Υπό τον παράλληλο ήχο χειροκροτημάτων και αποδοκιμασιών από τα δυο «αντίπαλα» τμήματα του ακροατηρίου, με την αίθουσα του Εφετείου ασφυκτικά γεμάτη (παρουσία στελεχών και βουλευτών του ΚΚΕ), και τη λεωφόρο Αλεξάνδρας να έχει φρακάρει από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής κ. Σωτήρης Πουλικόγιαννης άνοιξε από το βήμα του μάρτυρα την αυλαία της υπόθεσης της επίθεσης στους συνδικαλιστές της οργάνωσης από χρυσαυγίτες κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης στο Πέραμα το 2013.
Με βαρύτατες καταγγελίες και οξείς τόνους, ο μάρτυρας απέδωσε την επίθεση από τη Χρυσή Αυγή σε συμβόλαιο που συνήψαν μαζί της (και συγκεκριμένα με Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη, Λαγό), έναντι εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, πέντε «μεγαλοεργολάβοι» της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, ενώ δήλωσε πεπεισμένος ότι στόχος ήταν οι κομμουνιστές, επικεφαλής του συνδικάτου μετάλλου.
Ο κ. Πουλικόγιαννης έκανε λόγο ρητά και κατηγορηματικά για σχεδιασμένη και βάρβαρη (με φονικά εργαλεία) επίθεση, με στοχοποίηση του δικού του πρόσωπου, ενώ ανέφερε ότι η επίθεση έγινε από τάγμα εφόδου, με δομή, διακριτούς ρόλους, και επικεφαλής τους – κατηγορούμενους σήμερα – Πανταζή και Χατζηδάκη.
Η ερώτηση – κλειδί για την κατάθεση υποβλήθηκε από την πρόεδρο κυρία Μαρία Λεπενιώτη: «Ποιο ήταν το κίνητρο της επίθεσης αυτής;»
«Λειτούργησαν κατ’ εντολή μεγαλοεργολάβων μέσα από τη Ζώνη. Πάρα πολλά χρόνια, οι μεγαλοεργολάβοι, οι εργοδότες δηλαδή, προσπαθούν να λειτουργήσουν τη Ζώνη μονοπωλιακά, να βγάλουν τους συνδικαλιστές από τη μέση, το έχουν πει επανειλημμένως… Θέλουν σωματείο που να το κάνουν ό,τι θέλουν. Μιλάμε για τεράστια ποσά που παίζονται εκεί, μια μέση δουλειά είναι της τάξεως του εκατομμυρίου.
Οι άνθρωποι αυτοί είχαν την άμεση επαφή με τη Χρυσή Αυγή. Ήταν ο Αθανάσιος Πυρινής, ο Αντώνης Αθανασόπουλος, ο Παναγιώτης Δελλής, ο Δημήτρης Μεταξάς, ο Βαγγέλης Βουδούρης. Ξεκίνησαν το 2008 βιομηχανία μηνύσεων, το 2012 μπήκε στο παιχνίδι η Χρυσή Αυγή. Με παίρνει κάποιος τηλέφωνο, ήμουν παρών σε μια συνάντηση, μου λέει, πέταξε τα κινητά σου, κινδυνεύεις, κι’ έλα να σου πω. Με όρκισε να μην πω το όνομα του, δεν θα το πω ούτε τώρα. Σε ένα μαγαζί στη Συγγρού βρέθηκαν οι πέντε αυτοί που σας είπα, με Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη, Λαγό, και συμφώνησαν την – με κάθε τρόπο – εξαφάνισή μας. Μάλιστα, μου είπαν ότι έπεσαν στο τραπέζι, 300.000-400.000 ευρώ. Ενημέρωσα αμέσως τους δικούς μου… »
Λίγο αργότερα, ο μάρτυς εξήγησε ότι ο πληροφοριοδότης του ανήκε στη Χρυσή Αυγή και μετείχε στη συνάντηση.
«Έρχεται κάποια στιγμή ο Χατζηδάκης, είμαι επικεφαλής τάγματος εφόδου και με στέλνει ο Λαγός, μου λέει, θέλει να συναντηθείτε. Εγώ δεν έχω σχέση με το Λαγό, απαντώ. Θέλουμε να ξέρετε, ότι εκτιμάμε τη δουλειά που κάνετε, συνέχισε. Για εκείνο το διάστημα δεν υπήρχαν καθόλου απειλές. Έναν χρόνο μετά, 8 Αυγούστου του 2013, 12 το μεσημέρι, δεν υπάρχει ψυχή στο Πέραμα, στην καντίνα, ήλθαν Λαγός, Παναγιώταρος, Μίχος, με 40-50 φουσκωτούς και 15 εργαζόμενους, και έκαναν συνάντηση, την οποία πρόβαλαν στο site της Χρυσής Αυγής. «Οι λακέδες, το απόστημα του ΠΑΜΕ θα σβήσει», είπε ο Λαγός. Αργότερα μάθαμε ότι οι δεκαπέντε που ήταν εκεί ήθελαν να κάνουν σωματείο».
Ο κ. Πουλικόγιαννης με χειμαρρώδη λόγο και υπό τις έντονες αντιδράσεις της υπεράσπισης – τέτοιες ώστε το δικαστήριο αναγκάστηκε να διακόψει προσωρινά -, εκτίμησε ότι η «Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση γιατί είναι Ναζί», χαρακτήρισε την εκπαίδευση των μελών της «στρατιωτική», ενώ διέκρινε κοινά χαρακτηριστικά στην επίθεση που δέχθηκε το ΠΑΜΕ και άλλες.
«Το λέει η Χρυσή Αυγή, ότι είναι η συνέχεια των ηττημένων του ’45. Ποιοι ήταν οι ηττημένοι του ’45; Οι Ναζί. Είναι το σύνθημα τους, «Αιμα – Τιμη – Χρυση Αυγη»».
«Χτυπάνε όπως οι Ειδικές Δυνάμεις, ό,τι προλάβουμε, δε ρισκάρουμε», ανέφερε σε άλλο σημείο ο μάρτυς.
«Είναι συνυφασμένες οι εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις με διώξεις», πρόσθεσε.
Αναπληρωτής εισαγγελέας (Στέλιος Κωσταρέλλος): Πως σχετίζεται ιδεολογικά με τη Χρυσή Αυγή η προσπάθεια μεγαλοεργολάβων να ρίξουν μισθούς και να καταργήσουν συλλογικές συμβάσεις;
Μάρτυς: Μπορούμε να δούμε τις θέσεις του κόμματος, της Χρυσής Αυγής, για τα σωματεία συνολικά. Όλες της οι θέσεις δεν αφορούν εργαζόμενους. (…)
Αν. Εισαγγελέας : Ιδεολογικά πως σχετίζονται;
Μάρτυς: Η ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού είναι υπέρ της αστικής τάξης, όχι συνολικά του λαού.
Ο συνήγορος του βουλευτή Ιωάννη Λαγού, κ. Νικόλαος Ρουσόπουλος υπέβαλε ένσταση για το γεγονός ότι ο μάρτυς δεν απεκάλυψε την πηγή της πληροφόρησής του για τη συνάντηση στη Συγγρού, ενώ ζήτησε απο το δικαστήριο να κλητευθούν για να καταθέσουν οι πέντε εμπλεκόμενοι «μεγαλοεργολάβοι».
Η επίθεση και η τρύπα στο χέρι
Ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ είπε πιο αναλυτικά:
«Ήταν ομάδες των 25 ατόμων (έκαστη), τάγματα εφόδου (στο σημείο αυτό ακούγονται καγχασμοί και η πρόεδρος παρεμβαίνει απειλώντας με αποβολή των πάντων). Τους είδαμε ξαφνικά μπροστά μας. Δεν είχαμε αντιληφθεί τίποτε, ήταν πεζοί, μάθαμε μετά ότι είχαν παρκάρει τα μηχανάκια τους σε ένα μικρό δρομάκι παρακάτω.
Όταν βγήκαν από το στενάκι, άρχισαν να φωνάζουν, ένας – δυο ρωτούσαν «που είναι ο Πουλικόγιαννης;» (…). Βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι. Στη μια πλευρά ήταν άλλωστε οι σκαλωσιές για την αφισοκόλληση. Προσπάθησα να κρατήσω τη ψυχραιμία μου. Πλησίασα … Ήταν Πανταζής, Χατζιδάκης μπροστά-μπροστά , φαινόταν ότι ήταν αυτοί που διευθύνουν τα πράγματα. Τον Χατζηδάκη τον ήξερα γιατί είχε δουλέψει στη Ζώνη. Είχαμε μάλιστα κάνει παρέμβαση κάποτε γιατί ήταν ανασφάλιστος και απλήρωτος. Ήξερα από τη Ζώνη και τον Αντωνακόπουλο που ήταν στο τάγμα εφόδου. Ο Πανταζής ήταν γνωστός στο Πέραμα, ήξερα ποιος είναι, απλώς δεν είχα σχέσεις. Είχε ένα μαγαζί, λόγω κάποιων περιστατικών, είχε μαθευτεί ότι διατηρούσε σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή. (…)
Με έντονο ύφος, στόμφο, μας είπαν ότι εμείς κάνουμε κουμάντο εδώ, στο Πέραμα, εμείς ως Χρυσή Αυγή. Μου το είπαν, είμαστε επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, εσείς τελειώσατε. Έβριζαν, «γαμώ το Χριστό σου», «το μ—ί της μάνας σας, και τέτοια. Φορούσαν μαύρα ρούχα. (…) Κάποιοι από τους υπόλοιπους φορούσαν κράνη, σχεδόν όλοι κάτι κράταγαν, άλλοι στειλιάρια, πτυσσόμενα γκλομπ, πυροσβεστικό τσεκούρι, ρόπαλα, με προσαρμοσμένες μεταλλικές απολήξεις, σαν καρφιά, λάμες… Πολλοί ήταν ανήλικοι, νέα παιδιά, 16χρονα, σχολιαρόπαιδα, αυτά κρατούσαν πέτρες.
«Ρε, δεν ντρέπεσαι λίγο», του λέω του Χατζηδάκη, θυμίζοντας του την παρέμβαση μας στο παρελθόν.
(…)
«Τι με κοιτάς, εσύ, κατέβασε τα μάτια», είπε σε κάποιον πίσω μου ο Χατζηδάκης. «Τώρα θα δεις».
Αυτό ήταν το σινιάλο, ήταν ολοφάνερο ότι ήταν το σύνθημα τους. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, δεχθήκαμε επίθεση.
Βρίσκομαι ξαφνικά κολλημένος στους δικούς μου, είχα δεχθεί το χτύπημα (στο κεφάλι). Δεν μπόρεσα να δω ποιος χτύπησε. Ευτυχώς δεν με πέτυχε το μεταλλικό αντικείμενο, τώρα δεν θα μιλούσαμε εδώ … Έχασα εντελώς τις αισθήσεις μου, έπεσαν κάποιοι επάνω μου, να με προστατέψουν. Είχαμε συνολικά εννιά τραυματίες. Μεταφερθήκαμε όλοι στο Θριάσιο.
Το πιο ανατριχιαστικό χτύπημα ήταν αυτό σε χέρι κάποιου, η νοσοκόμα αργότερα διαπερνούσε με όλο της το δάχτυλο το τραύμα. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν ο άνθρωπος αυτός δεν είχε σηκώσει το χέρι του να προστατευτεί, και έτρωγε το καρφί στο μάτι…
Η επίθεση σταμάτησε όταν κάποιος φώναξε «τέλος χρόνου», «βρώμισε». Δεν είδα ποιος. Μαζεύτηκαν και έφυγαν όπως είχαν έλθει, πεζοί. Σε δυο λεπτά άνοιξε η κίνηση. Χτυπήθηκαν πάντως και δυο αυτοκίνητα, και μια μηχανή, δικά μας.
Φαινόταν ότι όλοι είχαν τον ρόλο τους. Οι πιτσιρικάδες έριξαν αρχικά τις πέτρες, και μετά ήλθαν τα ρόπαλα. (…)
Δεν είχα προσωπικά με κανέναν, η επίθεση ήταν από πολύ πριν σχεδιασμένη. Στόχος ήταν οι κομμουνιστές, επικεφαλής του συνδικάτου μετάλλου για τη δράση τους. Ο πιο στοχοποιημένος ήμουν εγώ. Το χτύπημα είχε συμβολικό χαρακτήρα. Αν ήταν άλλος επικεφαλής, θα ήταν στη θέση μου».
Ο μαρτυρας προσθεσε:
«Έφθασαν επτά – οκτώ περιπολικά. (Λίγο νωρίτερα, είχε πει ότι στο σκηνικό της επίθεσης παρέμειναν «ακίνητες» δυο μηχανές της ΔΙΑΣ, που βρίσκονταν εκεί). Ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος Περάματος ούρλιαζε : «δεν σας θέλω εδώ τώρα, θέλω προσαγωγές, πιάστε έστω έναν» … Τον κοιτούσαν με αδιαφορία οι αστυνομικοί. Μας έβλεπε όλους κάτω, περιμέναμε ασθενοφόρα. Δεν έγινε ούτε μια προσαγωγή, δεν έγινε τίποτα.
Μετά το χτύπημα, πήγα στο Θριάσιο, έκανα εξετάσεις, με έραψαν, και μετά ήλθε η Ασφάλεια, για καταθέσεις. Χρειάστηκε να κάνω αντιτετανικό ορό, και δεν υπήρχε, έφυγα με ίδια μέσα και έψαξα για διανυκτερεύον φαρμακείο. (…)
Την άλλη μέρα το απόγευμα, έδωσα την πρώτη κατάθεσή μου».
