Aρκετά έχουν ειπωθεί για τη δυσάρεστη και ατυχή,για κάθε λογικό άνθρωπο,εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στο ύπατο αξίωμα του πλανήτη. Ενός αλεξιπτωτιστή στην πολιτική με ελάχιστες γνώσεις για τα σημαντικότερα διεθνή ζητήματα, ο οποίος για να προσελκύσει τους αγανακτισμένους της Αμερικής έφτασε να εκφράσει ανοιχτά ρατσιστικές απόψεις και θέσεις κατά των γυναικών διαμορφώνοντας ένα ζοφερό σκηνικό για του τι μέλλει γενέσθαι στον κόσμο τα επόμενα χρόνια.
Καιρός,όμως, να πάμε παρακάτω. Είναι φανερό ότι ο κ. Τράμπ έχει μείνει αποσβολωμένος και φοβισμένος από την νίκη που με τίποτα δεν περίμενε. Δεν έχει ιδέα τι πρέπει να κάνει, και θα χρειασθεί μήνες έως ότου καταλήξει σε ένα σχέδιο,έναν οδικό χάρτη για την προεδρία του.
Ήδη άρχισε να πετάει στον κάλαθο των άχρηστων τις «χοντράδες» που είχε κατά καιρούς υποσχεθεί όπως την απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ μουσουλμάνων έως την κατάργηση του Obamacare. Τώρα δηλώνει έτοιμος να κρατήσει κάποια στοιχεία του προγράμματος που επέτρεψε σε 20 εκατομμύρια Αμερικανούς να ασφαλισθούν για πρώτη φορά, ενώ το «μπλόκο» στους μουσουλμάνους αφαιρέθηκε από τις μετεκλογικές δεσμεύσεις του.
Είναι σαφές ωστόσο ότι ο κ.Τράμπ θα προσπαθήσει να κρατήσει ικανοποιημένους τους λευκούς άνεργους ή χτυπημένους από την κρίση Αμερικανούς πολίτες που τον ανέδειξαν νικητή των εκλογών – για αυτό θα επιμείνει στην μείωση της παράνομης μετανάστευσης από το εξωτερικό, η οποία σύμφωνα με τον μέσο λευκό πολίτη των μεσοδυτικών πολιτειών είναι υπεύθυνη για την αύξηση της ανεργίας στον αμερικανικό Νότο.
Γι αυτό και μιλώντας στα «60 Λεπτά» του CBS υπογράμμισε ότι θα απελάσει από τη χώρα 3 εκατομμύρια παράτυπους μετανάστες που έχουν επιδοθεί σε εγκληματικές ενέργειες στις ΗΠΑ και θα ενισχύσει τα σύνορα με νέα τείχη ή φράχτες.
Ωστόσο γνωρίζουμε ότι ο Τραμπ είναι ένας άνθρωπος του συστήματος το οποίο χρησιμοποίησε με κάθε τρόπο για να πετύχει οικονομικά και να κερδίσει μεγάλα συμβόλαια κατασκευής ξενοδοχείων και καζίνο. Κι άρα ως επιχειρηματίας και άνθρωπος της αγοράς είναι πάνω απ όλα ρεαλιστής κι όχι αιθεροβάμων.
Που σημαίνει, ότι γνωρίζει πολύ καλά, ότι η συνεχιζόμενη οικονομική κυριαρχία των ΗΠΑ βασίζεται στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία του πλανήτη. Απ την παγκοσμιοποίηση – που υποτίθεται πως θέλει να χτυπήσει ο κ.Τραμπ – ωφελημένες είναι κατά κύριο λόγο οι αμερικανικές επιχειρήσεις οι οποίες παράγουν σε χώρες με χαμηλό κόστος παραγωγής και φορολογούνται ελάχιστα σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους.
Κλασσικό παράδειγμα η αμερικανική εταιρεία Apple η οποία κατασκευάζει το τηλέφωνά της στην Κίνα ενώ φορολογείται μέσω off shore εταιρειών στην Ιρλανδία πληρώνοντας 100 δολάρια σε κάθε εκατομμύριο δολάρια κέρδους !
Παράλληλα ο κ. Τράμπ γνωρίζει ότι η αύξηση των δασμών (κατά 45% όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά) στα κινεζικά προϊόντα που έχουν κατακλύσει τις ΗΠΑ θα οδηγήσει σε οικονομικό πόλεμο με τους κινέζους από τον οποίο χαμένες θα βγουν οι αμερικανικές εταιρείες.
Ως γνωστόν, τα περισσότερα προϊόντα που εισάγει η Αμερική από την Κίνα είναι φτηνά μικροαντικείμενα (ρούχα, είδη σπιτιού,παιχνίδια κλπ) ενώ αντίθετα οι ΗΠΑ πωλούν στους Κινέζους ακριβά προϊόντα κυρίως υψηλής τεχνολογίας (ηλεκτρονικούς υπολογιστές, κινητά, αυτοκίνητα κλπ)
Επίσης μπορεί να ακούγεται σαν ωραία μουσική στα αυτιά κάθε λευκού Αμερικανού ανέργου ο αποκλεισμός εισόδου στη χώρα Μεξικανών εργατών, ωστόσο μια τέτοια εξέλιξη θα στερήσει τις αμερικανικές επιχειρήσεις φτηνά εργατικά χέρια για εργασίες, μάλιστα, που αρνούνται κατά κανόνα να κάνουν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι – κάτι σαν το μάζεμα των κερασιών στη Β. Ελλάδα ή την καλλιέργεια της φράουλας στη Μανωλάδα όπου κανείς Έλληνας εργάτης δεν θέλει να μετέχει.
Άρα η πιο λογική στάση για έναν πολιτικό σαν τον Τραμπ που θέλει να τηρήσει κάποιες από τις παράλογες προεκλογικές δεσμεύσεις του αλλά συγχρόνως να μην πλήξει την αμερικανική οικονομία είναι τους επόμενους μήνες να προσπαθήσει να ισορροπήσει ανάμεσα στους δύο κόσμους – παίρνοντας αποφάσεις που θα δημιουργούν εντυπώσεις από τη μία,αλλά επί της ουσίας θα διατηρούν το status quo στην οικονομική πολιτική της χώρας.
Εκεί που ο κ. Τράμπ μπορεί να είναι πραγματικά επικίνδυνος είναι στα θέματα εξωτερική πολιτικής και πολιτική ασφαλείας της χώρας όπου το Κογκρέσο δεν μπορεί να βάλει πραγματικά «φρένο» ενώ είναι εμφανές ότι νέος Πρόεδρος έχει πολύ ισχυρές απόψεις. Παραδείγματος χάρη έχει επανειλημμένως μιλήσει για την σημασία συνεννόησης των ΗΠΑ με την Ρωσία αλλά και την ανάγκη οι σύμμαχοι της Αμερικής στο ΝΑΤΟ να πληρώνουν μόνοι τους την ασφάλεια που τους παρέχει η συμμαχία.
Κινήσεις που θα ενισχύσουν το ρόλο της Ρωσίας διεθνώς και συγχρόνως θα υποχρεώσουν χώρες που έως τώρα βασίζονταν στην υποστήριξη των ΗΠΑ να αναζητήσουν αλλού συμμάχους ή αν δημιουργήσουν μόνες τους δύναμη αποτροπής μέσω πυρηνικών και άλλων όπλων.
Ωστόσο είναι βέβαιο ότι όλοι οι σοβαροί Ρεπουμπλικάνοι σύμβουλοι από τους οποίους αναμένεται να δημιουργήσει την κυβερνητική του ομάδα ο νέος Πρόεδρος, θα του δώσουν να καταλάβει ότι υπάρχει πράγματι σημαντικό οικονομικό κόστος για μια χώρα που θέλει να είναι υπερδύναμη και χωροφύλακας του πλανήτη.
Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι σημαντικό ρόλο στην τελική κατεύθυνση που θα πάρει η Προεδρία Τραμπ θα παίξει η ίδια η Ευρώπη και η αντιμετώπιση του νέου ανώριμου πολιτικά Προέδρου των ΗΠΑ από την ευρωπαϊκή ηγεσία.
Είναι βέβαιο ότι ο κ.Τράμπ, χαμένος όπως είναι στο νέο του αξίωμα, περιμένει χείρα βοηθείας και καθοδήγησης από έμπειρους Ευρωπαίους ηγέτες όπως η κυρία Μέρκελ ή ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας που ελπίζεται να μην είναι η Μαρί Λεπέν. Δηλώσεις σαν αυτές του Προέδρου Γιούνκερ («θα χάσουμε δύο χρόνια ώσπου ο κ. Τραμπ να μάθει τον κόσμο» και «να μάθει τι είναι η Ευρώπη και πώς δουλεύει») είναι αντιπαραγωγικές και πάντως δεν βοηθούν στην εκπαίδευση και την «εξημέρωση» του νέου Αμερικανού προέδρου αλλά και την προσέγγιση Ευρώπης – ΗΠΑ.
