Η διάσκεψη των προέδρων φανέρωσε στο μέγιστο βαθμό την αδυναμία της κυβέρνησης. Η υποχώρησή της στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών υπήρξε άτακτη μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Ο πρόεδρος της Βουλής έκανε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να επιτύχει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης προκειμένου να συγκροτηθεί επιτέλους το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.
Αποδέχθηκε σχεδόν χωρίς καμία αντίσταση τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης για την προεδρία Πολύδωρα, έκανε το ίδιο όταν ΠαΣοΚ και Ποτάμι προέβαλαν αντιρρήσεις για τον προτεινόμενο αντιπρόεδρο και το σοβαρότερο έφερε τροπολογία που προβλέπει την αναστολή ισχύος των επίμαχων διατάξεων του νόμου Παππά και δεσμεύθηκε προσωπικά με τη θεσμική του ιδιότητα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει οποιαδήποτε παρέκβαση από την απόφαση του ΣτΕ.
Ουσιαστικά ο πρόεδρος της Βουλής δεσμεύτηκε σε όλους τους τόνους, σε ζωντανή μετάδοση μάλιστα, ότι η επιχείρηση Παππά για άλωση των Μέσων Ενημέρωσης έλαβε τέλος και ότι από εδώ και πέρα θα τηρηθεί το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος, χωρίς παρεκτροπές.
Αυτές οι δεσμεύσεις άλλωστε επέτρεψαν στους εκπροσώπους του ΠαΣοΚ και του Ποταμιού να ψηφίσουν τη διορθωμένη σύνθεση του ΕΣΡ και έτσι να διαμορφωθεί ατμόσφαιρα συναίνεσης.
Θα μπορούσε ενδεχομένως να είχε ψηφίσει και η Νέα Δημοκρατία αν δεν επικρατούσε ατμόσφαιρα καχυποψίας, αλλά και δεν εμφανιζόταν το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με τη συνήθη ακαμψία.
Κατά τα φαινόμενα στην επόμενη διάσκεψη των προέδρων θα επιτευχθεί η πλειοψηφία των τεσσάρων πέμπτων που απαιτείται για τη συγκρότηση της ανεξάρτητης αρχής, η οποία θα επιληφθεί, όπως ορίζει το Σύνταγμα, την ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου.
Αυτό που μένει από τη μακρά σύγκρουση είναι ότι στις Δημοκρατίες υπάρχουν κανόνες,τους οποίους ουδείς μπορεί να παραβιάζει. Και το Σύνταγμα αποτελεί τον απαραβίαστο καταστατικό χάρτη του πολιτεύματος. Η κυβέρνηση προσπάθησε να προσπεράσει τις προβλέψεις του και έσπασε τα μούτρα της.
Το πάθημα λοιπόν ας γίνει μάθημα.
Είναι καιρός να ξεπεραστεί η μισαλλόδοξη τεχνητή κρίση με τα Μέσα Ενημέρωσης και να αφοσιωθούν όλοι στο έργο διάσωσης της εθνικής οικονομίας και ανασυγκρότησης της χώρας.
Αυτό είναι το μείζον, το πρωτεύον και αυτό είναι το αίτημα της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
