Στην επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα και στον ανασχηματισμό -όποτε αυτός γίνει τελικά- ποντάρει τώρα ο κ.Τσίπρας μπας και κερδίσει κάποιους πόντους δημοτικότητας αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι η κυβέρνησή του περνάει την χειρότερη στιγμή της από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015.

Δεν είναι μόνο ότι το κύριο αφήγημα της κυβέρνησης της Αριστεράς κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος λόγω της τσαπατσουλιάς και της αυταρχικότητας με την οποία φτιάχτηκε ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες που έχει στραπατσάρει την εικόνα του ίδιου του κ.Τσίπρα.

Είναι και η σωρεία λαθών που έκανε το Μαξίμου στην προσπάθειά του να επηρεάσει το αποτέλεσμα τόσο του διαγωνισμού -με την υπόθεση Καλογρίτσα- όσο και της δικαστικής κρίσης του ΣτΕ – με την υπόθεση διαρροής προσωπικών δεδομένων ανώτατου δικαστή- που δείχνει ότι η χώρα κυβερνιέται από μία αδίστακτη πολιτικά αλλά και ανίκανη διοικητικά ομάδα που καμιά σχέση δεν έχει με την Αριστερά.

Στην απερίγραπτη αυτή κυβερνητική ανεπάρκεια ,ήρθε να προστεθεί η απερίγραπτη φοροκαταιγίδα που έχει γονατίσει τους πολίτες αλλά και οι αλλεπάλληλες μειώσεις σε συντάξεις που έχουν εξαγριώσει τους συνταξιούχους -μετά μάλιστα τις ψεύτικές διαβεβαιώσεις Κατρούγκαλου στους απόμαχους της εργασίας.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά , προστέθηκαν τις τελευταίες βδομάδες και οι σκληρές προειδοποιήσεις από αξιωματούχους της ΕΕ και εκπροσώπους των δανειστών προς την κυβέρνηση ότι εάν δεν υπάρξουν -εδώ και τώρα- κι άλλες σημαντικές μεταρρυθμίσεις και ευρείες ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα ώστε να κλείσει γρήγορα η δεύτερη αξιολόγηση , υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να μην καταφέρει να βγει στις αγορές έως το 2018 και να μείνει έτσι μετέωρη χωρίς χρηματοδότηση μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Π.Σκουρλέτης) μίλησαν για το ενδεχόμενο τέταρτου μνημονίου ενώ η γερμανική πλευρά έχει κάνει σαφές ότι όσα ελπίζει η κυβέρνηση για ελάφρυνση του χρέους μέσα στο στους επόμενους μήνες -πριν από τις γερμανικές εκλογές- είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Μ’ αυτά και μ αυτά ο κ.Τσίπρας βρίσκεται τώρα σε απόλυτο αδιέξοδο τόσο στο κεντρικό πολιτικό του αφήγημα περι δήθεν πάταξης της διαπλοκής στη χώρα όσο και στον κύριο οικονομικό του στόχο να πετύχει πριν το τέλος του 2016 την ρύθμιση του χρέους και την επιστροφή με γοργούς ρυθμούς στην ανάπτυξη. Μία εξέλιξη που θα επέτρεπε στη Ελλάδα να ξεφύγει απο τα μνημόνια και την διεθνή επιτροπεία και να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές .
Το κυβερνητικό αυτό αδιέξοδο επιτείνεται από την δημοσκοπική καθίζηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά και του ίδιου του κ.Τσίπρα σε όλες τις δημοσκοπήσεις με αποκορύφωμα την χθεσινή έρευνα της public issue – της εταιρείας που χρησιμοποιούσε μέχρι πρότινος η «Αυγή» αλλά την έκοψε μόλις έπαψε να είναι ικανοποιημένη από τα δημοσκοπικά της ευρήματα.

Σύμφωνα με την μέτρηση που δείχνει την πλήρη κατάρρευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ φτάνει τις 24 ποσοστιαίες μονάδες ( 42% ΝΔ, 18% ΣΥΡΙΖΑ) με τον κ. Μητσοτάκη να θεωρείται καταλληλότερος για Πρωθυπουργός από το 42% των πολιτών έναντι 21 % του κ. Τσίπρα . Επίσης το 34% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η καλύτερη κυβέρνηση για τη χώρα θα είναι μία κυβέρνηση ΝΔ ( μόλις το 13% θέλει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ) ενώ την μεγαλύτερη δημοτικότητα απολαμβάνει ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης (με 47% θετικές κρίσεις και 51 %αρνητικές) έναντι του Πρωθυπουργού που έχει 77 %αρνητικές κρίσεις και μόλις 22% θετικές .

Η δημοσκοπική αυτή συρρίκνωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ -εφόσον επιβεβαιωθεί και από άλλες μετρήσεις- σε συνδυασμό με ενδεχόμενες κακές ειδήσεις από το μέτωπο της οικονομίας και του χρέους είναι βέβαιο ότι θαεπαναφέρουν στην επιφάνεια το σενάριο που είχε απορρίψει πριν από λίγους μήνες ο κ.Τσίπρας -υπό την πίεση των οικονομικών υπουργών της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με το σενάριο αυτό θάταν πολύ καλύτερο για το ΣΥΡΙΖΑ να προκηρύξει σύντομα εκλογές μπας και μπορέσει να κρατήσει κάποιες από τις δυνάμεις του που θα του επιτρέψουν μία αξιοπρεπή εκπροσώπηση στην επόμενη Βουλή παρά να σπρώξει τις εκλογές για αργότερα όταν η δημοτικότητά του θα εξαερωθεί σε μονοψήφια ποσοστά.
Ωστόσο, παραμένει αμφίβολο τι είναι καλύτερο για τη χώρα. Ένας αποδυναμωμένος ΣΥΡΙΖΑ που θα φθαρεί κι αυτός πολιτικά μέσα από τα μνημόνια αλλά δεν θα μπορεί να βγάλει τη χώρα με δυναμισμό στην ανάπτυξη επιβαρύνοντας συνεχώς την οικονομία ;
Ή μία αλλαγή σκυτάλης στην ηγεσία της χώρας με μία ισχυρή νέα κυβέρνηση ΝΔ (ή ΝΔ σε συνεργασία με κάποιο άλλο κόμμα) που θα έχει θεωρητικά μεγαλύτερη ώθηση να επιταχύνει τις διαδικασίες ανάπτυξης αλλά θα αναγκαστεί κι αυτή στα πρώτα της βήματα πάρει τα επώδυνα εκείνα μέτρα που δεν πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ με κίνδυνο να σκοντάψει;