H πολυδιαφημισμένη ευρωπαϊκή εξόρμηση του πρωθυπουργού για το χρέος, κατά τα φαινόμενα, ουδέν απέδωσε.
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ τον άκουσε μεν ,αλλά δεν αναμένεται να κάνει κάτι ξεχωριστό. Επί της ουσίας παρέπεμψε τον κ.Τσίπρα στην γερμανίδα καγκελάριο ,η οποία με τη σειρά της τον παρέδωσε στους θεσμούς και τον πραγματικό διαχειριστή των ευρωπαϊκών οικονομικών υποθέσεων Βόλγκφανγκ Σόιμπλε, οι απόψεις του οποίου είναι διακηρυγμένες εδώ και καιρό.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έχει διατυπώσει την άποψη ότι η ρύθμιση του ελληνικού χρέους δεν είναι της παρούσης, επειδή κατ’ αυτόν η όποια διευκόλυνση θα αποθαρρύνει την υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα.
Το μόνο παράθυρο ευκαιρίας άνοιξε ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι.
Ο τελευταίος, στην προσπάθειά του να διατηρήσει την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα μετέδωσε ότι θα μελετηθεί από το ίδρυμά του η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και δι’ αυτής θα δοθεί κάποια στιγμή – δεν προσδιόρισε το χρόνο – κάποια δυνατότητα χρηματοδοτικών διευκολύνσεων στην ελληνική οικονομία.
Όλη αυτή η περιπλοκή δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιβεβαίωση του κλίματος δυσπιστίας που διατηρούν οι ευρωπαϊκές αρχές για την ελληνική πολιτική. Το έλλειμμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης που συνοδεύει τον κ.Τσίπρα τιμολογείται από τους εταίρους και τους δανειστές και αποδίδεται με αυτόν τον τόσο σκληρό τρόπο.
Όπως όλα δείχνουν η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει τη δυνατότητα να επιτύχει σημαντική ελάφρυνση του χρέους χωρίς προηγουμένως να έχει κάνει όσα χρειάζονται προκειμένου να πείσει ότι η ελληνική οικονομία σταθεροποιήθηκε πραγματικά και μπορεί να απολαύσει τα πλεονεκτήματα μιας χώρας που αξίζει να συμμετέχει στην ευρωζώνη. Πράγμα που σημαίνει ότι η διαφυγή δια του χρέους που υπολόγιζε να επιτύχει ο κ.Τσίπρας δεν θα έλθει στην ώρα της.
Το 2016 θα βγει παλεύοντας για τη δεύτερη αξιολόγηση και το 2017 θα τον βρει εξαντλημένο σε μακράς διάρκειας διαπραγμάτευση με τους εταίρους ,πιθανότατα χωρίς σπουδαία αποτελέσματα μέχρι τις γερμανικές εκλογές ,οι οποίες σημειωτέον θα διεξαχθούν το φθινόπωρο του επομένου έτους.
Με άλλα λόγια η οικονομία δεν θα προσφέρει τις ευκαιρίες διεξόδου που αποζητά ο κ.Τσίπρας, αντιθέτως με τη μιζέρια φόρων και πόρων θα εξαντλεί και τα τελευταία αποθέματα δυνάμεων και κοινωνικών συμμαχιών που τον κρατούν στην εξουσία.
Το δυστύχημα είναι ότι έτσι όπως έχουν έλθει τα πράγματα η αντιμνημονιακή κατά τα άλλα κυβέρνηση έφθασε να εκλιπαρεί για την παραμονή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.
Έπειτα από τόσες δήθεν ηρωικές μάχες κατάλαβαν οι φωστήρες του Μαξίμου ότι χωρίς το ΙMF η ελληνική οικονομία θα μείνει ξεκρέμαστη , βορά στις διαθέσεις των ανεξέλεγκτων οίκων αξιολόγησης, οι οποίες θα την πηγαίνουν από αμφισβήτηση σε αμφισβήτηση και από κρίση σε κρίση μέχρι την τελική πτώση.
Κοινή γαρ η μοίρα των ασεβών και το μέλλον τους αβέβαιο.
