Η ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στο ίδρυμα Νιάρχου συμπύκνωνε όλα τα χαρακτηριστικά ενός κορυφαίου ηγέτη .Ήταν μια ομιλία πολιτική παρακαταθήκη ενός ηγέτη που κυβέρνησε για 8 χρόνια μια υπερδύναμη, σε μια δύσκολη περίοδο,αλλά δεν ξέχασε τις ιδέες του, δεν παραδόθηκε στο λαϊκισμό, που προσπάθησε με τα λάθη και τις αστοχίες του να αλλάξει την πατρίδα του, να κάνει τον κόσμο καλύτερο και πιο ασφαλή.
Η πίστη του στη δημοκρατία, όπως αντιλήφθηκαν όσοι παρακολούθησαν την ομιλία του,δεν ήταν ευκαιριακή,επίπλαστη, προσχηματική. Οι αξίες της όπως πρωτοδιαμορφώθηκαν στην αρχαία Αθήνα και όπως εμπλουτίστηκαν ιδιαίτερα στους δύο τελευταίους αιώνες, εξακολουθούν να τον εμπνέουν και να αποτελούν την κινητήρια δύναμη της πολιτικής του. «Αυτό που πιστεύω μετά από 8 έτη στην προεδρία των ΗΠΑ είναι η ζωή δια της αξιοπρέπειας» ανέφερε σε κάποια στιγμή .Και δεν μπορεί να του καταλογίσει κανείς εχέφρων πολίτης ότι δεν τον έκανε πράξη.
Μπορεί να γεννήθηκε στη χώρα μας η Δημοκρατία, έχουμε ανάγκη όμως, ιδιαίτερα μετά από αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια να μας θυμίζει κάποιος – και μάλιστα αμερικανός στην Ελλάδα που για δεκαετίες ο αντιαμερικανισμός ήταν το διαβατήριο για πολιτικές καριέρες – τις διαχρονικές τις αξίες. Το ρόλο του υπεύθυνου πολίτη, που είναι πέρα και πάνω από Προέδρους και Πολιτικούς. Την ανάγκη του διαλόγου, της συνεννόησης και των συμβιβασμών.Το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, το διαχωρισμό των εξουσιών,την ελευθεροτυπία, την ανεξιθρησκεία,την καταπολέμηση των ανισοτήτων.
Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν στάθηκε όμως μόνο σε αυτά.Αναφέρθηκε σε όλα τα προβλήματα που απασχολούν το σύγχρονο κόσμο, τις μεγάλες ανισότητες αλλά και τις ευκαιρίες που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση ,την αναβίωση του εθνικισμού και του ρατσισμού.Και βέβαια υπερασπίστηκε με πάθος την ανοικτή,φιλελεύθερη κοινωνία ,που αποτελεί με τα όποια προβλήματα της, το καλύτερο πολιτικό σύστημα, που επιτρέπει σε όλους να ελπίζουν τουλάχιστον για ένα καλύτερο μέλλον.
Δυστυχώς, όπως απέδειξαν και οι τελευταίες εκλογές στις ΗΠΑ είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.Το έλλειμμα ηγεσίας σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα στη χώρα μας που μαστίζεται από την κρίση είναι τεράστιο.Με συνέπεια να εθιζόμαστε όλο και περισσότερο σε ηγέτες- δημαγωγούς, που επενδύουν στο διχασμό – θα θυμάστε προφανώς το εμείς ή αυτοί..- τον εθνικισμό ,που καλλιεργούν ψευδείς και ανέφικτες υποσχέσεις για να κερδίσουν την ψήφο φοβισμένων και ταλαιπωρημένων ψηφοφόρων.
Μπορεί να μην μας έλυσε τα προβλήματα μας ο απερχόμενος αμερικανός πρόεδρος,αλλά είναι σίγουρο ότι η σταθερότητα, η σιγουριά, οι δημοκρατικές αντιλήψεις του θα μας λείψουν.
ΤΟ ΒΗΜΑ
