Ο «μικρός» Ρεχάγκελ

Βράδυ (της περασμένης) Κυριακής στο Νέο Φάληρο. Ο αγώνας της Εθνικής με τη Βοσνία, το ντέρμπι του ομίλου για τα προκριματικά του Μουντιάλ, έχει τελειώσει.Στον πάγκο της εθνικής ομάδας, ο Μίχαελ Σκίμπε. Εχει κάνει ήδη κάποιους μήνες διαδρομή στα μέρη μας ως ομοσπονδιακός προπονητής. Πόσο άλλαξε; Πόσο «δικός μας» έγινε; Πόσο τον αναγνωρίζουμε και τι διαφορές έχει με τον σπουδαίο Οτο Ρεχάγκελ;

Μέχρι στιγμής, όποτε έχει χρειαστεί ο Σκίμπε να χρησιμοποιήσει ταξί για τις μετακινήσεις του στην πρωτεύουσα, έχει πληρώσει κανονικά το κόμιστρο της διαδρομής. Είναι αλήθεια πως έχει ακόμα πολλά –προπονητικά και όχι μόνο –χιλιόμετρα να διανύσει για να φτάσει στο σημείο να μπαίνει στα ταξί στη χώρα μας και οι οδηγοί να μην τον χρεώνουν, όπως ακριβώς γινόταν με τον τελευταίο γερμανό τεχνικό του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, τον κορυφαίο Οτο Ρεχάγκελ.

Στο τελευταίο –και κρισιμότερο ως τώρα στον δρόμο προς το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας –παιχνίδι των προκριματικών με τη Βοσνία στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ο κόσμος φώναξε ρυθμικά το όνομά του τόσο πριν από την έναρξη του αγώνα όσο και μετά, αναγνωρίζοντάς του αν μη τι άλλο ότι μετά την εποχή διάλυσης επί Ρανιέρι (χωρίς να φταίει βέβαια για όλα και για όλους ο Ιταλός, που φυσικά είχε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης) η Εθνική αρχίζει και πάλι να θυμίζει ομάδα με αρχή και τέλος.

Παρακολουθώντας τις κινήσεις του στο γήπεδο, ιδιαίτερα στον αγώνα με τη Βοσνία, έβλεπες έναν προπονητή που χειροκροτούσε τον κόσμο, έδειχνε την ευγνωμοσύνη του για τις επευφημίες και αν μη τι άλλο, χωρίς να είναι από μεσογειακή χώρα, ήταν σαφώς πιο εκδηλωτικός από τον μέσο γερμανό πολίτη. «Ξέρετε, είμαι υπερήφανος που είμαι προπονητής στην εθνική σας ομάδα που έχει τη δική της ιστορία και παράδοση. Εισπράττω μάλιστα όλο και περισσότερο την αγάπη του κόσμου στον δρόμο, και αυτό είναι κάτι που με ευχαριστεί ιδιαίτερα» απάντησε διακριτικά στην ερώτησή μας μετά τον αγώνα με τη Βοσνία για το πώς νιώθει που είναι ένας από τους ελάχιστους Γερμανούς που εκτιμούν οι Ελληνες.

Πιθανότατα γιατί βλέπουν άμεσα την αλλαγή νοοτροπίας σε μια ομάδα που πριν από λίγους μήνες έγραφε αρνητική σελίδα στην ιστορία της χάνοντας δύο φορές από τις Νήσους Φερόε(!), με διαφορετικό μάλιστα προπονητή κάθε φορά. Σε παιχνίδια που, κακά τα ψέματα, σχεδόν δεν… χρειάζεται προπονητής για να μη χάσεις τουλάχιστον με βάση τη διαφορά επιπέδου.

Ο Σκίμπε έχει κερδίσει τον κόσμο ίσως πιο γρήγορα από τον Ρεχάγκελ σε ένα σημείο, το ότι τον βλέπουν σχεδόν κάθε Κυριακή σε κάποιο γήπεδο να παρακολουθεί παίκτες και ποδόσφαιρο. Γενικότερα είναι πιο προσιτός ίσως από τον «Οθωνα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, πιο γήινος και μπορεί κάποιος να τον πλησιάσει ευκολότερα, για να ανταλλάξει μια καλημέρα μαζί του.

«Να ξέρετε ότι αυτός είναι ο καλύτερος γερμανός φίλος μου» είπε στα αποδυτήρια ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στους συνεργάτες του αλλά και στους παίκτες σφίγγοντας το χέρι του γερμανού τεχνικού, ο οποίος όχι μόνο χαμογέλασε θερμά, αλλά ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση: «Να ξέρετε ότι στην πατρίδα μου έχουν πολύ καλύτερη γνώμη για εσάς από ό,τι ίσως πιστεύετε» του απάντησε.

Ο εκ των συνεργατών του, που εκτελεί και χρέη μεταφραστή, Ηρακλής Μεταξάς είναι από τους καλύτερους φίλους του Μίχαελ Σκίμπε καθώς έχει και το προνόμιο της εύκολης και απευθείας συνεννόησης.

Δυστυχώς για τον ομοσπονδιακό μας εκλέκτορα, ο Ηρακλής Μεταξάς ήταν για τελευταία φορά δίπλα του στην Εθνική στον αγώνα με τη Βοσνία καθώς θα συνεχίσει την καριέρα του στη Γερμανία, ασχολούμενος με ομάδες των ακαδημιών.Για τον Σκίμπε ήταν βασικό το να έχει έναν άνθρωπο που μπορεί να συνεννοηθεί εύκολα και να τον ρωτήσει πιο άνετα για πράγματα της καθημερινότητας και τώρα θα πρέπει να βρει εναλλακτική λύση.

Ο προπονητής της ομάδας μας δεν αγάπησε την Ελλάδα τώρα ξαφνικά που ανέλαβε το τιμόνι της Εθνικής, αλλά την επισκεπτόταν συχνά και είχε πάντα πολύ καλή γνώμη και για τους Ελληνες, τους οποίους εκτιμά ιδιαίτερα. Αυτό μπορούν να το πουν από πρώτο χέρι ο Φάνης Γκέκας, ο Γιώργος Τζαβέλλας και ο Γιάννης Αμανατίδης, τους οποίους ο Σκίμπε είχε στην Αϊντραχτ, με τη συνεργασία τους να είναι ιδανική.

Στο ποδόσφαιρο η εναλλαγή του κρύου από το ζεστό σε μορφή… σκωτσέζικου ντους είναι πολύ συνηθισμένη, αλλά ο γερμανός τεχνικός το έχει βιώσει κάτι παραπάνω από έντονα την τετραετία 2000-2004, όταν ήταν μέλος του τεχνικού τιμ της Εθνικής Γερμανίας του Ερικ Ρίμπεκ και στη συνέχεια του Ρούντι Φέλερ, η οποία είχε αποτύχει παταγωδώς στο Euro 2000 στα γήπεδα της Ολλανδίας και του Βελγίου (αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων). Εφτασε μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ της Κορέας και της Ιαπωνίας δύο χρόνια αργότερα, όπου ηττήθηκε (2-0) από τη Βραζιλία, για να ξαναπάθει τεράστιο πατατράκ με τον αποκλεισμό της και πάλι στους ομίλους του Euro 2004 στην Πορτογαλία.