο πολιτικό σύστημα, παρότι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες μιλούν συνεχώς για την ανάγκη ευρύτερων συνεννοήσεων προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση. Τα σενάρια αναθερμάνθηκαν ξανά εξαιτίας της σύνθεσης των ομιλητών (Μητσοτάκης, Θεοδωράκης, Βενιζέλος) στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Παγουλάτου. Επιπλέον, στην εκδήλωση της «διαΝΕΟσις» με θέμα «Ενα νέο παραγωγικό μοντέλο για την Ελλάδα», ο Ι. Δραγασάκης και ο Ι. Στουρνάρας αναφέρθηκαν στα προβλήματα που προκαλεί η έλλειψη συναίνεσης στην προσπάθεια για τη σταθεροποίηση και την ανάπτυξη της χώρας. Η εκλογή Τραμπ και το κλίμα αβεβαιότητας που υπάρχει στην Ευρώπη εξαιτίας των εκλογικών αναμετρήσεων των προσεχών μηνών φθάνει στην Αθήνα ως μακρινή βουή και όχι ως καμπανάκι για άμεση δράση καθώς τα κόμματα εξακολουθούν να ασκούνται στον παραδοσιακό πετροπόλεμο.

Ωστόσο, τα σενάρια για τη δημιουργία διευρυμένων μετώπων «πατάνε» σε μια πραγματικότητα η οποία ενδέχεται να επιτρέψει τα πάντα. Το Big Bang που περίμενε η Κεντροαριστερά για τη συνένωσή της μπορεί να συμβεί τελικώς για τη διάλυσή της. Σε αυτή την περίπτωση οι εξελίξεις στο Ποτάμι θα αποδειχθούν καθοριστικές. Ηδη τρεις βουλευτές του κόμματος (Χάρης Θεοχάρης, Ιάσων Φωτήλας, Κατερίνα Μάρκου) έχουν ανεξαρτητοποιηθεί, η Κοινοβουλευτική Ομάδα έχει μείνει με οκτώ βουλευτές και υπάρχει έντονη φημολογία ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι. Η ηγεσία του κόμματος διαψεύδει ότι υφίστανται αποσχιστικές τάσεις, όμως η προσεκτική διαφοροποίηση του Σπύρου Λυκούδη στέλνει τα δικά της μηνύματα. Ο επικεφαλής του Ποταμιού ξεκαθάρισε τη θέση του στη συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματος, λέγοντας ότι «όποιος θέλει να πάει σε άλλο κόμμα να πάει. Δεν τρομοκρατούμαι και δεν εκβιάζομαι».

Ο κ. Θεοδωράκης επαναλαμβάνει ότι δεν είναι «ούτε ΠαΣοΚ ούτε ΝΔ», μάλιστα στην ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του κ. Παγουλάτου «Το νησί που φεύγει» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) επισήμανε ότι «το τέρας του λαϊκισμού δεν είναι μόνο σε ένα στρατόπεδο. Το έχουν εκθρέψει κατά καιρούς και στη ΝΔ και στο ΠαΣοΚ, και το κληροδότησαν στη συνέχεια –μεγάλο τέρας πια –στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ». Λέει, επίσης, ότι θα μείνει σταθερός στις αξίες που «γέννησαν» Το Ποτάμι –«το γεγονός ότι από αυτούς που φεύγουν άλλοι κοιτάζουν προς τη ΝΔ και άλλοι προς το ΠαΣοΚ αποδεικνύει ότι εμείς μένουμε σταθερά στη θέση μας» –και ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη υπό την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά. Είναι όμως ρεαλιστική η αυτόνομη κάθοδος του Ποταμιού στις εκλογές;

Μαύρα σύννεφα έχουν μαζευτεί και πάνω από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, η ηγεσία της οποίας επιχειρεί να αντιμετωπίσει τη δυσαρέσκεια που προκαλεί η δημοσκοπική στασιμότητα με μεθόδους… ΣΥΡΙΖΑ. Ανακαλύπτει παντού εχθρούς, στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, στα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και στους βουλευτές του κόμματος. Η περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι η πιο ηχηρή αλλά δεν είναι η μοναδική. Η κυρία Γεννηματά ζητεί στήριξη –με άκομψο τρόπο υποστηρίζουν οι κακές γλώσσες –στις ασαφείς θέσεις της και προσπαθεί να επιβάλει με μονολιθικότητα στο κόμμα: δεν συγκαλεί την Κεντρική Επιτροπή όπου ο συσχετισμός απόψεων δεν την ευνοεί, υποχρεώνει σε αναδίπλωση όποιον μιλά για διεύρυνση όπως συνέβη με τις Κινήσεις Πολιτών και διοικεί τη Συμπαράταξη μέσω ενός κλειστού έμπιστου κύκλου συνεργατών και όχι μέσω των επίσημων οργάνων του κόμματος. Τη Δευτέρα συνεδρίασε η Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού, η οποία ξεκίνησε ως τριμελές όργανο και στη συνέχεια έγινε δεκαπενταμελές, αλλά δεν κατέληξε σε συγκεκριμένη στρατηγική. Ωστόσο, η ηγεσία του κόμματος ετοιμάζεται να αλλάξει ξανά τη γραμμή της. Στόχος πλέον είναι να αναδειχθεί από την εκλογική κάλπη η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεύτερο κόμμα, αξιωματική αντιπολίτευση. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, λένε στελέχη του επιτελείου της κυρίας Γεννηματά, θα υψώσουν τείχη προς τη ΝΔ ώστε να αυξηθεί η αξιοπιστία της κριτικής τους έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προσθέτουν «θα είναι αμείλικτη».

Ομως στα ηγετικά κλιμάκια του ΠαΣοΚ υπάρχουν στελέχη που μιλούν για την ανάγκη ώσμωσης με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να δημιουργηθεί ένα αριστερό μέτωπο απέναντι στη Δεξιά. Στον περίγυρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης συγκεντρώνεται μια κρίσιμη μάζα που μιλά για τη δημιουργία νέου κόμματος. Ενδεικτικές είναι οι τοποθετήσεις της Αννας Διαμαντοπούλου στην κοινή εκδήλωση με τον κ. Βενιζέλο προς τιμήν του καθηγητή Κωνσταντίνου Σοφούλη και του Γιώργου Φλωρίδη σε ραδιοφωνική συνέντευξη. Στις συζητήσεις που γίνονται άλλοι αποκλείουν το ΠαΣοΚ και άλλοι εκτιμούν ότι δεν μπορεί να γίνει νέος φορέας στην Κεντροαριστερά χωρίς αυτό. Από την πλευρά του ο κ. Θεοδωράκης επιμένει στην πρόταση για εκλογή αρχηγού από τη βάση εφόσον ευδοκιμήσει η συζήτηση για ενοποίηση του χώρου.

Επιπλέον, σε ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνεται η άποψη ότι μετά την εκλογή Τραμπ και την κατάσταση στην Ευρώπη είναι «πιο φυσιολογικό» να σχηματιστεί εκ νέου το δίπολο Δεξιά – Αριστερά, με τον συγκερασμό Δεξιάς και Κεντροδεξιάς από τη μια μεριά και Αριστεράς και Κεντροαριστεράς (άρα ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ) από την άλλη. Ο Πάνος Καμμένος δεν χωρά στον αριστερό πόλο σε αυτή την εξίσωση, γι’ αυτό και ορισμένοι υπερτονίζουν το «διακριτικό φλερτ» που έκρυβε η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Πεντάγωνο και την υπερευαισθησία των ΑΝΕΛ στα εθνικά θέματα. Παράλληλα, εντείνεται η φημολογία ότι οι κεντρομόλες δυνάμεις που αναπτύσσονται γύρω από τη ΝΔ έλκουν ηλεκτρόνια από άλλα κόμματα. Σε αυτή την ατμόσφαιρα επιβιώνουν χοντροκομμένα σενάρια όπως είναι η δημιουργία «τρόικας εσωτερικού για έναν νέο «πατριωτισμό» ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ», όπως γράφτηκε σε πρωτοσέλιδο εξαιτίας της συνύπαρξης τριών πολιτικών από διαφορετικά κόμματα στην παρουσίαση ενός βιβλίου, αλλά και οι αποκρυφιστικές προσεγγίσεις της δυσαρέσκειας ή της ανεξαρτητοποίησης βουλευτών από τα κόμματά τους. Τελευταίο κρούσμα, η αποχώρηση του Γιώργου Καρρά (ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος) από την Ενωση Κεντρώων. Είναι ο δεύτερος βουλευτής που χάνει ο Βασίλης Λεβέντης μετά την αποσκίρτηση και την ένταξη στη ΝΔ του Γιάννη Καλλιάνου.