Ο Κωστής Στεφανόπουλος που αποχαιρετούμε σήμερα υπήρξε ένας Πρόεδρος που τίμησε, κατά γενική ομολογία, με την παρουσία του το κορυφαίο αξίωμα της χώρας. Στην πολύχρονη παρουσία του στη δημόσια ζωή στάθηκε πάντα αξιοπρεπής,συνεπής στις ιδέες του, αφοσιωμένος στο δημόσιο και το εθνικό συμφέρον. Αντιμετώπισε της αντιξοότητες στην πολιτική του διαδρομή με υπερηφάνεια ,με σεβασμό στη λαϊκή βούληση χωρίς μεμψιμοιρίες και λαϊκισμούς.
Παρά τη συντηρητική του καταγωγή υπηρέτησε υποδειγματικά το αξίωμα που του ανατέθηκε, συνεργαζόμενος με κυβερνήσεις διαφορετικής πολιτικής αντίληψης, υπερβαίνοντας προσωπικές απόψεις, προσπαθώντας πάντα να συμβιβάζει κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις. Προστάτευσε το κύρος των δημοκρατικών θεσμών, τηρώντας στο ακέραιο τις συνταγματικές διατάξεις, ακόμα κι όταν αναγκαζόταν να πάει αντίθετα με συγκυριακές τάσεις της κοινής γνώμης. Είναι χαρακτηριστική η στάση του στη σύγκρουση της εκκλησίας με την πολιτεία για το θέμα των ταυτοτήτων, αλλά και η αντίθεση του στη λαϊκίστικη υστερία που είχε διαμορφωθεί με αφορμή το θέμα των μεταναστών μαθητών και την ελληνική σημαία.
Είχε την τόλμη και την ευθυκρισία να αναγνωρίζει τα λάθη του αλλά κυρίως να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες και τα μηνύματα των καιρών. Υπερασπίστηκε με πάθος αλλά και σοβαρότητα τα εθνικά συμφέροντα, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, χωρίς προκλήσεις και ευκαιριακούς πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς.Δεν δίστασε ποτέ να πει τη δική του αλήθεια, όπως αυτή προέκυπτε από τις πολιτικές και ιδεολογικές του αρχές,ακόμα κι όταν ήξερε ,ότι μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην προσωπική του καριέρα.
Ακόμα κι όταν αποχώρησε από την Προεδρία, δεν δίστασε στην αρχή της κρίσης να πει αυτό που θεωρούσε σωστό και εθνικά συμφέρον, αν και δεν συμβάδιζε με τις κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις και σκοπιμότητες. Υπήρξε ένα πρότυπο εντιμότητας και προσωπικής ακεραιότητας για αυτό και είχε την εκτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.Η συνολική παρουσία του αποτελεί πλέον μέτρο σύγκρισης για τους διαδόχους του.
ΤΟ ΒΗΜΑ
