Υπάρχει άραγε κάποιος στην κυβέρνηση Τσίπρα που να αισθάνεται ντροπή, να τον τρώνε οι τύψεις, να έχει μετανιώσει για όσα συνέβησαν τα δύο τελευταία χρόνια στη χώρα με ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Κάποιος που να παραδέχεται –μέσα του έστω –ότι αν ο κ. Τσίπρας είχε συμπεριφερθεί τον Νοέμβριο του 2014 υπεύθυνα, με βάση τα συμφέροντα του τόπου και όχι την ακόρεστη δίψα του για εξουσία, η χώρα θα βρισκόταν σήμερα εκτός Μνημονίων, χωρίς capital controls, με ισχυρές τράπεζες ελληνικών συμφερόντων, με μικρότερο χρέος κατά 85 δισεκατομμύρια ευρώ και σε καλπάζουσα ανάπτυξη, κοντά στο 3% του ΑΕΠ, για δεύτερη συνεχή χρονιά;
Τώρα ο κ. Τσίπρας –αφού έβαλε τη χώρα στην τεράστια περιπέτεια της επτάμηνης παλαβής αντιδιαπραγμάτευσης και εν συνεχεία σε ένα ντροπιαστικό δημοψήφισμα-κοροϊδία και με μια αναμενόμενη κωλοτούμπα δήλωσε απόλυτη υποταγή για την υλοποίηση κατά γράμμα του τρίτου καταστροφικού Μνημονίου που υπέγραψε –δεν θέλει να θυμάται τίποτα απ’ όσα έπραξε το 2014. Και κατηγορεί την αντιπολίτευση για ανευθυνότητα επειδή ζητάει εκλογές, υποδεικνύοντάς της μάλιστα ότι εάν η δεύτερη αξιολόγηση δεν κλείσει και η χώρα πάει σε κάλπες θα οδηγηθούμε στην πλήρη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας.
Πράγματι έτσι έχει η κατάσταση. Κι ακόμα χειρότερα. Διότι, εκτός από τις λεπτές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα βουνό εσωτερικών προβλημάτων σε έναν ασταθή διεθνή περίγυρο. Εχει να αντιμετωπίσει από την έξαρση της φτώχειας και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους έως την τριτοκοσμική κατάσταση στους καταυλισμούς των προσφύγων και τις συνεχείς απειλές του Ερντογάν, τις ανόητες αλβανικές προκλήσεις και την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Σε αυτή την επικίνδυνη συγκυρία η αντιπολίτευση θα πρέπει –αντίθετα από τον κ. Τσίπρα –να βάλει το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό. Και να στηρίξει την κυβέρνηση αφενός για να φέρει εις πέρας την αξιολόγηση, αφετέρου για να αντιμετωπίσει με επάρκεια τους κινδύνους στα εθνικά θέματα απέναντι κυρίως σε έναν πανίσχυρο, απρόβλεπτο και αφηνιασμένο σουλτάνο.
Πρώτη προτεραιότητα όλων είναι να σωθεί η χώρα και να μείνει στο ευρώ. Εξάλλου ο «σοφός λαός» φαίνεται –όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις –να έβαλε μυαλό από τα λάθη του αφού πλήρωσε ακριβά τις επιλογές του. Κι αυτό το γνωρίζει και ο κ. Τσίπρας ο οποίος ακόμη και τώρα καταστρώνει εναλλακτικές στρατηγικές ηρωικής εξόδου, μπας και παρασύρει ξανά τον κόσμο. Κανείς, όμως, πια δεν τρώει σανό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
