Η κυβέρνηση παραμένει εκτός τόπου και χρόνου ασχολούμενη κυρίως με τα επουσιώδη (συνέδρια, κανάλια, αναθεώρηση Συντάγματος κ.λπ.) σε μία στιγμή που η κατάσταση στην οικονομία δεν εμπνέει καμία αισιοδοξία ενώ απαιτείται σκληρή προσπάθεια για να επιστρέψει η χώρα στην πολυαναμενόμενη ανάκαμψη.
Προσέξτε: σχεδόν 350.000 πολίτες πληρώνονται από 100 ως 400 ευρώ τον μήνα μεικτά, σχεδόν 1.000.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν καθυστερήσεις έως και 6 μηνών στη μισθοδοσία τους, πάνω από 1.100.000 πολίτες παραμένουν άνεργοι ενώ τα λουκέτα επιχειρήσεων το πρώτο εννιάμηνο του 2016 αυξήθηκαν κατά 35% (24.330) σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι (18.245), με πτώση κατά 10% σε σχέση με πέρυσι στις νέες επιχειρήσεις που άνοιξαν στη χώρα (21.657).
Επιπλέον, με τη φορολογική καταιγίδα (2,6 δισ ευρώ) που προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2017 οι εκτιμήσεις για ανάπτυξη ύψους 2,7% του ΑΕΠ θεωρούνται υπεραισιόδοξες, σύμφωνα με το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής. Το οποίο σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «οι αυξήσεις φόρων αποθαρρύνουν την εργασία και την επιχειρηματικότητα και επομένως θολώνουν τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας».
Παρ’ όλα αυτά ο κ. Τσίπρας αντί να κάνει το παν με πρωτοβουλίες, κίνητρα και διεθνείς προσκλήσεις για να δημιουργήσει μια πιο φιλική επενδυτική ατμόσφαιρα και να προσελκύσει ξένες επιχειρήσεις, σφυρίζει αδιάφορα, καθυστερεί τις ιδιωτικοποιήσεις ενώ ανέχεται υπουργούς –όπως ο κ. Σκουρλέτης –να απορρίπτουν επιδεικτικά την πώληση σε ιδιώτες του 17% της ΔΕΗ που αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση της κυβέρνησης.
Παράλληλα, ο Πρωθυπουργός χωρίς να έχει προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί στους εταίρους απειλεί ότι δεν θα κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση που ζητεί η τρόικα εάν δεν υπάρξει ταυτόχρονη μέσα στο 2016 ελάφρυνση του ελληνικού χρέους –κάτι που οι Γερμανοί αποκλείουν, λόγω εκλογών, πριν από το 2018!
Εχουμε δηλαδή μια κυβέρνηση που περί άλλα τυρβάζει ενώ προετοιμάζει (ξανά) μια σύγκρουση με τη Γερμανία για το θέμα του χρέους. Ελπίζοντας μάλιστα –όπως ουσιαστικά υπονόησε μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής ο Πρωθυπουργός –ότι η στάση της κυρίας Μέρκελ θα είναι τελικά πιο ελαστική από αυτήν του κ. Σόιμπλε.
Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει ακούσει για την ψυχολογική τακτική του «καλού και του κακού μπάτσου» που χρησιμοποιείται σε όλες τις διαπραγματεύσεις/ανακρίσεις με κρατουμένους ή χώρες. Την έπαθε μία φορά το 2015 –επιβαρύνοντας τη χώρα με 85 δισ. ευρώ –αλλά μυαλό δεν βάζει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
