Η υπόθεση με τη συγκρότηση ή όχι του Ε.Σ.Ρ.σε συνδυασμό με το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών έχει κουράσει τους πάντες, πολιτικούς και πολίτες. Αναλώνεται ένα ολόκληρο σύστημα, μιντιακό και πολιτικό σε μια ιστορία που εν πολλοίς αφήνει παγερά αδιάφορη την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έχει τα πολλά προβλήματά της να ασχοληθεί.
Η χώρα πορεύεται από το 2010 σε καθεστώς μνημονίου και η ζωή των πολιτών έχει αλλάξει δραματικά και αυτή είναι που τους απασχολεί, ενώ η οικονομία κυριολεκτικά στενάζει.
Προφανώς και πρέπει να τηρείται το Σύνταγμα και να μην υπάρχουν παρεκκλίσεις από αυτό σε ότι αφορά τη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, αλλά όλη αυτή η πολύμηνη διαδικασία αρχίζει και ενοχλεί όσοι τουλάχιστον δεν συμμετέχουν στα πολιτικά παίγνια, ένθεν κακείθεν.
Από εκεί και πέρα, όταν όμως παρατάξεις που κυβερνούν ή θέλουν να κυβερνήσουν τον τόπο δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τη συγκρότηση του Ε.Σ.Ρ.όλα τα σχόλια περιττεύουν και πολλοί αντιλαμβάνονται τι διακυβεύεται και κυριαρχεί η ένταση.
Αρκετά ασχοληθήκαμε με το Ε.Σ.Ρ.και τις τηλεοπτικές άδειες. Καιρός είναι να δείξουμε το ίδιο έντονο ενδιαφέρον για μείζονα προβλήματα του τόπου. Τον πολίτη δεν τον ενδιαφέρει ποιος ηττήθηκε ή ποιος κέρδισε από την συγκεκριμένη πολιτική μάχη που έγινε εν πολλοίς στις…πλάτες του. Μπορεί κανείς να του εξηγήσει ποια είναι η προοπτική για το μέλλον αυτού του τόπου; Μπορεί κανείς να του δώσει λύσεις στα αδιέξοδά του; Μπορεί κανείς να του πει αλήθειες και να του δώσει σαφή χρονοδιαγράμματα για όσα πρέπει να γίνουν; Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσει συνολικά το πολιτικό σύστημα και όχι να κλείνεται στο καβούκι του και να παίζει πολιτικά παίγνια για τις άδειες και το Ε.Σ.Ρ.
Φθάνει πια με την υποκρισία. Οι πολίτες έχουν να αντιμετωπίσουν την υπερφορολόγηση, την αρνητική κατάσταση σε πολλούς τομείς της δημόσιας διοίκησης και σε βασικές δομές του Κράτους, την φτώχεια, την ανεργία, κ.α.
Την ίδια στιγμή, που το εγχώριο πολιτικό σύστημα επιδίδεται σε…κοκορομαχίες, στην ευρύτερη περιοχή εξελίσσονται διάφορα γεωστρατηγικής σημασίας γεγονότα. Πλην ελαχίστων προσώπων, κανείς δεν συζητά για τα εθνικά μας θέματα και τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Παραμένουμε ως μιντιακό και πολιτικό σύστημα στο καβούκι μας, μη θέλοντας, όχι όταν δεν μπορούμε, να δώσουμε βάρος στα πραγματικά προβλήματα του τόπου.
Εάν δίναμε τόση πολύ ενέργεια και εργατοώρες και υπήρχε δημιουργική σύνθεση για να συζητήσουμε π.χ.ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει πραγματικά ανάγκη ο τόπος ή για το πώς θα καλυτερεύσουμε την παιδεία ή το χώρο της υγείας, αντί για την πολιτική αντιπαράθεση για τις τηλεοπτικές άδειες και το ΕΣΡ, η χώρα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Επιτέλους κοινή λογική πριν είναι πολύ αργά… Το ΕΣΡ και οι άδειες μας…μαράνε! Τα λύσαμε όλα τα άλλα…
