Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν η ψυχρολουσία την οποία υπέστη χθες η κυβέρνηση μετά από την οξύτατη αντίδραση του Βερολίνου στις (διεθνείς και πολυμερείς πλέον) προσπάθειες για την έναρξη της συζήτησης για το χρέος. Πρωτίστως δε, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει την ίδια την κυβέρνηση.
Τώρα πια, μόνον οι τυφλοί (και οι εθελοτυφλούντες) δεν βλέπουν τον καταστροφικό ρόλο της Γερμανίας όχι μόνον στην πορεία της ευρωπαικής ενοποίησης, που στις ημέρες της ηγεμονίας της απειλείται με κατάρρευση, αλλά και το ζημιά έχει προκαλέσει στην Ελλάδα, η οποία βρίσκεται παγιδευμένη, δεμένη χειροπόδαρα στις εθνικές επιδιώξεις του Βερολίνου, που την έχουν οδηγήσει στον αργό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πάψει να έχει αυταπάτες: όσο οι Γερμανοί κάνουν κουμάντο, η Ελλάδα δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Αυτό, το βλέπουν ήδη κι άλλες χώρες για τον εαυτό της, όπως η Ιταλία, χωρίς καν να έχουν περάσει πολλοστημόριο από αυτά που βιώνει η Ελλάδα και τα οποία θα μπορούσαν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, να είχαν αποφευχθεί.
Πέρα όμως από όσα σήμερα συμβαίνουν και, πλέον, τα κατανοούν όλοι (κάτι που δυστυχώς άργησε πολύ να συμβεί), πρέπει άπαντες να θυμούνται ότι σε κάθε ιστορική περίοδο, από τον Οθωνα μέχρι σήμερα, που η Γερμανία είχε ηγεμονικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα, το αποτέλεσμα ήταν πάντοτε, χωρίς εξαιρέσεις, το ίδιο: πολύ καλό τέλος.
Πολλές φορές η Ελλάδα χρειάστηκε να επιλέξει. Ετσι και τώρα. Η χώρα πρέπει να βρει ξανά το δρόμο της προς τις ατλαντικές της συμμαχίες, σε ένα κόσμο που αυτή τη στιγμή αναδιατάσσεται πλήρως και, συνεπώς, επιτρέπει επανατοποθετήσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Μεγάλη Βρετανία, μα και εξίσου η Γαλλία, αυτές οι τρεις χώρες είναι στις οποίες πρέπει η Ελλάδα να στραφεί δυναμικά και αποφασισμένα προκειμένου να μπορεί να ελπίζει σε ένα μέλλον. Και, παράλληλα με αυτούς τους ιστορικούς της συμμάχους, η χώρα πρέπει να ενισχύσει όσο το δυνατόν πιο πολύ τους δεσμούς της με το Ισραήλ, με το οποίο τα συμφέροντα μας βρίσκονται πάρα πολύ κοντά και οι σχέσεις μας έχουν τεράστια δυναμική και δυνατότητες.
Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση. Και η Δύση δεν είναι η «Μεσευρώπη» των Γερμανών. Ηρθε η ώρα να αντιληφθούμε επιτέλους τη διαφορά και να αρχίσουμε αμέσως να χτίζουμε τις νέες μας κατευθύνσεις. Δεν είναι εύκολο, αλλά, πλέον, δεν είναι αδύνατο: η Δύση χρειάζεται και θέλει, σε πλήρη αντίθεση με τη Γερμανία, την Ελλάδα όρθια. Κι αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία πρέπει η χώρα να πατήσει, έστω κι αν περάσει για ένα διάστημα ακόμα πιο δύσκολα για να το πετύχει.
Όμως, αυτός είναι ένας δρόμος που στο τέλος έχει προοπτική. Ο άλλος, δεν έχει…
