Φωτογραφίες: Tom Ferguson
Η χρονοτριβή στις κατασκευαστικές διαδικασίες – λόγω γραφειοκρατίας ή δύστροπων γειτόνων – είναι μία από τις πραγματικότητες με τις οποίες αρχιτέκτονες και μηχανικοί πολλάκις έρχονται σε μετωπική σύγκρουση. Παρόμοια πονεμένη περίπτωση αποτέλεσε και η συγκεκριμένη εξοχική κατοικία στο Σίδνεϊ, πάνω από τον ποταμό Χάκινγκ. Η αρχιτέκτων Josephine Hurley, μία από τις πέντε κόρες των ιδιοκτητών, άκουγε τα τελευταία 25 χρόνια τους γονείς της να μιλούν για αυτό το «σπίτι των ονείρων» τους. Τα πρώτα σχέδια του, επίσης αρχιτέκτονα, θείου της προέβλεπαν μια ευρύχωρη κατασκευή ικανή να φιλοξενήσει μια οικογένεια με μικρά παιδιά. Το νέο στοίχημα για την Josephine ήταν ένα πλάνο που από τη μία θα ακολουθούσε τις ανάγκες ενός ηλικιωμένου ζευγαριού και ταυτόχρονα θα μπορούσε να προσαρμοστεί ούτως ώστε να φιλοξενεί τις πέντε θυγατέρες τους με τις οικογένειές τους. Ετσι προέκυψε μια κλιμακωτή κατασκευή τριών επιπέδων, όπου οι χώροι λειτουργούν αυτόνομα ή αναπτύσσουν συνδετικούς κρίκους μεταξύ τους, ενώ αντίστοιχα οι κλίμακές τους εναλλάσσονται με αποστολή να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες λίγων ή πολλών φιλοξενουμένων. Ενταγμένη στη φύση, η κατοικία δεν θα μπορούσε να μην πληροί «πράσινες» προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, μια δεξαμενή κάτω από την υπερυψωμένη πισίνα συλλέγει νερό για οικιακή χρήση, ενώ οι ανακυκλωμένες ξύλινες επενδύσεις αξιοποιούν τον φυσικό αερισμό. Με λίγα λόγια, έξυπνες αρχιτεκτονικές εφαρμογές σε ρόλο καλού οικοδεσπότη, με όλους τους ενοίκους να αισθάνονται εξίσου ευπρόσδεκτοι.
Η χρονοτριβή στις κατασκευαστικές διαδικασίες – λόγω γραφειοκρατίας ή δύστροπων γειτόνων – είναι μία από τις πραγματικότητες με τις οποίες αρχιτέκτονες και μηχανικοί πολλάκις έρχονται σε μετωπική σύγκρουση. Παρόμοια πονεμένη περίπτωση αποτέλεσε και η συγκεκριμένη εξοχική κατοικία στο Σίδνεϊ, πάνω από τον ποταμό Χάκινγκ. Η αρχιτέκτων Josephine Hurley, μία από τις πέντε κόρες των ιδιοκτητών, άκουγε τα τελευταία 25 χρόνια τους γονείς της να μιλούν για αυτό το «σπίτι των ονείρων» τους. Τα πρώτα σχέδια του, επίσης αρχιτέκτονα, θείου της προέβλεπαν μια ευρύχωρη κατασκευή ικανή να φιλοξενήσει μια οικογένεια με μικρά παιδιά. Το νέο στοίχημα για την Josephine ήταν ένα πλάνο που από τη μία θα ακολουθούσε τις ανάγκες ενός ηλικιωμένου ζευγαριού και ταυτόχρονα θα μπορούσε να προσαρμοστεί ούτως ώστε να φιλοξενεί τις πέντε θυγατέρες τους με τις οικογένειές τους. Ετσι προέκυψε μια κλιμακωτή κατασκευή τριών επιπέδων, όπου οι χώροι λειτουργούν αυτόνομα ή αναπτύσσουν συνδετικούς κρίκους μεταξύ τους, ενώ αντίστοιχα οι κλίμακές τους εναλλάσσονται με αποστολή να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες λίγων ή πολλών φιλοξενουμένων. Ενταγμένη στη φύση, η κατοικία δεν θα μπορούσε να μην πληροί «πράσινες» προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, μια δεξαμενή κάτω από την υπερυψωμένη πισίνα συλλέγει νερό για οικιακή χρήση, ενώ οι ανακυκλωμένες ξύλινες επενδύσεις αξιοποιούν τον φυσικό αερισμό. Με λίγα λόγια, έξυπνες αρχιτεκτονικές εφαρμογές σε ρόλο καλού οικοδεσπότη, με όλους τους ενοίκους να αισθάνονται εξίσου ευπρόσδεκτοι.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
