Ο κ. Τσίπρας με τον πρόσφατο ανασχηματισμό έκανε την επιβεβλημένη στροφή δεξιά – αποκλείοντας τους ιδεοληπτικούς από τα παραγωγικά υπουργεία ή διώχνοντάς τους από την κυβέρνηση , προωθώντας στα σημαντικά πόστα ανθρώπους που θα μπορέσουν να κλείσουν τις εκκρεμότητες με τους δανειστές και να πετύχουν την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης τον Δεκέμβριο-άντε Γενάρη.
Στόχος του να πετύχει με την τρόικα κάποιου είδους συμφωνία όσον αφορά το βραχυπρόθεσμο χρέος της χώρας, που θα επιτρέψει το ΔΝΤ να ενταχθεί στο τελευταίο στάδιο του προγράμματος και την Ελλάδα να επωφεληθεί από την ευεργετική για την οικονομία ποσοτική χαλάρωση του κ. Ντράγκι φέρνοντας κοντύτερα την ανάπτυξη.
Το κύριο πρόβλημα του κ.Τσίπρα είναι ότι αποφάσισε την στροφή στον ρεαλισμό και την υπακοή στα μνημόνια πολύ αργά – αν τόχε κάνει τον Μάρτιο ήδη η Ελλάδα θα ήταν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και θα ήλπιζε μέσα στο 2017 να έβγαινε στις αγορές .
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι πλέον η εικόνα της κυβέρνησής του στο εξωτερικό είναι αξιοθρήνητη: όλα τα γκάλοπ δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον 10 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από την ΝΔ (τα πιο πρόσφατα μιλούν για διαφορά που κυμαίνεται από 15 έως 24 μονάδες) και τον ίδιο να υστερεί σημαντικά έναντι του αντιπάλου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ενώ οι πολίτες να θεωρούν με ποσοστά που φτάνουν το 60% ότι η επόμενη κυβέρνηση της χώρας θα είναι μία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Με αυτά τα δεδομένα – ακόμη κι αν ,συνταγματικά ,δεν υπάρχουν βουλευτικές εκλογές ως τον Σεπτέμβριο του 2019 – ποιος ξένος ηγέτης μπορεί να αντιμετωπίσει τον κ. Τσίπρα ως μία λύση σταθερότητας για τη χώρα και να συμφωνήσει μαζί του σε σημαντικά ζητήματα γνωρίζοντας ότι ο επόμενος Πρωθυπουργός -κατά πάσα πιθανότητα – θα είναι κάποιος άλλος ;
Στα τέλη του 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου είχε προχωρήσει μια σειρά σημαντικών μεταρρυθμίσεων , είχε πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα είχε φέρει την οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης κι είχε ήδη προχωρήσει σε μία δοκιμαστική έξοδο της χώρας στις αγορές. Ωστόσο , οι δανειστές βλέποντας ότι σύντομα θα υπάρχουν εκλογές στη χώρα ( με αφορμή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) στις οποίες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους προς τον Σαμαρά ότι θα προχωρήσουν στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μόλις η χώρα πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα- περιμένοντας να συμφωνήσουν με επόμενη κυβέρνηση .
Η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί και με την κυβέρνηση Τσίπρα – πόσω μάλλον όταν μέσα στο 2017 αναμένονται σημαντικές εκλογές σε Γαλλία ( που θα οδηγήσει σίγουρα στην έξοδο τον κ. Ολάντ) αλλά και στην Γερμανία (με άγνωστη ακόμη πολιτική έκβαση) που προκαλούν μεγάλες αβεβαιότητες στις υπάρχοντες κυβερνήσεις.
Η Ελλάδα έχει πιθανότητα να πάρει μια ευνοϊκή ρύθμιση -έστω για τα βραχυπρόθεσμα χρέη της – μόνον εάν ο κ. Τσίπρας σταματήσει τις μαγκιές που έκανε στο Συνέδριο( δεύτερη αξιολόγηση και χρέος πάνε ταυτόχρονα ) και παίξει σοβαρά στο γήπεδο της διαπραγμάτευσης προωθώντας εδώ και τώρα τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι Ευρωπαίοι και χρειάζεται η ελληνική οικονομία.
