Ο κ. Αλεξιάδης θεωρεί παραπλανητικό και συκοφαντικό το δημοσίευμα, αλλά αντί να υπερασπιστεί τον εαυτό του προχωρεί σε προσβλητικά σχόλια τα οποία προκαλούν και νέα ερωτήματα, χωρίς να δίνουν απαντήσεις. Το πολιτικό σκάνδαλο αφορά τον τρόπο αποπομπής της Κατερίνας Σαββαΐδου, αλλά αν ο κ. Αλεξιάδης νομίζει ότι τον αφορά… όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.
Στην επιστολή του υποστηρίζει ότι το άρθρο 40 Ν4410/2016 κλείνει οριστικά την πόρτα στις πολιτικές παρεμβάσεις προκειμένου να ωφεληθούν φοροφυγάδες και ότι η διάταξη προϋπήρχε στο άρθρο 68 Ν2238/1994. Η προϋπάρχουσα διάταξη όμως αφενός προσδιορίζει ρητώς τα πεδία εφαρμογής της (π.χ. μη δηλωθέν εισόδημα, σχολάζουσα κληρονομιά, θανών φορολογούμενος), αφετέρου δεν αφαιρούσε τη δυνατότητα επανελέγχου. Αρα, η διάταξη του Ν4410 είναι σαφώς καινούργια, και όπως καταγγέλθηκε στη Βουλή πάσχει από αντισυνταγματικότητα γιατί αφαιρεί το δικαίωμα από τον φορολογούμενο να μπορεί με νέα στοιχεία να προσκαλεί τη Διοίκηση σε επανέλεγχο της υπόθεσης. Σύμφωνα με τον νόμο 4410/2016 γίνεται επανέλεγχος σε υπόθεση που έχει ολοκληρωθεί ο αρχικός φορολογικός έλεγχος μόνον όταν υπάρχουν στοιχεία από τα οποία η φορολογική οφειλή του ελεγχομένου θα υπερβαίνει αυτή που προσδιόρισε ο αρχικός έλεγχος. Ποιο είναι το κριτήριο για την εκτίμηση «νέων στοιχείων» επιβαρυντικών που θα φέρουν μεγαλύτερη φορολογική οφειλή προς το Δημόσιο; Ποιος φορολογούμενος θα ζητήσει τέτοιον έλεγχο;
Τα πρακτικά της Βουλής, τα οποία όχι μόνο τα διαβάσαμε αλλά παραθέτουμε και εκτενή αποσπάσματα με όλη την επιχειρηματολογία του κ. Αλεξιάδη, η οποία πέρασε ακόμη και στις λεζάντες! Απόδειξη ότι δεν υπήρχε εναντίον του στόχευση. Ωστόσο, πουθενά δεν εντοπίσαμε καταγγελίες του πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών για υποθέσεις επανελέγχου στις οποίες κατόπιν πολιτικών πιέσεων μειώθηκαν τα οφειλόμενα ποσά. Αναμένουμε, λοιπόν, τον κ. Αλεξιάδη να μας πει: α) τις υποθέσεις, β) τα πολιτικά πρόσωπα που άσκησαν πιέσεις, γ) τα ποσά που μειώθηκαν, δ) τους υπαλλήλους των ΔΟΥ που πιέστηκαν και «έριξαν» άδικα τα ποσά, ε) ποια μέριμνα έχει λάβει ως υπουργός Οικονομικών για τους υπαλλήλους αυτούς.
Γράφει ο κ. Αλεξιάδης: «Σε άλλα σημεία του άρθρου αναφέρεται όμως ότι «κυνηγώ και καταδιώκω» την ίδια επιχείρηση για να «ωφελήσω άλλους»! Ποιους, πώς, παραμένει ασαφές, αφού κυριαρχεί η λογική: λάσπη στον ανεμιστήρα». Οι φράσεις που έχει βάλει εντός εισαγωγικών δεν υπάρχουν πουθενά στο κείμενο. Ποιος πετά λάσπη στον ανεμιστήρα; Επιπλέον, παραθέσαμε μόνο τεκμηριωμένα γεγονότα, τα οποία αφορούν κυρίως τη δράση συγκεκριμένων εφοριακών και όχι των επιχειρήσεων. Στη δίκη των δύο εφοριακών στη Θεσσαλονίκη για παράβαση καθήκοντος, η οποία αναβλήθηκε την Τετάρτη, το Δημόσιο παρέστη ως πολιτική αγωγή για να διασφαλίσει τα συμφέροντά του. Ελπίζουμε ότι πρόκειται για το ίδιο Δημόσιο που υπερασπίζεται και ο κ. Αλεξιάδης. Ο πρώην υπουργός αναφέρει ακόμη ότι δέχθηκε στο γραφείο του τη μία από τις δύο εμπλεκόμενες εταιρείες για να την ενημερώσει ότι δεν έχει αρμοδιότητα για τους φορολογικούς ελέγχους. Συνήθιζε να έχει συναντήσεις με εταιρείες που κατηγορούνται για φοροδιαφυγή απλώς και μόνο για να δηλώνει αναρμόδιος; Εφόσον δεν είχε καμία ενημέρωση, όπως λέει, για τη συγκεκριμένη υπόθεση πώς το μόνο πράγμα που γνώριζε ήταν –και το κατήγγειλε στη Βουλή –η απόπειρα εκφοβισμού των ελεγκτών με την έναρξη των ελέγχων; Υπάρχουν σχετικές έγγραφες καταγγελίες; Είναι προσωπικός φίλος του ο Π.Β., υπάλληλος της Διεύθυνσης Ελέγχων, αποσπασμένος στο γραφείο του κ. Δραγάτση, και ποια ήταν η ανάμειξή του στην υπόθεση της Καβάλας; Εφόσον η στάση του κ. Αλεξιάδη σε ζητήματα ηθικής και διαφθοράς είναι ξεκάθαρη, γιατί δεν θεωρεί δίκαιο να γίνουν οι αναγκαίοι έλεγχοι σε όλους τους εμπλεκομένους σε αυτή την περίπλοκη υπόθεση ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη και να μεγιστοποιηθεί το όφελος του Δημοσίου;

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ