Μετά την εκλογή του νέου αμερικανού προέδρου (αν αποδεχθούμε ως ορθή δημοκρατική διαδικασία ένα αποτέλεσμα όπου εκλέγεται ο υποψήφιος που έλαβε τις λιγότερες ψήφους) ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος εξάπλωσης στην Ευρώπη του «ιού Τραμπ». Δηλαδή της ενίσχυσης των ακροδεξιών ηγετών που εκφράζουν την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τον αυταρχισμό. Και αν πράγματι συμβεί αυτό, τότε η «νέα εποχή» για την οποία πολλοί ελαφρόμυαλοι μιλούν, δεν θα είναι παρά η επιστροφή, τηρουμένων των αυτονόητων ιστορικών αναλογιών, στην «παλαιά εποχή» της δεκαετίας του ’30 του 20ού αιώνα, που είδε ως απάντηση στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Να δούμε τότε πού θα κρυφτούν όσοι σήμερα υποστηρίζουν ότι η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ συμβολίζει την απελευθέρωση των καταπιεζομένων πολιτών από τα δεσμά του κατεστημένου και της παγκοσμιοποίησης.
Κα ενώ για τον ιό της γρίπης είναι γνωστό ότι υπάρχει ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, το ερώτημα είναι αν υπάρχει και ένα αντίστοιχο εμβόλιο για τον «ιό Τραμπ». Περιμένοντας την απάντηση στο κρίσιμο αυτό το ερώτημα το βέβαιο είναι ότι κάνουν πάρτι η Τερέζα Μέι και το Βrexit της στη Βρετανία, o Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία (που ελπίζει να χάσει το δημοψήφισμα ο Ρέντσι στις 4 Δεκεμβρίου), η Μαρίν Λεπέν και ο Σαρκοζί στη Γαλλία (που ανεβαίνουν τα χαρτιά τους εν όψει των προεδρικών εκλογών), ο Νόρμπερτ Χόφερ στην Αυστρία (που επιστρέφει στις κάλπες στις 4 Δεκεμβρίου και αυτός), ο Βίκτορ Ορμπαν στην Ουγγαρία, ο Μίλος Ζέμαν στην Τσεχία, ο Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία κ.λπ. Καλά που υπήρξε και η «Μαντάμ Μέρκελ», του αυταπατηθέντος Αλέξη Τσίπρα, για να θυμίσει στον Ντόναλντ Τραμπ τις αξίες της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της αξιοπρέπειας ανεξαρτήτως χρώματος ή θρησκείας.
Με τα δεδομένα αυτά η προεδρική εκλογή του ερχόμενου Μαΐου στη Γαλλία αποκτά καθοριστική σημασία. Διότι αν δεν εκλεγούν οι δύο ακροδεξιοί υποψήφιοι που προαναφέραμε και επικρατήσει τελικά (όπως δείχνουν τουλάχιστον τώρα όλες οι δημοσκοπήσεις) ο μετριοπαθής κεντροδεξιός Αλέν Ζιπέ, τότε με τη διαφαινόμενη επανεκλογή της Ανγκελα Μέρκελ το φθινόπωρο θα μπορέσει να επαναλειτουργήσει αποτελεσματικά και σε ίση βάση το περιώνυμο ζευγάρι Γαλλίας – Γερμανίας, που αποτέλεσε όλα αυτά τα χρόνια την κινητήρια δύναμη στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Αυτό προϋποθέτει όμως να επανεύρει την αίγλη και την ισχύ της η Γαλλία, την οποία απώλεσε με τον παντελώς αποτυχημένο Φρανσουά Ολάντ. Ετσι θα ελεγχθεί η εκτός ορίων επιρροή της Γερμανίας και θα επανέλθει η απαραίτητη ισορροπία, που αποτελεί και τη μόνη ελπίδα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει η ενωμένη Ευρώπη τις σημερινές επικίνδυνες προκλήσεις.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
