Συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις

Ηταν, όπως αποδείχθηκε, ένας ανασχηματισμός συμμόρφωσης προς τις απαιτήσεις των δανειστών. Ο Αλ. Τσίπρας, με το ανακάτεμα της τράπουλας και με την αποπομπή από το κυβερνητικό σχήμα όλων όσοι δημιούργησαν πρόβλημα στην κοινωνία, στις αποκρατικοποιήσεις, αλλά και στην Εκκλησία, ολοκλήρωσε τη στροφή που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2015 προς μια πιο μνημονιακή και πιο συστημική κυβέρνηση. Μια καθαρόαιμη «κυβέρνηση Τσίπρα», δηλαδή με αρκετά πρόσωπα της ίδιας ηλικίας με αυτόν και βεβαίως απόλυτα πιστά στον πρόεδρο. Το δίδυμο στο οικονομικό επιτελείο του Δ. Παπαδημητρίου (του Ινστιτούτου Levy) και του Στέργιου Πιτσιόρλα (του ΤΑΙΠΕΔ) έχει προφανώς στόχο να τρέξει γρηγορότερα την αξιολόγηση, να ολοκληρώσει τις αποκρατικοποιήσεις και να στραφεί με γρηγορότερο ρυθμό προς τις επενδύσεις.

Η δεύτερη έκπληξη είναι η καρατόμηση του Νίκου Φίλη, η οποία ήταν μια «απόλυση» επεισοδιακή. Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας, γνωρίζοντας ότι ο κ. Φίλης ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στο κόμμα, λόγω ακριβώς της στάσης του έναντι της Εκκλησίας, δεν ήθελε να τον βγάλει εντελώς από το κυβερνητικό σχήμα και του πρότεινε ένα άλλο υπουργείο. Αλλωστε είχε υποσχεθεί στον Αρχιεπίσκοπο ότι θα κλείσει το μέτωπο που άνοιξε με την Εκκλησία. Αλλά με το που το Μαξίμου άφησε να διαρρεύσει ότι ο Φίλης απομακρύνεται από το Παιδείας, υπήρξε παρέμβαση της «ομάδας 53» του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσε από τον Πρωθυπουργό να τον κρατήσει. Ο κ. Τσίπρας τότε του πρότεινε το υπουργείο Εργασίας, πλην όμως ο κ. Φίλης αρνήθηκε. Στην τελευταία συνομιλία που είχε με τον Πρωθυπουργό του είπε ότι εάν φύγει από το Παιδείας, είναι σαν να νίκησε η Εκκλησία και κατέστησε σαφές ότι «ή το Παιδείας ή τίποτα». Τελικά επικράτησε το «τίποτα», αλλά έως ότου επικρατήσει αυτό, υπήρξαν και άλλες παρασκηνιακές απόπειρες διατήρησής του στην κυβέρνηση (έως και το Εσωτερικών του πρότειναν), με αποτέλεσμα να καθυστερήσει κατά δύο ώρες η ανακοίνωση του ανασχηματισμού.

Από εδώ και πέρα ο κ. Τσίπρας δεν θα έχει καμία δικαιολογία για την καθυστέρηση της αξιολόγηση. Μετακίνησε τον Π. Σκουρλέτη, που του δημιουργούσε προβλήματα με την Ενέργεια και τις Σκουριές, έδιωξε τον Θ. Δρίτσα, που του έφερνε δυσκολίες με το λιμάνι και αντιρρήσεις για τις αποκρατικοποιήσεις, τοποθέτησε τον Π. Κουρουμπλή στο Ναυτιλίας, αναβαθμίζοντας τις αρμοδιότητές του με το Μεταφορών, ώστε να κλείσει όλα τα μέτωπα στο λιμάνι και με τους εφοπλιστές. Απομάκρυνε τον Φίλη, με τα προβλήματα που του δημιουργούσε κάθε λίγο και λιγάκι με τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς και με την Εκκλησία. Γι’ αυτό σας λέω ότι ο κ. Τσίπρας έχει πλέον στραμμένο το μυαλό του προς την πιστή τήρηση του Μνημονίου και μόνον σε αυτό.

Η οργή της Μαρίνας Χρυσοβελώνη ήταν εμφανής που καρατομήθηκε από το υφυπουργείο Υποδομών: «Φεύγω από τους ΑΝΕΛ, μου φέρθηκαν αισχρά» έλεγε. Περισσότερο την εξόργισε το γεγονός ότι πληροφορήθηκε την «απόλυσή» της από την… τηλεόραση και κανείς δεν είχε την ευαισθησία να την ειδοποιήσει. Είναι η πρώτη απώλεια του κ. Καμμένου λόγω ανασχηματισμού: «Δεν πρόκειται να το αφήσω έτσι να περάσει» προειδοποιούσε.

Τα… κουλά των ευρωβουλευτών

Κοινή είναι η πεποίθηση ότι οι ευρωβουλευτές (οι ευρωβουλευτές γενικώς) περνούν ζωή χαρισάμενη και απολαμβάνουν εισόδημα μεγάλο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο για έναν πολιτικό από το να τον στείλουν στην Ευρωβουλή. Τελευταίως μαθαίνω όμως ότι σφίγγουν τα πράγματα…

Ανακαλύφθηκε από διεξαγόμενη έρευνα, κυρίως από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ότι γίνεται κατάχρηση των προνομίων. Ξεκίνησε λοιπόν μια μεγάλη έρευνα για τις απολαβές και τις δαπάνες όλων των ευρωβουλευτών. Μου λένε ότι η έρευνα δεν άφησε ανέγγιχτους τους έλληνες ευρωβουλευτές. Και βρήκε πράματα και θάματα…

Οι πιο προβληματικοί από όλους είναι κάποιοι νέοι ευρωβουλευτές της νέας εξουσίας. Για παράδειγμα, ένας συνάδελφος, παλαιός τηλεοπτικός αστέρας, βρέθηκε ότι έχει δηλώσει ως έδρα το… site που διαθέτει και εμφανίζει ως υπαλλήλους τους εργαζομένους σε αυτό, με αποτέλεσμα, όπως αντιλαμβάνεσθε, να πληρώνει η Ευρωβουλή τους υπαλλήλους. Ενας άλλος διακεκριμένος νομικός έχει κάνει το ίδιο με το δικηγορικό του γραφείο. Ουσιαστικά εμφανίζουν πλασματικές δαπάνες και μέσω των δαπανών αυτών, εξασφαλίζουν εισόδημα. Η έρευνα συνεχίζεται και θα είναι αμείλικτη. Δεν θα τους ξεπλένουν ούτε 15 ποτάμια. Αυτά τα ολίγα επί του παρόντος.

Μαθαίνω ότι στο ελληνικό Πεντάγωνο επικρατεί μεγάλη ανησυχία για την πρόθεση της Αγκυρας να προμηθευτεί επιπλέον 20 πολεμικά αεροσκάφη F-35. Είναι βέβαια απορίας άξιον για ποιον λόγο μας απασχολούν τα επιπλέον 20, όταν η Τουρκία σχεδίαζε να αγοράσει 100 στο πλαίσιο της συμμετοχής της στο σχετικό πρόγραμμα ή όταν η γειτονική χώρα εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο προμήθειας του αντιπυραυλικού συστήματος S-400 από τη Ρωσία. Η ανησυχία κλιμακώθηκε όταν έγινε γνωστό ότι τα πρώτα 20 αυτά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς θα παραλάβει η Τουρκία το 2018. Ο Πάνος Καμμένος είπε στον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα ότι εάν συμβεί αυτό, τότε διαταράσσεται η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο.

Πάντως, λέγεται ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να ζητήσει από τον Μπαράκ Ομπάμα, κατά την προσεχή επίσκεψη του αμερικανού προέδρου στην Αθήνα, να αγοράσει και η Ελλάδα ένα ή δύο σμήνη από τα υπερσύγχρονα αυτά αεροσκάφη. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν τα λεφτά. Αλλά για να επιμένουν από την κυβέρνηση, κάτι θα έχουν βρει, εκτός εάν μετακυλίσουν την (πανάκριβη) αγορά στις επόμενες γενεές.

Δεν γνωρίζω πού νομίζει η κυβέρνηση ότι θα βρει τα χρήματα για μια τέτοια αγορά –ακόμη κι αν ορισμένοι έχουν το σκεπτικό ότι η πληρωμή θα γίνει με την παραλαβή των αεροσκαφών, άρα πολλά χρόνια μετά την αρχική συμφωνία. Είναι πάντως βέβαιο ότι διάφοροι αντιπρόσωποι οπλικών συστημάτων έχουν αρχίσει να ορέγονται να ανοίξουν νέες δουλειές στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πιο λογικές φωνές στο Πεντάγωνο, ιδιαίτερα μεταξύ υψηλόβαθμων αξιωματικών. Θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει να εστιάσει την προσοχή της στην προμήθεια ανταλλακτικών (ιδιαίτερα για τον υπάρχοντα στόλο αεροσκαφών), ελικοπτέρων και άλλων συστημάτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή στην αναβάθμιση των υπαρχουσών οπλικών συστημάτων, αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτούνται επίσης χρήματα. Πολλά χρήματα.

Δυσαρεστημένοι εμφανίζονται οι πιστωτές από τις επιλογές του γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων Γιώργου Πιτσιλή για τους διευθυντές και υποδιευθυντές στη ΦΑΕ Πειραιά, στη ΔΟΥ Πλοίων και στη ΔΟΥ Κατοίκων Εξωτερικού. Θεωρούν ότι ήταν αποτέλεσμα πολιτικών πιέσεων και μαγειρεμάτων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κάτι που δεν αρμόζει σε μια Ανεξάρτητη Αρχή, όπως πρόκειται να μετασχηματιστεί η Γενική Γραμματεία από τις αρχές του 2017. Ως εκ τούτου, μου λένε, ότι δίνουν μεγάλη σημασία στις επιλογές που ακολουθούν για την πλήρωση των κενών θέσεων σε ακόμα πιο σημαντικά πόστα, δηλαδή των επικεφαλής στο Κέντρο Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου, στο Κέντρο Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων και στη ΦΑΕ Αθηνών.