Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Εβρεχε σήμερα από το πρωί και δεν είχα καθόλου όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ηθελα κάτι χνουδωτό να με ζεσταίνει και κάποιος να μου φέρει πρωινό στο κρεβάτι. Πέρασαν από τη σκέψη μου μυρωδάτοι καφέδες, ζεστά ψωμάκια, αφράτα κουλούρια και λοιπά παρηγορητικά. Το σύμπαν με αγνόησε επιδεικτικά και δεν έστειλε τον δίσκο μπροστά μου. Επιπλέον, με τη διαστρεβλωμένη και σαδιστική αίσθηση του χιούμορ που διαθέτει, με έφερε μπροστά στην πραγματικότητα: στο σπίτι δεν υπήρχε τίποτε από όσα προανέφερα. Κοίταξα με απόγνωση το άδειο καφεκούτι, την έρημη ψωμιέρα και το ορφανεμένο ψυγείο και έχω την εντύπωση πως άκουσα από κάπου ψηλά έναν καγχασμό… Το χουχουλιάρικο πρωινό που ευχήθηκα είχε αναχωρήσει προς άγνωστη κατεύθυνση. Οταν όμως δεν έχεις comfort food, μπορείς να πας σε ένα comfort place. Ετσι, πήρα την ομπρέλα μου και πήγα στον Λουμίδη.
Εντάξει, ευκαιρία έψαχνα. Εκεί στα Χαυτεία, γωνία Αιόλου και Πανεπιστημίου, το μαγαζί ανακαινίστηκε και ανέκτησε τα παλιά μεγαλεία του με ξύλινα ράφια και μαρμάρινα πατώματα. Δηλαδή, και μόνο να μπεις και να πάρεις βαθιά εισπνοή, θα σου φτιάξει τη μέρα. Πήγα λοιπόν και πήρα καφέ ελληνικό κλασικό, παρ’ όλο που έχει και με καρδάμωμο, με μαστίχα, με γεύση μπακλαβά, αλλά, να, εμένα μου αρέσει ο καφές να μυρίζει μόνο καφέ. Πήρα βέβαια και καφέ φίλτρου, ταχίνι του Αργουδέλη, μέλι από αγριολούλουδα, μουστοκούλουρα του Δαρεμά, βυσσινάδα και λεμονάδα του Παπαντωνόπουλου, φρούτα ζαχαρωμένα και μερικά λουκούμια. Λοξοκοίταξα και τις σοκολάτες με στέβια και τα μαντολάτα, αλλά ως νέος Οδυσσέας αγνόησα τις Σειρήνες και έφυγα με αυτά τα λίγα. Λοιπόν, αυτό είναι για εμένα η επιτομή του comfort place. Ενα μέρος όπου νιώθω όμορφα, οικεία, καλοδεχούμενη. Θέλεις οι μυρωδιές, θέλεις που οι γυάλες με τα ζαχαρωτά είναι σαν να βγήκαν από παραμύθι, θέλεις που μ’ αρέσει ο καφές; Ποιος ξέρει…
Αλλο αγαπημένο comfort place είναι και ο Χατζής (Μητροπόλεως 5, Σύνταγμα). Και μια που ήμουν στον δρόμο, πήγα από εκεί. Ηθελα ένα μαλεμπί αρωματισμένο με μαστίχα Χίου, αλλά να ξέρεις πως αυτό που δεν μπορείς να βρεις αλλού είναι η τουλούμπα με καϊμάκι από βουβαλίσιο γάλα.
Από προμήθειες πρωινού και κερασμάτων ήμουν πλήρης και έτσι δεν πήγα αλλού, αλλά δεν μπορώ να μην το πω, πέρασαν από το μυαλό μου και άλλα comfort places στα οποία πρέπει συντόμως να αποτίσω φόρο τιμής. Είναι ο Κτιστάκης (Σωκράτους 42) με τους μικρούς, σφαιρικούς λουκουμάδες του που έχουν το σιρόπι στο εσωτερικό τους, είναι ο Δαμίγος (Κυδαθηναίων 41 στην Πλάκα) με τον μαρινάτο γαύρο, τις σαρδέλες και τον τηγανητό μπακαλιάρο, είναι το Αθηναϊκόν (Θεμιστοκλέους 2) με τα ούζα του, τη ρέγγα φιλέτο, την τσιροσαλάτα, το πολίτικο σαγανάκι, τις κροκέτες καραβίδας… Τέλος, δεν περιγράφω άλλο!
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016.
