Μπορεί ο πλανήτης ολόκληρος να αγωνιά και να ανησυχεί για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η εκλογή ενός δημαγωγού, όπως ο Τράμπ στην ηγεσία της υπερδύναμης,υπάρχουν όμως και μερικοί στην Ελλάδα που ζουν στο δικό τους πλανήτη της δημαγωγίας και του λαϊκισμού. Πρόκειται για τους συνδικαλιστές του δημοσίου ,που εκ του ασφαλούς κάνουν τη δική τους επανάσταση, όχι κατά του Τράμπ, αλλά κατά της επίσκεψης Ομπάμα!
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ και της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας ,ανακήρυξαν τον αμερικανό πρόεδρο ως τον υπ· αριθμόν ένα εχθρό της Ελλάδας.Μπορεί η κυβέρνηση να προσβλέπει στη βοήθεια του Ομπάμα για να πετύχει μια πιο ευνοϊκή ρύθμιση για το χρέος, μπορεί η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας να τον θεωρεί, τηρουμένων των αναλογιών,ως ένα ηγέτη με θετική συνεισφορά για τις ελληνικές και παγκόσμιες εξελίξεις, αλλά οι βολεμένοι συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα, ζούν ακόμα στην εποχή του εμφυλίου …
Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε σε αυτή τη χώρα εδώ και 40 χρόνια ,αυτοί που εκπροσωπούν το πιο ευνοημένο, μέσα στην κρίση, τμήμα της ελληνικής κοινωνίας συναγωνίζονται με τις πιο ακραίες ομαδούλες σε πλειοδοσία κατηγοριών κατά του Ομπάμα.
«Έρχεται σαν ατζέντης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.Δεν έρχεται «να βοηθήσει για το χρέος της χώρας», αλλά για να προωθήσει τη μεγαλύτερη συμμετοχή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους στην περιοχή.»Συνδικαλιστικά απολιθώματα μιας άλλης εποχής,που οδήγησαν το συνδικαλισμό σε μαζική χρεοκοπία επιμένουν με πολιτικά Νεάντερνταλ ανακοινώσεις να εκθέτουν αυτούς που υποτίθεται εκπροσωπούν.
Οι δάσκαλοι που υποτίθεται ότι περιμένουμε να διδάξουν στα παιδιά την αξία του διαλόγου, την ελευθερία της σκέψης κανοναρχούν τη μισαλλοδοξία, τις ιδεοληψίες και τον απλουστευτικό κόσμο των συνθημάτων. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί κυριαρχούν σε μεγάλα τμήμα της κοινωνίας οι θεωρίες συνωμοσίας, η λογική της βίας και η στοχοποίηση των διαφορετικών απόψεων.
Είναι θλιβερό να εκπροσωπούν τους χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και πολύ περισσότερο τους δασκάλους αυτής της ποιότητας και αυτών των αντιλήψεων συνδικαλιστές. Δεν τους αξίζουν και δεν εκπροσωπούν, ότι και να κραυγάζουν, παρά μια θλιβερή παρωχημένη μειοψηφία που ενδιαφέρεται μόνο για τα όποια προσωπικά της συμφέροντα.
ΤΟ ΒΗΜΑ
