Σε πιάνει θλίψη για τα χάλια της ελληνικής Παιδείας αν τύχει και επισκεφτείς κάποιο από τα καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Μένεις με ανοιχτό το στόμα όχι μόνο για τις απίθανες υποδομές (υπερσύγχρονες αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκες, εργαστήρια, πληθώρα ηλεκτρονικών βοηθημάτων και ηλεκτρονικών υπολογιστών, wifi παντού , μοντέρνοι και καθαροί κοιτώνες, εστιατόρια, γήπεδα, κλειστά γυμναστήρια, θέατρα και κινηματογράφοι, χώροι καλλιτεχνικής δημιουργίας, ραδιοφωνικοί σταθμοί κλπ) αλλά εκπλήσσεσαι και από την οργάνωση έως την τελευταία λεπτομέρεια της ζωής του Πανεπιστημίου.
Και σε πιάνει διπλή θλίψη όταν αντιληφθείς ότι στα πανεπιστήμια αυτά το κύριο ενδοπανεπιστημιακό θέμα συζήτησης δεν είναι η εξεταστική περίοδος που ανεβλήθη λόγω κατάληψης των φοιτητών οι οποίοι τάσσονται κατά της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις φοιτητικές εκλογές ή λόγω της απόφαση της συγκλήτου να μην επιτρέπει την είσοδο στους πανεπιστημιακούς χώρους μη φοιτητών.
Όλα αυτά τα ζητήματα έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες και στόχων όλων είναι η αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Έτσι, το πρώτο θέμα της εφημερίδας (εκδίδεται από φοιτητές) του βρετανικού πανεπιστημίου που επισκέφτηκα δεν ήταν κάποιο φοιτητικό αίτημα, αλλά η αλόγιστη μόλυνση του περιβάλλοντος από 650.000 κυπελλάκια καφέ τα οποία αντί να ανακυκλώνονται πετιούνται στα σκουπίδια!
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα δεν μπορούμε ακόμη να συμφωνήσουμε ούτε στα βασικά και τα αυτονόητα. Λέγαμε όλοι οι λογικοί άνθρωποι – δεν χρειάζεται δα να είσαι και Αϊνστάϊν) ότι όλες σχεδόν οι αλλαγές που προώθησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία δεν είναι απλώς αναχρονιστικές, βασισμένες σε μία ξεπερασμένη αριστερή ιδεοληψία αλλά κινούνται και στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.
Δεν μπορείς π.χ. να καταργείς την αξιολόγηση στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια επειδή το ζητούν οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί. Για τον απλούστατο λόγο επειδή η αξιολόγηση είναι η βασική αρχή της προόδου που θέλει να διδάσκουν τα παιδιά μας οι εμπνευσμένοι, οι επιμελείς και οι επινοητικοί δάσκαλοι και καθηγητές κι όχι οι αδιάφοροι, οι απρόσωποι και οι βαριεστημένοι.
Δεν μπορείς π.χ. να καταργείς τα Συμβούλια Διοίκησης στα ΑΕΙ που προέβλεπε ο νόμος Διαμαντοπούλου διότι αυτή η καινοτόμος ρύθμιση προσελκύειδιακεκριμένους Έλληνες πανεπιστημιακούς του εξωτερικού οι οποίοι έρχονταν στα ελληνικά Πανεπιστήμια ώστε και έδιναν τα φώτα τους για την αναβάθμιση του προγράμματος διδασκαλίας, και της οργάνωσης της ανώτατης εκπαίδευσης.
Δεν μπορείς π.χ. να μειώνεις τις ώρες διδασκαλίας με τη δικαιολογία ότι κουράζονται πολύ τα παιδιά (επί της ουσίας έγινε λόγω της κυβερνητικής αδυναμίας να προσλάβει περισσότερους εκπαιδευτικούς) και να ισχυρίζεσαι ότι με αυτόν τον τρόπο αναβαθμίζεις το ολοήμερο σχολείο.
Ούτε να απαγορεύεις τις απολύσεις στα ιδιωτικά σχολεία – αν αυτές δεν εγκριθούν από το υπουργείο Παιδείας – και να μην επιτρέπεις απογευματινές σχολικές δραστηριότητες επειδή διαμαρτύρονται οι συνδικαλιστές!
Αποτέλεσμα των αναχρονιστικών παρεμβάσεων Μπαλτά και Φίλη: η έκθεση της Κομισιόν η οποία κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες είναι κόλαφος για την κατάσταση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα αφού διαπιστώνει βήματα πίσω σε όλους τους τομείς της Παιδείας και ζητεί μεταρρυθμίσεις παντού ( αξιολόγηση, αυτονομία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, βελτίωση του ολοήμερου σχολείου, επαναφορά των Συμβουλίων Διοίκησης στα ΑΕΙ κλπ). Και υπογραμμίζει ότι οι επιδόσεις των νέων μας στην ανάγνωση και στα μαθηματικά είναι απογοητευτικές ενώ οι εκπαιδευτικοί μας είναι γηρασμένοι και κακοπληρωμένοι.
Τό’ χουμε πει χίλιες φορές. Με το κλίμα και το επίπεδο ανάπτυξης που έχει η Ελλάδα θα μπορούσε να προσελκύσει εκατοντάδες χιλιάδες προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές απ όλο τον κόσμο σε κρατικά ή μη κρατικά πανεπιστήμια όπου η διδασκαλία θα γινόταν στα Αγγλικά, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η Αρχαιολογία, η Ιστορία, η Φιλολογία αλλά ακόμη και οι νέες τεχνολογίες. Το κάνει ήδη η Κύπρος με μεγάλη επιτυχία.
Αν δείχναμε λίγη σοβαρότητα ως χώρα – αντί να τρωγόμαστε συνεχώς μεταξύ μας – θα μπορούσαμε να έχουμε στην Ελλάδα από τους ισχυρότερους τεχνολογικούς θύλακες στην Ευρώπη. Αφού και υψηλά καταρτισμένο προσωπικό έχει η χώρα και υπερσύγχρονα δίκτυα και απίθανη ομορφιά με 300 μέρες το χρόνο ηλιοφάνεια. Γιατί να έχει χωριά τεχνολογικής ανάπτυξης η Γερμανία, η Γαλλία ή η Βρετανία και να μην έχει η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη ,η Κρήτη ,η Μυτιλήνη;
Γιατί χιλιάδες Έλληνες φοιτητές να φεύγουν κάθε χρόνο για σπουδές στα πανεπιστήμια του εξωτερικού – αφαιρώντας τουλάχιστον 500 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο πολύτιμο συνάλλαγμα- και να μην έχουμε δικά μας Πανεπιστήμια υψηλού επιπέδου ή έστω παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα όπου θα φοιτούν φοιτητές απ όλο τον κόσμο;
Έλα ντε;
