Στο συγκεκριμένο δισέλιδο του «Βήματος» τα κείμενα που παρατίθενται αφορούν τις εξελίξεις στα διεθνή media και συγκεκριμένα στο Reuters αλλά και στη «Wall Street Journal». Οι λέξεις που συναντά κατά κόρον στα συγκεκριμένα ρεπορτάζ ο αναγνώστης και οι οποίες αποτυπώνουν την κατάσταση που επικρατεί διεθνώς είναι: σκληρή εποχή, αναδιάρθρωση, γενναίες αποφάσεις, σύμπτυξη, εκσυγχρονισμός, κρίση. Το Reuters προχώρησε σε τρίτη μείωση προσωπικού μέσα σε ενάμιση χρόνο ενώ η «Wall Street Journal» αναγκάζεται να διαβεί τα ίδια μονοπάτια. Εχοντας συνειδητοποιήσει πλήρως την αλλαγή των οικονομικών συνθηκών αλλά και τις σαρωτικές αλλαγές στον χώρο του Τύπου, οι δύο συγκεκριμένοι κολοσσοί ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά τους προκειμένου να διασωθούν και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Αυτό είναι, φυσικά, δείγμα αφενός υγιούς επιχείρησης, αφετέρου ανθρώπων που αφουγκράζονται την κοινωνία. Εν Ελλάδι τούτο σπανίζει. Εδώ και πολλά χρόνια οι πορείες των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της κοινωνίας δεν συναντώνται, δεν τέμνονται και πλέον απέχουν σημαντικά. Η δραματικότερη κατάσταση είναι αυτή της τηλεόρασης. Οχι απλά άλλος δρόμος, αλλά άλλος πλανήτης.
Η απουσία ικανών προτάσεων για νέα πρόσωπα και νέο περιεχόμενο έγινε μπούμερανγκ και οδήγησε στη δημιουργία μιας ψευδαίσθησης ότι οι παλιοί είναι αναντικατάστατοι. Φευ! Με οδηγό το οξυζενέ καμία άνοιξη δεν ήλθε νωρίτερα. Εγκλωβισμός σε ξεπερασμένα μοντέλα εκπομπών με κοινή σκαλέτα, πρόσωπα που έχουν χάσει κάθε αίσθηση πραγματικότητας και κυρίως στελέχη τα οποία άπαξ και κόλλησαν στις καρέκλες είναι αδύνατον να ξεκολλήσουν. Από ιδρύσεως της ιδιωτικής τηλεόρασης οι ίδιοι και οι ίδιοι εναλλάσσονται στα γραφεία του προγραμματισμού. Και ας υποθέσουμε ότι ένας – δύο είναι φωστήρες. Οι υπόλοιποι τι είναι; Θαύματα της φύσης; Ελεος. Ακόμη και όσοι ήλπιζαν να ανοίξουν νέα κανάλια, από όσα προλάβαμε να πληροφορηθούμε, πάλι στο «ελληνικό τηλεοπτικό Jurassic Park» έψαχναν για λύσεις.
Ζούμε στη χώρα που θεωρεί την Αννίτα Πάνια εναλλακτική τηλεπερσόνα και την Ελένη Μενεγάκη βασίλισσα της μικρής οθόνης. Το μεγαλύτερο δε ανέκδοτο είναι ότι ακόμη και ο Λάκης Λαζόπουλος θεωρείται σατιρικός… Βλέπουμε τηλεόραση στην οποία τα κανάλια που έχουν σχεδιάσει 100% καινούργιο πρόγραμμα χάνουν στα 100 μέτρα δίχως εμπόδια από τον «ανάπηρο» ανταγωνιστή, το Mega, το οποίο στον αυτόματο με επαναλήψεις εικοσαετίας τους παίρνει την κούρσα χαλαρά. Και ζούμε σε μια χώρα της οποίας απειλείται η εθνική ακεραιότητα από «γείτονες», η κοινωνία έχει εξαθλιωθεί από τις συνεχείς μειώσεις, την ανεργία και τους ανελέητους φόρους αλλά το θέμα των τηλεοπτικών αδειών είναι η μεγάλη «καούρα» των υπουργών της και όχι μόνο. Μετά από όλα αυτά, άντε να πιστέψεις πως στην Ελλάδα η κρίση έγινε μάθημα προς αποφυγή σοβαρών ατοπημάτων και όχι απόδειξη ότι η ελπίδα μάς είδε και έστριψε, χάθηκε στα στενά.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
