Οι εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες επιδεινώνονται διαρκώς διαμορφώνοντας κλίμα γενικότερης περιπλοκής. Η ελληνική κοινωνία πιέζεται πολλαπλώς από το βάρος των φόρων, το πλήθος των υποχρεώσεων και την αγωνία της εργασίας.
Οσο και να επικρατεί ένα καθεστώς ιδιότυπης αναμονής και ανοχής, τα νεύρα είναι τεντωμένα, το καζάνι βράζει και δεν είναι απίθανο ένα απρόβλεπτο γεγονός να προκαλέσει κοινωνική έκρηξη.
Και όλα αυτά σε χρόνο κατά τον οποίο εξελίσσονται κρίσιμες διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και την έναρξη της μακράς διαδικασίας ελάφρυνσης του υπέρογκου και καταδυναστευτικού δημοσίου χρέους.
Εταίροι και δανειστές θέλουν να ασφαλισθούν έναντι των όποιων ρυθμίσεων του ελληνικού χρέους και απαιτούν πρόσθετα μέτρα ικανά να προσφέρουν εγγυήσεις καλής εφαρμογής. Γεγονός που πιθανότατα θα εντείνει την κοινωνική μηχανική. Επιπλέον η διαφαινόμενη, μετά τη νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ, ενίσχυση των αντιενωσιακών δυνάμεων στην Ευρώπη επιδρά και στη χώρα μας.
Ολο και περισσότεροι επενδύουν σε αντίστοιχες αντισυστημικές πλατφόρμες, υπολογίζοντας ότι βρίσκουν ακάλυπτο ζωτικό χώρο πολιτικής δράσης.
Πληθαίνουν έτσι τελευταίως οι κινήσεις, οι ομάδες, τα σχήματα και οι ενώσεις που αντιπαλεύουν τη σχεδόν μονοδρομική πολιτική, επενδύοντας στην επόμενη ημέρα της πρόσκρουσης, την οποία ορισμένοι θεωρούν πιθανή και άλλοι την προπαρασκευάζουν. Ανεξαρτήτως δυνατοτήτων, η διαβρωτική δράση τους απέναντι στο υπάρχον και εν πολλοίς φθαρμένο πολιτικό σύστημα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Αλλά δεν είναι μόνο το εσωτερικό μέτωπο σε διέγερση. Και ο περίγυρος είναι αντιστοίχως προβληματικός.
Το Προσφυγικό πιέζει κυρίως τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου, οι κάτοικοι είναι ανήσυχοι και η Τουρκία απειλεί να πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες, και βεβαίως εγείρει διεκδικήσεις ως αντιστάθμισμα των πιθανών απωλειών στα ανατολικά σύνορά της, από ενδεχόμενη διευθέτηση της συριακής κρίσης.
Την ίδια στιγμή οι συνομιλίες για το Κυπριακό προσθέτουν ύλη έντασης και αμφισβητήσεων, και σαν μην έφθανε αυτό την περασμένη εβδομάδα εμφανίστηκε και η αλβανική ηγεσία διεκδικούσα «λύση-πακέτο» για τις όποιες διαφορές υποθέτει ότι έχει με τη χώρα μας.
Χωρίς αμφιβολία τούτο τον καιρό περισσεύουν οι παγίδες και οι νάρκες. Η κυβέρνηση οφείλει, αν μη τι άλλο, σωστές ιεραρχήσεις και κλείσιμο μετώπων. Και πρώτο που πρέπει να κλείσει είναι το μέτωπο της οικονομίας. Στη φάση που βρίσκεται η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια και άλλης παράτασης της οικονομικής κρίσης.
Πρώτη υποχρέωση του Πρωθυπουργού είναι να αναλάβει το όποιο πολιτικό κόστος ώστε να κλείσει εγκαίρως η δεύτερη αξιολόγηση και να απολαύσει η ελληνική οικονομία τα όποια ευεργετήματα.
Και ταυτόχρονα να άρει όλα τα εμπόδια για την προώθηση των μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων του Ελληνικού, της ανακατασκευής των 14 αεροδρομίων και την επανέναρξη των ιδιωτικοποιήσεων. Ωστε να δοθεί ισχυρό σήμα επανεκκίνησης της οικονομίας και να υπάρξει χώρος και χρόνος για πρωτοβουλίες στη γειτονιά μας, προκειμένου να καλυφθεί η χώρα έναντι εξωτερικών κινδύνων και απειλών.
Ολα τα άλλα έπονται…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ