Είναι προφανές ότι η ρύθμιση του φορολογικού κενού που έχει δημιουργήσει η Airbnb και η αντιμετώπιση του πανικού που δικαίως έχει προκαλέσει στους ξενοδόχους μπορούν να αντιμετωπιστούν ευκολότερα από μια εθνική κυβέρνηση –έστω και ομοσπονδιακή, όπως είναι η αμερικανική –παρά από πολλές, συνδεδεμένες ωστόσο μεταξύ τους με στενούς οικονομικούς δεσμούς και κυρίως με ένα κοινό νόμισμα. Οι ΗΠΑ, εν προκειμένω, έχουν σαφώς ευκολότερο ρυθμιστικό έργο του «φαινομένου Airbnb» και των άλλων εκφάνσεων της λεγόμενης συμμετοχικής οικονομίας (κυρίως του Uber, της ιντερνετικής εταιρείας μίσθωσης αυτοκινήτων με οδηγό). Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τον συντονισμό 28 εθνικών νομοθεσιών.
Η de facto πολυφωνία των… δεκάδων ρυθμιστικών αρχών των εθνικών κυβερνήσεων της ΕΕ είναι επόμενο να περιορίζει τις δυνατότητες θέσπισης ενός αυστηρού νομικού πλαισίου λειτουργίας της Airbnb ή του Uber. Νομοτελειακά το πλαίσιο θα είναι χαλαρό, κάτι που από μία άποψη είναι και το σκοπούμενο από τις Βρυξέλλες, διότι έτσι δεν θα αποθαρρύνεται η είσοδος και νέων εταιρειών στην αγορά, ώστε να λειτουργεί ορθότερα ο ανταγωνισμός.
Προσώρας, οι χώρες-μέλη της ΕΕ προσπαθούν να βάλουν μια τάξη στην αταξία της συμμετοχικής οικονομίας. Οσο για τις Βρυξέλλες, είναι σαφές ότι δεν εγκρίνουν σπασμωδικές και ακραίες ρυθμίσεις που υιοθετούνται υπό το κράτος του πανικού. Η Κομισιόν, για παράδειγμα, έχει ασκήσει κριτική στην απόφαση του γερμανικού κρατιδίου Βερολίνου να απαγορεύσει (με την απειλή της επιβολής προστίμων έως 100.000 ευρώ) την ενοικίαση ολόκληρων διαμερισμάτων μέσω της Airbnb –επιτρέπουν μόνο την ενοικίαση δωματίων σε σπίτια στα οποία κατοικεί και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης.
Η απόφαση του Βερολίνου ελήφθη επειδή στη γερμανική πρωτεύουσα έχει καταστεί πλέον πολύ δύσκολη η εξεύρεση ενός διαμερίσματος προς ενοικίαση από κάποια οικογένεια –και η απόκτηση ιδιόκτητης στέγης δεν αποτελεί προτεραιότητα για πολλούς Γερμανούς καθώς δεν έχουν αισθήματα ανασφάλειας όπως άλλοι Ευρωπαίοι, κυρίως του Νότου. Η Κομισιόν, από την άλλη, δεν αντιδρά στη ρύθμιση της πόλης του Παρισιού που επιτρέπει σε κάποιον να νοικιάζει το διαμέρισμά του έναν ορισμένο αριθμό ημερών τον χρόνο αρκεί να δηλώνει στην Εφορία το πρόσθετο εισόδημα που αποκτά, ώστε να φορολογηθεί ως εισόδημα από ενοίκια. Εξυπακούεται ότι μοιάζει αδύνατη –ίσως να είναι και παράνομη –η ρυθμιστική παρέμβαση των αρχών μιας πολιτείας στις μέσω Διαδικτύου συμφωνίες ιδιωτών για αμοιβαία ανταλλαγή κατοικιών για ολιγοήμερη παραμονή τις ημέρες των διακοπών, φέρ’ ειπείν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
