BBC: Οι πέντε λόγοι της νίκης του Τραμπ

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ανατρέψει όλες τις προσδοκίες. Αρχικά, ελάχιστοι πίστευαν ότι θα έβαζε υποψηφιότητα για τον Λευκό Οίκο _ αλλά έβαλε. Μετά έλεγαν ότι δεν θα ανέβει στις δημοσκοπήσεις _ αλλά ανέβηκε. Στη συνέχεια έλεγαν ότι δεν θα λάβει το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών _ αλλά το έλαβε. Τέλος έλεγαν ότι δεν θα κέρδιζε τις εκλογές _ αλλά τις κέρδισε.

Το BBC παραθέτει πέντε λόγους για τους οποίους ο Τραμπ κατάφερε το φαινομενικά ακατόρθωτο.

Τα τελευταία προπύργια των Δημοκρατικών _ πολιτείες που επί δεκαετίες ψήφιζαν Δημοκρατικούς _ βασίζονταν εν μέρει στην υποστήριξη των μαύρων και των λευκών της εργατικής τάξης. Οι ψηφοφόροι αυτοί όμως, ιδίως όσοι δεν έχουν μόρφωση, έστρεψαν μαζικά την πλάτη στους Δημοκρατικούς.

Παράλληλα, πολλοί ψηφοφόροι από τις αγροτικές περιοχές πήγαν στις κάλπες σ’ αυτές τις εκλογές, όπως και πολλοί Αμερικανοί που αισθάνονταν στο περιθώριο του συστήματος, εγκαταλελειμμένοι από την ελίτ της ανατολικής και της δυτικής ακτής.

Το «λευκό κύμα» του Τραμπ έπληξε πολλές πολιτείες. Και τις έπληξε δυνατά.

Ο Τραμπ προσέβαλε πολλούς, ανάμεσά τους τον βετεράνο Τζον ΜακΚέιν. Ήρθε σε αντίθεση με το κανάλι Fox News και τους δημοφιλείς παρουσιαστές του. Επαύξησε όταν ρωτήθηκε για το ότι είχε κάποτε κοροϊδέψει το βάρος ισπανόφωνης νικήτριας διαγωνισμού ομορφιάς. Είπε συγνώμη με μισή καρδιά όταν κυκλοφόρησε βίντεο στο οποίο περηφανεύεται ότι παρενοχλεί σεξουαλικά γυναίκες. Έκανε γκάφες και στα τρία τηλεοπτικά ντιμπέιτ με την Χίλαρι Κλίντον.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν μέτρησε εναντίον του. Αν και παροδικά εμφάνιζε πτώση στις δημοσκοπήσεις, πάντα επανέκαμπτε.

Ενδεχομένως όλες οι γκάφες, τα ακραία σχόλια και οι χυδαιότητες ήταν τόσο πολλές και συχνές που καμία δεν τον ακολούθησε αρκετό καιρό ώστε να πλήξει πραγματικά την δημοτικότητά του. Ίσως η προσωπικότητα και η αποδοχή προς το πρόσωπό του ήταν τόσο ισχυρές που τα σκάνδαλα περνούσαν από πάνω του αλλά δεν «κολλούσαν» _ σαν να είναι από τεφλόν.

Η υποψηφιότητα του Τραμπ ήταν κατά των Δημοκρατικών αλλά και κατά του κατεστημένου εντός του ίδιου του κόμματός του. Τους κέρδισε όλους.

Ο Τραμπ κατατρόπωσε εύκολα αντιπάλους του για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, όπως ο Μάρκο Ρούμπιο, ο Τεντ Κρουζ, ο Κρις Κρίστι και ο Μπεν Κάρσον οι οποίοι τελικά υποκλίθηκαν μπροστά του. Άλλοι, όπως ο Τζεμπ Μπους και ο κυβερνήτης του Οχάιο Τζον Κάσιτς, που του αντιστάθηκαν πιο σθεναρά, σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο του κόμματός τους.

Η πάγια στάση του Τραμπ να μην υπολογίζει κανέναν από αυτούς απέδειξε την ανεξαρτησία του από το «σύστημα» και τον καθιέρωσε ως αουτσάιντερ σε μια εποχή που πολλοί Αμερικανοί είναι δυσαρεστημένοι από την Ουάσινγκτον. Την δυσαρέσκεια αυτή προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν και άλλοι _ για παράδειγμα, ο κ. Κρουζ καθώς και ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς. Κανένας όμως δεν κατάφερε να την εκμεταλλευτεί καλύτερα από τον Τραμπ.

Οι δημοσκοπήσεις απέτυχαν οικτρά, κυρίως στις Μεσοδυτικές πολιτείες. Ο δρόμος προς τη νίκη του Τραμπ όμως άνοιξε οριστικά περίπου πριν από δύο εβδομάδες, όταν ο διευθυντής του FBI Τζέιμς Κόμι έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή στην οποία ανακοίνωσε ότι ξανάνοιγε η έρευνα για τα μέιλ της Χίλαρι Κλίντον. Η αποφασιστική άνοδος του Τραμπ σημειώθηκε στο διάστημα ανάμεσα στην πρώτη αυτή επιστολή του Κόμι και στη δεύτερη, πριν από λίγες μέρες, στην οποία ανακοίνωσε ότι η έρευνα θα επέστρεφε στο συρτάρι.

Φαίνεται πιθανό ότι στο διάστημα αυτό ο Τραμπ κατόρθωσε να εδραιώσει επιτυχώς τη βάση του, ξανακερδίζοντας δυσαρεστημένους συντηρητικούς ψηφοφόρους και στερώντας από την Κλίντον την ευκαιρία να στείλει ένα τελευταίο πειστικό μήνυμα στους Αμερικανούς. Βεβαίως οι ενέργειες του Κόμι δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο αν η Κλίντον είχε χρησιμοποιήσει μόνο τον σέρβερ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα μέιλ της ως υπουργός Εξωτερικών και όχι τον προσωπικό της σέρβερ.

Ο Τραμπ πραγματοποίησε την πιο αντισυμβατική προεκλογική εκστρατεία αλλά αποδείχθηκε ότι ήξερε καλύτερα απ’ όλους τους ειδικούς. Ξόδεψε περισσότερα σε καπέλα και άλλα αναμνηστικά παρά σε δημοσκόπους. Επισκέφθηκε πολιτείες όπως το Ουισκόνσιν και το Μίσιγκαν ενώ οι ειδικοί επέμεναν ότι ήταν χαμένες. Πραγματοποίησε τεράστιες προεκλογικές συγκεντρώσεις αντί να επικεντρωθεί σε μικρότερης κλίμακας ενέργειες όπως τον συμβούλευαν. Ξόδεψε πολύ λιγότερα από την Κλίντον.

Όλες αυτές τις αποφάσεις του _ και πολλές ακόμη _ τις κορόιδευαν οι κύκλοι των «ιθυνόντων». Τελικά όμως πέτυχαν. Ο Τραμπ και οι στενότεροί του συνεργάτες _ τα παιδιά του και μερικοί επιλεγμένοι σύμβουλοι _ είναι εκείνοι που γελάνε τελευταίοι. Και θα γελάνε από τον Λευκό Οίκο.